Στις 20 Μαρτίου 2024 ολοκληρώθηκαν οι εκδηλώσεις διαβούλευσης για την σύνταξη του Σχεδίου Δράσης και του Τελικού Τεύχους του Σχεδίου Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας (ΣΒΑΚ) του Δήμου Βύρωνα.
Μας είπαν: «Φαντάσου ένα μέρος, όπου τα αυτοκίνητα δίνουν χώρο στους πεζούς και τους ποδηλάτες, τα πεζοδρόμια έχουν φτιαχτεί για περπάτημα και όχι για στάθμευση, η συγκοινωνία είναι συμφέρουσα και εξυπηρετική, οι δημόσιοι χώροι είναι λειτουργικοί και όλα αυτά τα έχουν συναποφασίσει οι ίδιοι οι κάτοικοι του! Αυτό το μέρος μπορεί να είναι η γειτονιά σου, η πόλη σου ή το νησί σου, ύστερα από την υλοποίηση ενός ΣΒΑΚ, ενός Σχεδίου Βιώσιμης Κινητικότητας.»
Όση φαντασία και να έχουν όμως οι πολίτες του Βύρωνα δεν είναι αρκετή για να τους κάνει να παύσουν να αισθάνονται ότι, ως πεζοί, είναι εξόριστοι στην ίδια τους την πόλη ή «παιδιά ενός κατώτερου Θεού» ειδικά εάν οδοιπορούν στην οδό Ιλιάδος, στο δυτικό άκρο της πόλης, στο όριο με το Δήμο Αθηναίων (βλέπε φωτογραφικό υλικό).
Ποια πεζοδρόμια;
Εκλεγμένες διοικήσεις πέρασαν πολλές από το Δήμο, αλλά καμία δεν ασχολήθηκε με το να δώσει λύση στο πρόβλημα της ανυπαρξίας πεζοδρομίων. Το «προέχει η εξυπηρέτηση και ασφάλεια των πεζών» στην συγκεκριμένη οδό απλά δεν ισχύει, παρότι γνώριζαν και γνωρίζουν από τη νομοθεσία ότι «οι παλιές υφιστάμενες κλίμακες ή βαθμίδες κλιμάκων που αντίκεινται στις διατάξεις του κτηριοδομικού κανονισμού και είναι επικίνδυνες από άποψη κυκλοφορίας καταγράφονται ως αυθαίρετες.
Η άρση του κινδύνου γίνεται µε εφαρµογή των διατάξεων ‘‘περί επικινδύνων οικοδομών’’ από την αρµόδια Πολεοδοµική Υπηρεσία».
Καμιά διοίκηση δεν έδωσε βάση ποτέ στην τελευταία παράγραφο του Πορίσματος του Συνηγόρου του Πολίτη (ΝΟΜΟΣ 3094/2003 “Συνήγορος του Πολίτη και άλλες διατάξεις”, άρθρο 4, παράγραφος 6) με θέμα, “Η ΠΑΡΑΚΩΛΥΣΗ ΤΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΩΝ”, που ανέφερε: «θεωρούμε ότι θα πρέπει να εξετάζεται η δυνατότητα τροποποιήσεως του πεζοδρομίου κατά τρόπο που θα διασφαλίζει επαρκή χώρο για την κίνηση των πεζών».
«Η κατασκευή σκαλοπατιών επί πεζοδρομίων για την εξασφάλιση πρόσβασης σε οικίες. Σύμφωνα με το άρθρο 19 παρ. 2 του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού (ν. 1577/85) «έξω από τη ρυμοτομική γραμμή απαγορεύεται να κατασκευάζονται σκαλοπάτια για την εξυπηρέτηση των κτηρίων. Κατ’ εξαίρεση, είναι δυνατή η κατασκευή τους, ύστερα από άδεια του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου, αν μετά την ανέγερση του κτηρίου έχει μεταβληθεί η υψομετρική στάθμη του δρόμου.»
«Κατά την περίπτωση εφαρμογής της εξαίρεσης του κανόνα, θεωρούμε ότι θα πρέπει να εξετάζεται η δυνατότητα τροποποιήσεως του πεζοδρομίου κατά τρόπο που θα διασφαλίζει επαρκή χώρο για την κίνηση των πεζών».
Τι να τις κάνουν, λοιπόν, τις Έξυπνες Πόλεις και τα παχιά λόγια οι πολίτες όταν, άνθρωποι πιασμένοι χέρι-χέρι ή αγκαζέ, μητέρες με καροτσάκια, ηλικιωμένοι, Αμεα, κλπ, αδυνατούν να βαδίσουν σε ανύπαρκτα πεζοδρόμια και αναγκαστικά περπατούν στο δρόμο με κίνδυνο τη ζωή τους;
Η νέα Δημοτική Αρχή Βύρωνα θα ασχοληθεί με το θέμα ώστε να δοθεί, από κοινού με το Δήμο Αθηναίων, μια λύση βιώσιμης αστικής κινητικότητας;
