Θα έπρεπε να ήταν πολύ δύσκολη η κατάσταση όταν έπιασαν οι πόνοι τη Μαρία και αναγκάστηκε να γεννήσει στο σπήλαιο της Βηθλεέμ!
Ακόμα και για εκείνη την εποχή ένα απροστάτευτο μικρό πλασματάκι που κρύωνε, δεν είχε τα απαραίτητα, η μητέρα του ήταν ταλαιπωρημένη, ο κατά κόσμον πατέρας του δεν ήξερε από ποιο κακό να το προστατέψει, εγείρει συναισθήματα ανυπέρβλητα, ακόμα και σε αυτόν που δεν είναι γονιός! Βεβαίως, δεν ήταν μόνον αυτά τα προβλήματα: κάπου εκεί παραμόνευε και η απειλή της σφαγής των νηπίων από τον Ηρώδη! Δεν θα μπορούσε να μην υπάρχει αυτή η εξωτερική απειλή, κάτι που κάνει ακόμη πιο τραγικές τις συνθήκες στις οποίες βρισκόταν το θείο βρέφος, ακόμα πιο σημαντική την παρουσία των τριών μάγων, ακόμα πιο μεγαλειώδη τη θυσία της οικογένειάς του!
Φυσικά -μεταφέροντας την κατάσταση στο σήμερα- όλα αυτά δεν τα λέω γιατί μού αρέσει να ταλαιπωρούνται οι γονείς, να θυσιάζονται, να εργάζονται σκληρά, να αιμορραγούν οικονομικά προκειμένου να απολαύσουν μια ζωή ανέφελη τα τέκνα τους. Και οι γονείς άνθρωποι είναι! Τους αξίζει να χαρούν, να ζήσουν, να διασκεδάσουν! Ωστόσο, τον τελευταίο καιρό βλέπουμε το άλλο άκρο, κάτι που, για μένα δείχνει πως η κοινωνία μας έχει πιάσει πάτο κυριολεκτικά… Κατηγορίες για δολοφονίες βρεφών κατά συρροή, εμπορευματοποίησή τους, αντιμετώπισή τους σαν βάρος… Πού είναι ο σεβασμός στη νέα ζωή; Στην ίδια τη ζωή;
Για άλλη μία φορά, βρισκόμαστε ενώπιον της βαρβαρότητας… όχι μόνο αυτής που εκδηλώνεται εδώ και έναν χρόνο στην περιοχή εκείνη της Παλαιστίνης, με θύματα αθώες ψυχές, αλλά και της βαρβαρότητας του λεγόμενου δυτικού κόσμου, του ακραίου υλισμού, αυτού που βλέπει τα παιδιά σαν οικονομική συναλλαγή… Ενώπιον της έλλειψης των αξιών που επέβαλαν στην Μαρία και τον Ιωσήφ να προστατέψουν το παιδί τους από τον κίνδυνο… Ενώπιον της εγκληματικής αδιαφορίας που αφήνει ορισμένους να αποτελούν τον μέγιστο κίνδυνο για τα ίδια τους τα παιδιά…
Ευχή μου για φέτος η ασφάλεια και η ειρήνη…
και το καλό παράδειγμα του Ιωσήφ και της Μαρίας…
Της Οικογένειας!
