Καλό φθινόπωρο και
καλή σχολική χρονιά!
Καλώς σας βρίσκουμε, αγαπητοί μας φίλοι αναγνώστες!
Ελπίζουμε το καλοκαίρι, με διακοπές ή χωρίς διακοπές, με αιρκοντίσιον ή χωρίς αιρκοντίσιον, να μην σας έχει “εξοντώσει”, διότι μπροστά μας έχουμε ένα δύσκολο φθινόπωρο κι΄ απ’ ότι φαίνεται, δυστυχώς, κι’ έναν δύσκολο χειμώνα!
Τα σχολεία, οσονούπω, ξεκινάνε και το φυλλοκάρδι των γονιών πάει να σπάσει. Παρά τις αισιόδοξες εξαγγελίες των ανεύθυνων αρμοδίων, το σχολείο (Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο και Πανεπιστήμιο) παραμένει ανάπηρο!
Ανάπηρο σε όλα τα επίπεδα!
Υποχρηματοδοτούμενο σε μια πορεία ιδιωτικοποίησής του, με μεγάλες ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό, με τεράστια προβλήματα των υλικοτεχνικών υποδομών, με κατάργηση και συγχώνευση σχολείων και τάξεων.
Οι εκπαιδευτικοί, όλων των βαθμίδων, βρίσκονται αντιμέτωποι με μειώσεις των μισθών τους, με περιορισμό των συνδικαλιστικών τους ελευθεριών, με την δαμόκλειο σπάθη της, δήθεν αξιοκρατικής, αξιολόγησης. Παρά το άσχημο αυτό κλίμα προσπαθούν να μορφώσουν τα παιδιά μας!
Κι’ οι γονείς; Στις πλάτες των ταλαιπωρημένων από την κυβερνητική οικονομική πολιτική (πενιχροί μισθοί και συντάξεις, τεράστιες αυξήσεις στα πάντα, ανεργία…) γονιών, πέφτουν όλα τα βάρη! Καλούνται να ξεπεράσουν όλες αυτές τις δυσκολίες έτσι, ώστε να προσφέρουν στα παιδιά τους μια αξιοπρεπή μόρφωση και ζωή.
Γύρω από αυτό το ανάπηρο σχολείο, σαν κοράκια, “κόβουν βόλτες” και τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια με τους ‘‘κράχτες’’ τους. Γι’ αυτούς “δουλεύουν” οι άριστοι αρμόδιοι των αρμοδίων υπουργείων. Βέβαια, ας μην ξεχνούν ότι: “ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος”!
Και όπως πάντα, έτσι και τώρα, το ζητούμενο είναι και παραμένει το ίδιο:
Τι κάνουν οι μη έχοντες;
