Περπατώντας στο Βύρωνα
Της Ήλιας Ιατρού
Κάποτε, οι δρόμοι ανήκαν στα παιδιά: αμπάριζα στα τρίστρατα, ποδόσφαιρο στα στενά, κυνηγητό στις πλατείες. Όταν ήρθε το αυτοκίνητο, τους είπαμε ότι, επειδή οι δρόμοι είναι πολύ επικίνδυνοι, καλύτερα να περιοριστούν στο πεζοδρόμιο. Μια μικρή θυσία εκ μέρους τους, για να κινούνται τα αυτοκίνητα απρόσκοπτα (τα αυτοκίνητα δεν έκαναν καμία θυσία για τα παιδιά, αλλά αυτό είναι μια άλλη, μεγάλη συζήτηση).
Τα παιδιά ξέρουν ότι το πεζοδρόμιο είναι για τους πεζούς και οι δρόμοι για τα οχήματα. Άλλά σε ποια πεζοδρόμια να περπατήσουν; Εκείνα των 40 εκατοστών με τη νεραντζιά στη μέση; Ή τα άλλα, με τις κολώνες, τα καφάο και τη θέση για τον κάδο;
Το δίδαγμα σ’ αυτή την πόλη είναι πως, ώσπου να πάρουν δίπλωμα, η πόλη δεν έχει θέση για εκείνα. Αλλά αυτό δεν είναι το πιο επικίνδυνο δίδαγμα. Υπάρχουν κι άλλα.
- Βγαίνουν στο δρόμο γιατί δεν υπάρχει πεζοδρόμιο. Δεν φταίνε, αλλά ποιος θα πονέσει αν τα χτυπήσει αυτοκίνητο; Δίδαγμα: δεν έχει σημασία ποιος φταίει, ο αδύναμος την πληρώνει.
- Περνά αυτοκίνητο, πρέπει να κάνουν στην άκρη. Δίδαγμα: υποχωρούμε πάντα στον ισχυρότερο.
- Το αυτοκίνητο παρκάρει στο πεζοδρόμιο. Δίδαγμα: ο ισχυρός μπορεί να κάνει ό,τι θέλει.
- Οι μεγάλοι καλούν την τροχαία. Η τροχαία δεν έρχεται. Αν έρθει, αφήνει κλήση. Την επόμενη μέρα το αυτοκίνητο είναι πάλι εκεί. Ή κάποιο άλλο. Δίδαγμα: το κράτος δεν θα σε προστατέψει.
- Τα παιδιά κάνουν μάθημα κυκλοφοριακής αγωγής. Μαθαίνουν για τα φανάρια, για τις διαβάσεις κι όλα αυτά. Μόλις βγουν έξω από το σχολείο, διαπιστώνουν πως τα φανάρια παραβιάζονται διαρκώς κι οι διαβάσεις (όπου υπάρχουν) είναι σαν να μην υπάρχουν. Δίδαγμα: ο ΚΟΚ είναι απλώς λόγια, που κανείς δεν εφαρμόζει.
Σε λίγα χρόνια θα έχουν δίπλωμα. Πιστεύουμε στ’ αλήθεια πως μετά από μια τέτοια διαπαιδαγώγηση θα σέβονται τον ΚΟΚ; Πως θα φορούν κράνος και ζώνη, δε θα κάνουν σφήνες, δεν θα παραβιάζουν όρια ταχύτητας, στοπ και μονοδρόμους; Σοβαρά τώρα;
