Πρέβεζα, ο τόπος στον οποίο, όπως και πολλοί – πολλοί άλλοι άνθρωποι στους αιώνες που έχουν περάσει, είδα το πρώτο μου φως, έκανα τα πρώτα μου βήματα, έμαθα τα πρώτα μου γράμματα, άρχισα να γίνομαι άνθρωπος.
Η Πρέβεζα είναι μια πόλη αερικό, μια πόλη ξωτικό, όπως λίγες πόλεις στον κόσμο – Αλεξάνδρεια, Οδησσός, Σαγκάη, Βαλπαραΐσο, Μασσαλία…
Κι’ όλα τούτα δεν μπορείς να τα βιώσεις μέσω της ιστορικής, επιστημονικής προσέγγισης της πόλης, αλλά μπορείς μόνο να τα αισθανθείς, νιώθοντας την συμπαντική και ποιητική διάσταση της Πρέβεζας και του χώρου που την περιβάλλει και την συναποτελεί – Αχέροντας, Νεκρομαντείο, Κασσώπη, Νικόπολη, Σούλι, Ματζίρικα, Βαθύ, Παργινόσκαλα, Φυλακές…
σ’ αυτή την Πρέβεζα “ακουμπάει” το ποίημά μου, που ακολουθεί.
ΠΡΕΒΕΖΑ
Βαγγελιώ και Νίκο Βασιλείου
Εκεί, στου κόσμου το μεσοστρατί,
χωρίς κουμπάρους και παπά,
εκεί, που η μέρα με τη νύχτα
αχώριστα βαδίζουν,
εκεί, που η ζωή κι’ ο θάνατος
την ίδια δόξα έχουν,
εκεί, που τ’ άδικο αδυνατεί
το δίκιο να κερδίσει,
εκεί, που η λευτεριά για τίμημά της έχει
μόνο την ίδια τη ζωή,
εκεί, που η επανάσταση
τον έρωτα αγκαλιάζει,
εκεί, που οι ματζίρηδες
νέα ζωή ζητούσαν,
εκεί, που η στέρνα πότιζε
του αύριο τα όνειρα,
εκεί, που οι κρίνοι άνθιζαν
και γίνονταν βαγγέλια,
εκεί, που μοσχοβόλαγε ψωμί
και τίμιος ιδρώτας,
εκεί, στου κόσμου τη μεσοποριά,
εκεί, η μάννα μου με γέννησε.
Κι’ ως άνοιξα τα μάτια μου,
άκουσα τον πατέρα μου να λέει:
Παιδί μου, εδώ, στον τόπο αυτό,
που Πρέβεζα τον λένε,
κάνε τα πρώτα βήματα
και πες τον πρώτο λόγο
κι’ άντε μετά σ’ ολόκληρο τον κόσμο,
με το μυαλό σου λεύτερο
και την καρδιά σου φως.
Μόνο μην πάψεις,
ποτέ μην πάψεις να πονάς
για τους καημούς τ’ Ανθρώπου.
Ψελλίζει ποίηση ο πόνος
και η ζωή μας έρωτα,
ώσπου κραυγή να γίνουν
κι επανάσταση!
23-24.12.2024 Δημήτρης Βασιλείου
Πηγή: atpreveza.gr
