Κάθε τέτοια εποχή του χρόνου έχει σημαδευτεί με τις πιο ωραίες μνήμες στο μυαλό μου! Αρκετές ημέρες πριν αρχίσει το σχολείο, η μαμά μάς έπαιρνε από το χέρι και μας πήγαινε να αγοράσουμε τα σχολικά είδη: τετράδια (απαραιτήτως από τον Πάλλη! Εμπιστευόταν την ποιότητα του φύλλου, που ήξερε ότι θα ταλαιπωρηθεί από τα πολλαπλά σβησίματα), γόμες (κόκκινες μπλε, ας μη διαφημίσω τη μάρκα), μαύρα μολύβια, ¨σοβαρά¨, όπως αρμόζει στο σχολικό περιβάλλον, της ιδίας μάρκας με τις γόμες, τσάντες, κασετίνες, μπλοκ ζωγραφικής, μαρκαδόρους, και τα λοιπά απαιτούμενα. Μετά, ντύναμε τετράδια και βιβλία με μπλε χαρτί ντυσίματος, ετικέτα, και από πάνω το διαφανές κάλυμμα που προστάτευε το μπλε χαρτί, που, με τη σειρά του, προστάτευε το βιβλίο… Ιεροτελεστία ολόκληρη! Τόσα χάδια σε βιβλία και τετράδια, και υποσχέσεις (που, ευτυχώς, δεν έμειναν απραγματοποίητες) ότι θα τα προσέχουμε και θα τα διαβάζουμε… θα είμαστε καλοί και προσεκτικοί μαθητές!
Από πλευράς απαιτήσεων για την υλικοτεχνική υποδομή του σχολείου ούτε λόγος! Τι να τολμήσει κανείς να πει στα τέλη του ΄70 αρχές του ΄80… Να απαιτήσει ανακαίνιση του σχολείου Βενιζέλου; Προσπαθούσαμε να περάσουμε όσο πιο όμορφα γινόταν σε σχολεία των οποίων η τύχη εξαρτιόταν από την εκάστοτε δημοτική αρχή για την συντήρηση, την επίβλεψη, και την εύρυθμη λειτουργία τους. Θεωρώ ότι στην Καισαριανή, όπου πήγα Δημοτικό αλλά όχι Γυμνάσιο και Λύκειο, έγινε πολύ καλή δουλειά στο κομμάτι αυτό! Ζήλευα τους συμμαθητές μου που πήγαιναν στο τοπικό Γυμνάσιο, καταρχάς γιατί τα κτήρια ήταν πιο σύγχρονα σε σχέση με το απαρχαιωμένο σχολείο μου…
Από τότε, πέρασαν χρόνια και χρόνια, και το τοπίο άλλαξε… Οι απαιτήσεις γονιών, καθηγητών και μαθητών έγιναν, φυσικά, μεγαλύτερες. Κοντέινερ πήραν τη θέση των σχολικών αιθουσών, με την ανοχή όλων των δημοτικών αρχών… Λιγόστεψαν τα κρατικά κονδύλια για την εκπαίδευση, αφήνοντας τεράστια κενά και ένα ευρύ πεδίο πολιτικών αντιπαραθέσεων, με φανερό το διακύβευμα: τα σχολικά κτήρια! Εδώ θα εκφράσω και ένα προσωπικό παράπονο: σχεδόν ποτέ δεν μιλά κανείς για την ποιότητα της εκπαίδευσης… πάντα με ποσοτικά κριτήρια γίνεται η ¨αναμέτρηση¨…
Σήμερα που διαβάζετε αυτό το κείμενο, υπάρχουν εκπαιδευτικοί που μένουν στα αυτοκίνητά τους, γιατί δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στα ενοίκια της επαρχίας… Σήμερα, με τα τόσα οικονομικά προβλήματα, και με την ιδέα της οικοδόμησης κτηρίων να φαντάζει αδύνατη, διαβάλλεται η προσπάθεια του δημάρχου Βοσκόπουλου να στεγάσει τη δίχρονη προσχολική εκπαίδευση στην Καισαριανή σε οικίσκους πολυτελείας, ενώ είναι γνωστό πως, αν δεν υπήρχαν αυτοί οι εγκεκριμένοι οικίσκοι, πολλά παιδιά θα ήταν εκτός εκπαιδευτικής διαδικασίας… Σήμερα, συνενώνονται τμήματα προκειμένου να γλιτώσει η κεντρική διοίκηση μία ακόμη θέση εργασίας εκπαιδευτικού…
Σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, μοιράζονται ψεύτικες υποσχέσεις, υποκριτικές ¨διεκδικήσεις¨, φρούδες ελπίδες προς άγραν ψηφαλακίων, μόνο και μόνο για να υπάρχουν πολιτικά στο προσκήνιο κάποιοι…
Αχ! Δάσκαλε… Πού δίδασκες, πού διδάσκεις, και πού θα διδάξεις;
Μάλλον σε ώτα μη ακουόντων και μπροστά σε οφθαλμούς μη ορώντων την πραγματικότητα!
Καλή σχολική χρονιά σε όλους μας, με διεκδίκηση αλλά και προσγείωση στην πραγματικότητα…
