ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ
Η συγκίνηση περίσσεψε στην παρουσίαση του ιστορικού μυθιστορήματος του Σπύρου Τζόκα «Ένα μεγάλο βράδυ», από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» τη Δευτέρα 21 Οκτώβριου 2024 στο Μουσείο Εθνικής Αντίστασης Ηλιούπολης.
Ο Σπύρος Τζόκας στο ιστορικό του μυθιστόρημα «Ένα μεγάλο βράδυ» ξεδιπλώνει, μέσα από τη μυθιστορηματική ανασκόπηση της ζωής του που κάνει ο ίδιος ο Ναπολέων Σουκατζίδης στο κελί του, το δράμα του ελληνικού λαού, ξεκινώντας από τους Βαλκανικούς Πολέμους τους εκτοπισμούς του 1914-1915, την Ελλάδα των δυο ηπείρων και των πέντε θαλασσών, στην τραγωδία της Μικρασιατικής καταστροφής, το οδυνηρό δράμα των προσφύγων, τις εξορίες, την κατοχή την ένοπλη αντίσταση στον κατακτητή και την εκτέλεση των 200 κομμουνιστών την πρωτομαγιά του 1944 στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.
Πόλεμοι, ξεριζωμός, προσφυγιά, δικτατορίες, εξορία, Κατοχή: Όλα αυτά αντιμετώπισε εκείνη την περίοδο ο ελληνικός λαός. Ο Ναπολέων Σουκατζίδης, ένα από τα καλύτερα παιδιά του, έχοντας βιώσει αυτά τα δεινά, αλλά έχοντας επιλέξει το δρόμο του αγώνα και της αντίστασης, την Πρωτομαγιά του 1944 έπεσε νεκρός μαζί με τους υπόλοιπους συντρόφους του στον τοίχο του Σκοπευτηρίου της Καισαριανής. Ο Σουκατζίδης αρνήθηκε να του χαρίσουν τη ζωή με αντάλλαγμα να πάρει τη θέση του άλλος κρατούμενος, πραγματοποιώντας έτσι την υπέρτατη θυσία.
Στην εκδήλωση που έγινε στο κατάμεστο Μουσείο Εθνικής Αντίστασης μίλησαν οι:
Σπύρος Τζόκας, πανεπιστημιακός, συγγραφέας.
Γιάννης Μηλιός, ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, διευθυντής του περιοδικού «Θέσεις».
Περικλής Καπετανόπουλος, Δημοσιογράφος, Ιστορικός.
Συντονιστής: Νικόδημος Κατσαρέλης
Οι παρευρισκόμενοι μεταφέρθηκαν μέσω των αποσπασμάτων, που διαβάστηκαν με σεβασμό και συγκίνηση από τους ηθοποιούς Νίκο Βερλέκη και Βέρα Μακρομαρίδου στο μεγάλο αυτό βράδυ και στο συγκλονιστικό πρωινό της πρωτομαγιάς του 1944.
Οι ομιλητές στάθηκαν στα ιστορικά στοιχεία της εποχής και ανέδειξαν τις πολιτικές, κοινωνικές και ιδεολογικές πλευρές της εποχής που παραμένουν ζωντανές ακόμα και σήμερα με κύριο χαρακτηριστικό την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και τη χρησιμοποίηση του φασισμού ως όπλου από την αστική τάξη για τη διασφάλιση των συμφερόντων της.
Ο Σπύρος Τζόκας στην παρέμβαση του αναφερόμενος στους επίκαιρους στίχους του Γ. Σεφέρη: «Και πόσο παράξενα αντρειεύεσαι μιλώντας με τους πεθαμένους, όταν δε φτάνουν πια οι ζωντανοί που σου απόμειναν», εξήγησε πως κάπως έτσι αισθανόμαστε, σ`αυτούς τους δύσκολους καιρούς, όλοι όσοι συμμεριζόμαστε τα ιδανικά, τις αξίες και τα οράματα του Ναπολέοντα Σουκατζίδη, των «200» κομμουνιστών, που θυσιάστηκαν στην Καισαριανή για την Ελλάδα και το λαό της.
Ο αντίλαλος, συνέχισε, από το Σκοπευτήριο της Καισαριανής παραμένει. Αν γονατίσεις στη γη, εκεί στο θυσιαστήριο, και βάλεις το αυτί σου στο χώμα, θα τον ακούσεις τον αντίλαλο. Ακόμα και στην γύρω περιοχή, στον συνοικισμό. Ακούγονται οι φωνές, λυπητερές φωνές, οργισμένες φωνές. Όσο κοντοζυγώνει κάποιος στον τόπο που ακούγονται οι φωνές, τόσο αυτές αλαργεύουν. Φωνές που σε ξυπνούν από τον ύπνο τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Για όνειρα που κάναμε, δικαιώματα που κατακτήθηκαν, δικαιωμένες και αδικαίωτες θυσίες που κατατέθηκαν στο βωμό της ελπίδας. Η μνήμη, η ελπίδα, η θυσία, ο αγώνας ολοζώντανες παρουσιάζονται μπροστά σου. Και έχουν τη μορφή των διακοσίων. Καταλήγοντας, επισήμανε ότι σε εκείνους που απεργάζονται την αλλοίωση της Ιστορίας, σε εκείνους που προσδοκούν να μας γονατίσουν, απαντάμε απλά με το στίχο του Φώτη Αγγουλέ «Μην καρτεράτε να λυγίσουμε».
