Η διαλεκτική μιας εικόνας! Η απόλυτη υπακοή και δράση στρατιωτικού χαρακτήρα, την ίδια ώρα που αντιστέκεται στη λογική της υπακοής στην εξουσία και τις απαγορεύσεις της.
Του Σωτήρη Παπαμιχαήλ
Δύσκολη υπόθεση το παιχνίδι της επικοινωνίας, Απαιτεί καλή γνώση του κοινού στο οποίο απευθύνεσαι και παράλληλα πλήρη εκμετάλλευση των επικοινωνιακών εργαλείων που διαθέτεις, ειδικά όταν η επικοινωνία αυτή γίνεται μέσω ακτιβισμού και θα εξηγήσω παρακάτω γιατί το λέω αυτό.
Δεν ζούμε μόνο τον εγκλεισμό και την καραντίνα, αλλά κάτι πολύ πιο δύσκολο. Ζούμε την αλλαγή στις σχέσεις μας. Ζούμε την αλλαγή στον τρόπο που πρέπει να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας. Χιλιάδες χρόνια κοινωνικής συμπεριφοράς έπρεπε ν αλλάξουν απ’ τη μια μέρα στην άλλη. Η αγκαλιά, ως εκδήλωση αγάπης, ένα φιλί, ένα άγγιγμα που μέχρι χτες μετέφεραν τα όσα νοιώθαμε στον άλλο απαγορεύτηκαν ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ.
Τα εφαρμόσαμε όμως με τη σκέψη του προσωρινού κι ας ακούμε πως ο πόλεμος με τον ιό είναι μακρύς ακόμη.
Τα εφαρμόσαμε από φόβο αλλά και από αγάπη.
Τα εφαρμόσαμε αλλά όχι χωρίς κριτική. Αποτέλεσμα αυτής της κριτικής είναι να κυριαρχούν στη σκέψη μας δύο τάσεις.
Η μια τάση είναι αυτή που μας χαρακτηρίζει υπερήφανους και υπεύθυνους, διότι υπακούσαμε στις εντολές της κυβέρνησης και γίναμε παράδειγμα για άλλες χώρες κι άλλα τέτοια καλά , που κάνουν τον έλληνα να νοιώθει εθνικά υπερήφανος, όπως τότε που πήραμε το πανευρωπαϊκό (και το γιορτάσαμε περισσότερο βέβαια από τη λήξη της Γερμανικής κατοχής το 1944)!
Η άλλη αμφισβητεί τα παραπάνω, θεωρεί πως όλο αυτό το θέμα έχει έντονα στοιχεία υπερβολής, περιορίζει ατομικά αλλά και ανθρώπινα δικαιώματα μεταφέρει την κοινωνική – κρατική ευθύνη στο άτομο (αν αποτύχουμε φταίτε εσείς που δεν υπακούσατε απόλυτα) και φυσικά επικοινωνιακό χαρακτήρα, ώστε να φανεί ικανή η κυβέρνηση και να μη φανεί η αθλιότητα του συστήματος υγείας.
Και μέσα σ αυτό το σκηνικό εμφανίζεται το ΠΑΜΕ με μια κίνησή του που περιέχει και τα δυο στοιχεία – απόψεις που ανέφερα πιο πάνω.
Η εικόνα της απόλυτης υπακοής και δράσης, στρατιωτικού χαρακτήρα, με μάσκες, αποστάσεις ασφαλείας κλπ (υπευθυνότητα, υπακοή και τα συναφή που χαρακτηρίζουν κάθε σωστό στρατό), την ίδια ώρα που αντιστέκεται στη λογική της υπακοής, την οποία θέλει να επιβάλει η κυβέρνηση με τις απαγορεύσεις της.
Λίγο με νοιάζει το επικοινωνιακό αποτέλεσμα της δράσης του ΠΑΜΕ. Είμαι σίγουρος πως γνώριζε το κοινό που απευθύνεται και υποθέτω, απ’ όσα εισπράττω, από συζητήσεις γύρω μου, ότι ήταν μια πετυχημένη κίνηση.
Εκφράζοντας λοιπόν την προσωπική μου άποψη, από αυτή την κίνηση εισέπραξα τα εξής.
- Κατάφερε να χωρέσει τις δύο απόψεις στη δράση του ΥΠΑΚΟΗ και ΑΝΥΠΑΚΟΗ, λέγοντάς μου ουσιαστικά ότι ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΣΕ ΤΙ ΥΠΑΚΟΥΣ και ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΥΠΑΚΟΥΣ.
- Είναι ένας πραγματικά ΙΣΧΥΡΟΣ πολιτικός χώρος που στηρίζεται στην ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΔΡΑΣΗ.
- Πέρασε άλλη μια φορά το μήνυμα των δύο πολιτικών πόλων. ΑΥΤΟΙ – ΕΜΕΙΣ.
