Οι κυβερνήσεις και το ντόπιο κεφάλαιο συνεχίζουν ακάθεκτοι την επίθεσή
τους στα εργασιακά δικαιώματα όλων των κλάδων, χωρίς να εξαιρείται ο
κλάδος των δημοτικών υπαλλήλων. Οι εργαζόμενοι στους O.T.A καλύπτουν
πάγιες ανάγκες σε κρίσιμους τομείς όπως η καθαριότητα και το πράσινο, η
αποκομιδή απορριμμάτων, οι παιδικοί σταθμοί, οι τεχνικές&διοικητικές
υπηρεσίες, οι κοινωνικές&πολιτιστικές δομές. Σε κάθε Δήμο, πολλοί από
αυτούς είναι συμβασιούχοι που εδώ και χρόνια βρίσκονται σε καθεστώς
εργασιακής ομηρίας, αναγκασμένοι να διεκδικούν την διατήρηση της θέσης
τους προσφεύγοντας στα δικαστήρια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Δήμος
Βύρωνα, όπου από τους 365 εργαζόμενους, οι 140 είναι συμβασιούχοι με
πολλά χρόνια συνεχούς εργασίας.
Ως κάτοικοι των γειτονιών, βιώνουμε καθημερινά την υποβάθμιση βασικών
υπηρεσιών που σχετίζονται με την καθαριότητα, τη συντήρηση υποδομών, την
εξυπηρέτηση των δημοτών και την κοινωνική μέριμνα. Υπηρεσίες που σήμερα
παρέχονται δωρεάν ή με χαμηλό κόστος μέσω της φορολόγησης στους
λογαριασμούς της ΔΕΗ. Απολύσεις εργαζομένων ή ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών,
θα σημαίνει επιβάρυνσή με πολλαπλάσια κόστη, οριστική κατάρρευση της
ποιότητας των υπηρεσιών ή ακόμα και παύση της πρόσβασης σ’ αυτές για
όλους-όλες.
Το “γερασμένο” μόνιμο προσωπικό μαζί με την ευρεία ανακύκλωση
συμβασιούχων μέσω προγραμμάτων της ΔΥΠΑ ή και των κάθε λογής ΕΣΠΑ,
οδηγεί μαθηματικά σε σοβαρές ελλείψεις προσωπικού. Πολλοί εργαζόμενοι,
μέσω του προγράμματος για ηλικίες 55-67 ετών, απασχολούνται σε
εξαιρετικά απαιτητικές και επικίνδυνες εργασίες (αποκομιδή απορριμμάτων,
καθαριότητα κ.α) παρότι ανήκουν σε ηλικιακές ομάδες αυξημένου κινδύνου
για ατυχήματα. Επιπλέον, οι συνεχείς συνταξιοδοτήσεις αφήνουν κενά που
δεν καλύπτονται από νέες προσλήψεις, ενώ η υποστελέχωση, οι ελλείψεις σε
Μέσα Ατομικής Προστασίας (ΜΑΠ) και ο αυξανόμενος φόρτος εργασίας
δημιουργούν εξαντλητικές και επικίνδυνες συνθήκες. Όλα τα παραπάνω,
συντελούν στην αυξημένη συχνότητα εργατικών ατυχημάτων με τους
εργαζόμενους στους ΟΤΑ, και ειδικά στην καθαριότητα/αποκομιδή, ν’
αντιμετωπίζουν σταθερά τον μεγαλύτερο αριθμό θανατηφόρων ή σοβαρών
ατυχημάτων στον δημόσιο τομέα, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τον τραγικό
θάνατο της Ρούλας Ν. εργάτριας στον δήμο Αλίμου, πάνω στο
απορριμματοφόρο σε ηλικία 62 ετών.
Οι εργαζόμενοι στους δήμους αντιστέκονται και διεκδικούν μονιμοποίηση
όλων των συμβασιούχων, πλήρη στελέχωση των υπηρεσιών, επαναφορά του13ου
και 14ου μισθό, μέτρα για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία,
ανθρώπινα ωράρια και συνθήκες εργασίας. Ωστόσο, η περίφημη διάταξη
Βορίδη (ν. 4915/2022) απαγορεύει την μονιμοποίηση των συμβασιούχων
υποχρεώνοντας τους Δήμους να ασκούν έφεση σε δικαστικές αποφάσεις που
δικαιώνουν τους εργαζόμενους και αναγνωρίζουν ότι καλύπτουν πάγιες και
διαρκείς ανάγκες με την εργασία τους.
Η πλειονότητα των δημοτικών αρχών, δηλαδή οι εργοδότες των δημοτικών
υπαλλήλων, διαχρονικά παίζουν τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου: παραδέχονται
την ανάγκη για προσωπικό, δηλώνουν έλλειψη πόρων και στα δικαστήρια
αποφεύγουν να πάρουν θέση, σπρώχνοντας τους εργαζόμενους στην
αβεβαιότητα και την ανεργία. Μόνο με την οργανωμένη πίεση και διεκδίκηση
προς τους Δήμους, οι εργαζόμενοι και τα σωματεία τους μπορούν να
πετύχουν ουσιαστικά αποτελέσματα και νίκες, όπως στον δήμο Καισαριανής.
Οι δημοτικές διοικήσεις δεν είναι απλοί διαχειριστές, αλλά αποτελούν
μέρος ενός μηχανισμού που συντηρεί την εργασιακή ομηρία, τις ελαστικές
σχέσεις και προωθεί — είτε άμεσα είτε έμμεσα — την ιδιωτικοποίηση
βασικών υπηρεσιών.
Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση ανοίγει μεθοδικά ένα νέο μέτωπο με την
“αξιολόγηση στο Δημόσιο”. Ένα εργαλείο που, πίσω από το προσωπείο της
“αποδοτικότητας”, επιδιώκει να πειθαρχήσει τους εργαζόμενους και ν’
ανοίξει τον δρόμο για συγχωνεύσεις, απολύσεις και παραχώρηση υπηρεσιών
σε ιδιώτες. Το σχέδιο γνωστό: οι “προβληματικές” δημοτικές υπηρεσίες θα
διαλυθούν εντελώς, ενώ άλλες, οι πιο επικερδείς, θα παραδοθούν σε
ιδιώτες…με το αζημίωτο! Ήδη στην εκπαίδευση, 2.000 εκπαιδευτικοί
σέρνονται στα πειθαρχικά και απειλούνται με απόλυση ενώ χιλιάδες
οργανικές θέσεις μένουν ακάλυπτες και σχολεία κλείνουν, συγχωνεύονται ή
περνάνε στα χέρια ιδιωτών (Ωνάσεια). Αυτή είναι η συνταγή των…Αρίστων!
Οι αγώνες των δημοτικών υπαλλήλων μας αφορούν άμεσα. Είμαστε κι εμείς
εργαζόμενοι-ες και γνωρίζουμε τι σημαίνει ανασφάλεια, πίεση και διαρκής
αγώνας για τα αυτονόητα. Μέσα στους αγώνες τους καθρεφτίζουν και οι
δικοί μας αγώνες και διεκδικήσεις: για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας,
για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις στη βάση των πραγματικών μας
αναγκών. Καλούμε τους κατοίκους των γειτονιών μας να σταθούν δίπλα στους
εργαζόμενους των ΟΤΑ αλλά και σε κάθε εργατική διεκδίκηση και αγώνα.
Γιατί η αλληλεγγύη μας δεν είναι μόνο ηθικό καθήκον αλλά και αναγκαία
πράξη συλλογικής υπεράσπισης της ζωής και της αξιοπρέπειάς μας. Ο αγώνας
των δημοτικών υπαλλήλων είναι αγώνας για την εργασία, την αξιοπρέπεια
και τη δημόσια ζωή — είναι αγώνας όλων μας.
Συνέλευση Δευτέρα 20:30, Σκοπευτήριο Καισαριανής (συντριβάνια)
email: protovoulia.anatolika@espiv.net | fb: Πρωτοβουλία Αγώνα
Ανατολικών Συνοικιών
