Η περίοδος των Χριστουγέννων κρύβει για όλους μας, μα κυρίως για τα παιδιά, μια πραγματικά σαγηνευτική αύρα. Λίγο οι σχολικές διακοπές, λίγο τα δώρα που είθισται να λαβαίνουν, λίγο οι οικογενειακές συγκεντρώσεις, κάνουν το όλο κλίμα πραγματικά μαγικό!
Κι όμως, δυστυχώς, αυτήν ακριβώς την περίοδο που οι ψυχές τους θα έπρεπε να πλημμυρίζουν με αθωότητα και στοργή, τα παιδιά βομβαρδίζονται από έναν κατακλυσμό «δώρων», με την ιδέα πως η ευτυχία τους εξαρτάται μονό από αυτά και αυτό οφείλεται (όπως και πολλά άλλα που δεν είναι της παρούσης γιορτινές μέρες) στην δική μας παρουσία και επιρροή στις ζωές τους. Καταρχάς δεν μπορούμε να λέμε ότι «γιορτάζουμε Χριστούγεννα» όταν γιορτάζουμε Χριστούγεννα χωρίς Χριστό.
Ούτε δικαιούμαστε να λέμε ότι γιορτάζουμε Χριστούγεννα, όταν στο επίκεντρο της γιορτής βρίσκεται ο εαυτός μας, παραβλέποντας, ή και περιφρονώντας ίσως, τον συνάνθρωπό μας. Τα Χριστούγεννα δεν είναι μια ετήσια αναμνηστική γιορτή αλλά μια καθημερινή βίωση της Αγάπης. Μιας Αγάπης που φανερώθηκε στον κόσμο την ημέρα της Γέννησης του Θεανθρώπου.
Γιατί λοιπόν γιορτάζουμε τόσο συμβατικά και τόσο υποκριτικά το θρίαμβο της πίστης μέσα σε ένα τραγικό πανηγύρι απιστίας, καμουφλαρισμένο από χιλιάδες φωτάκια και στολίδια, που σκοπός τους είναι μεν να τονίσουν το γιορτινό κλίμα, μα πιο πολύ σε βυθίζουν σε μία ακατανόητη μελαγχολία, παρά σε κάνουν να νιώθεις χαρούμενος. Διότι, τι ωφελεί άραγε να στολίσουμε τα σπίτια μας και τους δρόμους και να μην ζεστάνουμε τις καρδιές μας, να μην τις καθαρίσουμε από τα πάθη του εσωτερικού μας κόσμου, να μην δώσουμε επιτέλους προβάδισμα στην αγάπη για την επίλυση των αδιεξόδων μας;
Πρέπει να παραδεχτούμε, εάν βέβαια είμαστε τίμιοι με τους εαυτούς μας, ότι το πρόβλημα δεν είναι θεολογικό αλλά ηθικό. Κάτι δηλαδή δεν πάει καλά στη γη και όχι στον ουρανό και ειδικά σε αυτή την χώρα που οι επιλογές μας (πολιτικές και μή) μας έχουν φέρει σε τέτοιο ψυχολογικό αδιέξοδο που έχει χαθεί κάθε ουσιαστική σπίθα χαράς και αυτό (όπως λέμε και στο θέατρο) περνάει προς τα έξω (όπου έξω, βάλε τα παιδιά σου, τους δικούς σου, τους φίλους σου). Σίγουρα η κατάσταση είναι δικαιολογημένη, αφού σε κυβερνά ένα σύστημα (ότι χειρότερο έχει περάσει ποτέ από την σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας) που σου κλέβει τη ζωή, το παρόν και το μέλλον σου και σε ξεγελά με υποσχέσεις, ψέματα και επιδόματα.
Ενα σύστημα που αναδεικνύει ανθρώπους σαν τον Σπυρίδωνα (ναι, ναι αυτόν, τον εθνικό μας κωλοτούμπα που έχει ψηφίσει τα πιο αντεργατικά νομοσχέδια, που γλείφει τον εκάστοτε αρχηγό του κόμματος που ανήκει, που υποστηρίζει τις πιο μισάνθρωπες ιδεολογίες με στόχο την καταστροφή κάθε δημόσιας και κοινωφελούς δομής… Κάλε αυτόν, που τα μεγάλα σκάνδαλα, κυρίως οικονομικά που έγιναν στην Ελλάδα, γυροφέρνουν το όνομά του και αυτό τον κάνει τον δεύτερο πιο ‘‘επιτυχημένο’’ Έλληνα, μετά τον Εφιάλτη). Πάλι με παρέσυρε ο τρισκατάρατος μέρες που είναι!!!
Τι έλεγα; Α ναι… Πρέπει καταρχάς να κατανοήσουμε τον προσανατολισμό στον οποίο μας οδηγεί το μήνυμα των Χριστουγέννων. Τα Χριστούγεννα μας προσανατολίζουν, όχι στον εαυτό μας αλλά στον Θεό. Ο Χριστός δεν περιμένει τα Χριστούγεννα για να εγκατασταθεί στις καρδιές μας. Γεννιέται καθημερινά μέσα μας, αρκεί βέβαια εμείς να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες προϋποθέσεις για αυτήν τη συνάντηση. Αφιερώστε χρόνο, τώρα ειδικά που τα παιδιά σας θα έχουν διακοπές, κι έλατε σε επαφή με άτομα που χρειάζονται βοήθεια. Μην αρκεστείτε σε συγγενείς ή γείτονες και μην επικεντρωθείτε μόνο σε υλικές ανάγκες. Μάθετε στα παιδιά σας την αξία της αγάπης Του Χριστού και μην τα παρκάρετε στην ευκολία της ζωής (τάμπλετ, κινητά κλπ).
Μάθετέ τα, πως όλες οι αξίες και οι αλήθειες δεν ισχύουν μόνο για τα Χριστούγεννα! Κάνοντάς τες κατευθυντήριες αρχές για όλη τους τη ζωή, θα τα βοηθήσετε να γίνουν πραγματικά ευτυχισμένα, να αγαπούν, να δίνουν και να ξέρουν πραγματικά πώς να απολαμβάνουν και να εκτιμούν ό,τι λαβαίνουν από τη ζωή!
Ευλογία Χριστουγέννων σε όλες και όλους!
Χρόνια καλά!
