«Κοινωνική πολιτική δεν κάνεις όταν δίνεις στους φτωχούς και τους αδύναμους, αλλά όταν φροντίζεις να μην υπάρχουν τέτοιοι»
Της Δανάης Γκόλφου
Κι ήρθαν καιροί δύσκολοι, της κρίσης και των μνημονίων κι ούτε ρωτήθηκες για τη ζωή σου που θ’ άλλαζε, προσπάθησαν να σε πείσουν πως για όλο αυτό ευθύνη έχεις κι εσύ, να νιώσεις συνυπεύθυνος, να φορτωθείς ενοχές και να αποδεχτείς τα μέτρα. Και μαζί με την κρίση φούντωσε κι η ανεργία και η φτωχοποίηση μιας μεγάλης μερίδας του λαού.
Στις γειτονιές μικρά μαγαζιά κι επιχειρήσεις έκλεισαν κι οι γειτονιές άλλαξαν χρώμα , έγιναν γκρίζες και μουντές κι οι άνθρωποι σκεφτικοί, θλιμμένοι κι αγέλαστοι…
Έπρεπε να αντιμετωπιστεί αυτή η κρίση, να βοηθηθεί αυτή η μερίδα ανθρώπων που δεν μπορούσε να καλύψει τις βασικές της ανάγκες διαβίωσης. Δημιουργήθηκαν νέες κοινωνικές δομές, συμπληρώνοντας τις ήδη υπάρχουσες με σκοπό τη στήριξη των ευπαθών ομάδων, κοινωνικά συσσίτια, παντοπωλεία, χώροι για άστεγους, κοινωνικά φαρμακεία κ.ά. , αναγκαία κι απαραίτητα με τις υπάρχουσες συνθήκες.
Ο ρόλος αυτών των δομών οφείλει να είναι ανθρωποκεντρικός, με μοναδικό σκοπό τη στήριξη, υλική, ηθική και ψυχολογική και πρώτο μέλημα τη διατήρηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας !! Με στόχο την αποφυγή της περιθωριοποίησης και του ρατσισμού που γεννούν παραβατικές συμπεριφορές, τη διατήρηση της θέσης των ανθρώπων μέσα στην τοπική κοινωνία, την ενδυνάμωση των ανθρώπινων σχέσεων, τη στήριξη της οικογένειας και των μοναχικών ανθρώπων.
Αρχική ενέργεια πρέπει να είναι η έρευνα, από επιστημονικά καταρτισμένο προσωπικό, η κατανόηση και καταγραφή, ο καθορισμός των αναγκών της κάθε τοπικής κοινωνίας, η σωστή οργάνωση, με μόνιμο και επαρκές προσωπικό, που θα εκπαιδεύεται και θα λαμβάνει την απαραίτητη υποστήριξη για το δύσκολο έργο που έχει να επιτελέσει, οι κατάλληλες υποδομές με σωστά διαμορφωμένους χώρους, οχήματα και μέσα πραγμάτωσης.
Μεγάλη μερίδα ανθρώπων, δυστυχώς, έμεινε εκτός των παροχών αυτών λόγω εισοδηματικών κριτηρίων και πώς να εξηγήσεις σ’ αυτούς τους ανθρώπους πως η διαφορά ελάχιστων ευρώ τους αποκλείει από την πολυπόθητη παροχή. Πώς να μετρηθεί η φτώχεια με αριθμούς…
Οι Δήμοι δημιούργησαν τις νέες κοινωνικές δομές, με εργαζόμενους ορισμένου χρόνου, αφού ο νόμος δεν τους επέτρεπε μόνιμες προσλήψεις, εργαζόμενους με ημερομηνία λήξης, που δεν αρκούσαν για να καλύψουν όλες τις ανάγκες και με αρκετές ελλείψεις σε υποδομές.
Εργαζόμενοι θύματα της κρίσης και της ανεργίας κι οι ίδιοι, με μισθούς που δεν καλύπτουν τις βασικές τους ανάγκες, πολλές φορές να απασχολούνται και σε άλλα καθήκοντα , εργαζόμενοι εξουθενωμένοι ψυχολογικά και σωματικά προσπαθώντας να στηρίξουν με όποιο τρόπο και μέσα διαθέτουν το συνάνθρωπο, ψάχνοντας για ψυχικά αποθέματα και βιώνοντας ταυτόχρονα την ανασφάλεια της σύμβασης που σε λίγο θα λήξει και μετά τι;
Μετά μια νέα κρίση. Ίσως χειρότερη απ’ τα μνημόνια. Ίσως πιο απάνθρωπη απ’ αυτά, πιο θανατηφόρα. Η φύση εκδικείται χωρίς να κοιτάζει την οικονομική κατάσταση των θυμάτων της, όμως τα κοινωνικά συστήματα φροντίζουν γι’ αυτό και φυσικά οι πιο αδύναμοι πληρώνουν το τίμημα.
Και τότε όλοι αυτοί που ήταν στο περιθώριο, όλοι αυτοί που τα μνημόνια οδήγησαν στην ανεργία, αυτοί που μέχρι χτες ήταν η τροχοπέδη της ανάπτυξης γίνονται οι ήρωες και η ελπίδα της κοινωνίας.
Χειροκροτούνται αλλά μέχρι πότε; Όταν ο πόλεμος με την πανδημία τελειώσει ποιος θα είναι ο νικητής; Θα αναθεωρήσουμε αυτά που μας οδήγησαν μέχρι εδώ ή μήπως θα ξεχαστούν ξανά, ήρωες και θύματα της ανάγκης μιας οικονομικής επανεκκίνησης με μοχλό τους «επενδυτές» και την κοινωνία απλά «καύσιμη ύλη»;
Πρέπει λοιπόν αυτό το μάθημα της πανδημίας να μείνει χαραγμένο στη μνήμη μας και να αποτελέσει τν κινητήρια δύναμη για μια αλλαγή στην κοινωνικοπολιτική ρότα που στόχος της πρέπει να είναι ο άνθρωπος κι όχι το πολιτικό κέρδος «πατώντας» στη δυστυχία του.
Η αλληλεγγύη ήρθε από απλούς ανθρώπους, που πρόσφεραν και θα προσφέρουν μέσω των καλεσμάτων των κοινωνικών δομών, με ένα «φιλάνθρωπο κράτος», που όπως είχε πει κι ο μεγάλος Γ. Σεφέρης «καταντάει τον άνθρωπο πραμάτεια».
Κι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια χάθηκε κάπου εκεί στις ουρές των συσσιτίων, τα οποία μέχρι και σήμερα συνεχίζονται και ενδέχεται να πληθύνουν στο άμεσο μέλλον…
