Με αφορμή τα νέα γεγονότα που αφορούν στη χρήση βίας μεταξύ μαθητών και εκδηλώνονται με σπρωξίματα, γροθιές, χτυπήματα και επαναλαμβανόμενη βία ήθελα να εκφράσω εδώ τις σκέψεις μου καθώς τα παιδιά που θυματοποιούνται, παρουσιάζουν συχνά άρνηση συνέχισης της φοίτησης στο σχολείο.
Ο εκφοβισμός μπορεί να πάρει διάφορες μορφές: άσκηση φυσικής βίας, κλοπή προσωπικών αντικειμένων, δημόσια κοροϊδία, χλευασμός και καταρράκωση προσωπικότητας του θύματος, καθώς και στοχοποίηση του. Ακόμα μπορεί να σχετίζεται με απειλές, με κρυφή βιντεοσκόπηση και κάθε παιδί-θύτης συνοδεύεται από παρατηρητές που φαίνεται πως απολαμβάνουν όσα γίνονται.
Το «γιατί» συμβαίνουν όλα αυτά μπορεί να αποδοθεί σε πολλά αίτια. Μπορεί να έχει τις ρίζες του σε αναπαραγωγή ενδοοικογενειακής βίας ή με την ανάγκη ορισμένων παιδιών να επιβληθούν σε άλλα νιώθοντας ανώτερα. Σίγουρα τα αίτια εδράζονται στην απουσία ανθρωπιστικής παιδείας καθώς και στην αρνητική επίδραση σκηνών βίας που προβάλλουν τα Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Παιδιά…
Ποτέ μα ποτέ δεν πρέπει να λέτε «δεν πειράζει» όταν νιώθετε πως κάποιος σας εκφοβίζει. Γιατί αυτό γίνεται για να σας πληγώσουν και να σας ελέγξουν.
Μπορείτε όμως να καταλάβετε ποιος είναι ο Νταής της παρέας που εκφοβίζει.
Παιδιά, μπορεί να υπάρξει και θηλυκός Νταής.
Γι’ αυτό ΜΙΛΗΣΤΕ.
Μιλήστε σε όποιον εμπιστεύεστε.
Στη μαμά σας ίσως;
ΑΓΝΟΗΣΤΕ τους Νταήδες.
Είστε πιο δυνατά από αυτούς.
Κάντε άλλους φίλους! Θα είστε έτσι πιο ευτυχισμένα.
Απευθύνω έκκληση σε όλους τους καθηγητές και δασκάλους στα σχολεία να προσέχουν πολύ αυτό το φαινόμενο. Μαζί με την οικογένεια να βοηθήσουμε τα παιδιά να ζήσουν καλύτερα. Τους το οφείλουμε ως εκπαιδευτικοί και ως άνθρωποι.
Ρούλα Μακρή
Φιλόλογος / CEO Πρότυπου Εκπαιδευτικού Οργανισμού “Ρούλα Μακρή”
