Όλα όσα «ονειρευτήκαµε», από καναπέ σε καναπέ, ένα ζόρικο βράδυ καραντίνας…
Του Σωτήρη Παπαµιχαήλ
Ζόρικη ιστορία αυτός ο εγκλεισμός!!!
Απαγορεύονται οι μετακινήσεις και μας έμειναν μόνο οι αυτές από καναπέ σε καναπέ. Κάπως σαν ζόμπι του καναπέως δηλαδή.
Μέσα σ’ αυτή την κατάσταση, ανάμεσα σε δύο ύπνους χάνεις την πραγματικότητα τελικά και μπερδεύεις το χτες με το σήμερα και το αύριο. Μάλλον κάπως έτσι, την πάτησα κι εγώ!!!
Μέχρι να ρίξω δυο κουβάδες νερό στο πρόσωπό μου, είχα την αίσθηση πως αναπολούσα το 2021. Όμως εντάξει, με το νεράκι στο πρόσωπο συνήλθα κι αποφάσισα σας μεταφέρω αυτό το όνειρο ή την υπερβατική μου εμπειρία στο 2021. Διαλέξτε εσείς αν ήταν τελικά μια παραίσθηση, ένα αγχωμένο όνειρο η μια περιγραφή της ζοφερής πραγματικότητας, που βιώνουμε.
Και ξεκινάω …
Ήταν λέει Γενάρης κι ο Χαρδαλιάς εξαγγέλλει νέα μέτρα. Κι ενώ παρακολουθώ χαλαρά τις νέες απαγορεύσεις, τραβά την προσοχή μου ένα ράγισμα στη φωνή και ένα δάκρυ να βρέχει τη μάσκα του. «Με βάση τις προτάσεις των λοιμωξιολόγων και των ειδικών επιστημόνων αποφασίσαμε τα κάτωθι μέτρα. Από τις 11 Ιανουαρίου περιορισμός στην κυκλοφορία δημοτικών συμβούλων ανά δήμο. Έτσι από μια εβδομάδα θα κυκλοφορούν, ΕΚ ΠΕΡΙΤΡΟΠΗΣ, οι δημοτικοί σύμβουλοι, οι οποίοι έχουν εκλεγεί με παρατάξεις, που στηρίζονται από κόμματα, τα οποία εκπροσωπούνται στο κοινοβούλιο. Οι ανεξάρτητοι και όσοι ανήκουν σε κόμματα εκτός κοινοβουλίου κυκλοφορούν ελεύθερα» Στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων απάντησε «αυτές είναι οι προτάσεις των ειδικών και ότι οι αριστεριστές και λοιποί ανεξάρτητοι δεν αποτελούν κίνδυνο, διότι δεν μπορούν να υπερβούν τον αριθμό των 9 ατόμων στις συγκεντρώσεις τους, που είναι και το επιτρεπτό όριο με βάση τα υπάρχοντα μέτρα».
Φαντάζομαι όλοι ξέρετε πόσο δύσκολο είναι να θυμηθείς ένα όνειρο, όμως πιστεύω πως αξίζει να σας μεταφέρω όσο το δυνατόν περισσότερα καταφέρω να ανασύρω απ’ τη μνήμη. Και μ’ αυτό το δεδομένο πάω στην επόμενη θύμηση.
Ήταν, λέει, Φλεβάρης και διαβάζω ανάρτηση της Γραμματέως του δήμου και εκπρόσωπο – όπως φαίνεται από τη δράση της το 2020 – του δημάρχου στα κοινωνικά δίκτυα, με τίτλο «Ο Δήμαρχος αγαπά τον έρωτα». Νομίζω τρόμαξα λίγο και ψιλοξύπνησα , αλλά η ιδέα να σηκωθώ και ν’ αλλάξω καναπέ ήταν τρομερά κουραστική κι έτσι συνέχισα να κοιμάμαι και να διαβάζω «Με απόφαση του ο δήμαρχος Βύρωνα, αποφάσισε στις 14 Φεβρουαρίου, την ημέρα της γιορτής των ερωτευμένων, να σβήσουν και οι υπόλοιπες 17 λάμπες της πόλης, ώστε τα ζευγαράκια να χαρούν τον έρωτα τους χωρίς αδιάκριτα μάτια πάνω τους». Έχω την αίσθηση πως χαμογέλασα στον ύπνο μου και σκέφτηκα πως επιτέλους είδα μια αριστερή πολιτική κίνηση εκ μέρους της δημοτικής αρχής.
Μοιάζει απίθανο βέβαια το επόμενο στοιχείο που θυμάμαι, αλλά αφού ξεκίνησα θα σας τα μεταφέρω όλα.
Ήταν, λέει, Μάρτης. Διάβαζα την εφημερίδα Δήμος και Πολιτεία και είχε κεντρικό άρθρο με τίτλο. 37 ΔΗΜΟΤΙΚΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΣΤΟ ΒΥΡΩΝΑ. Δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό, ήταν η πρώτη μου σκέψη. Συνέχισα να διαβάζω. «Μετά τα νέα μέτρα Χαρδαλιά, δημοτικοί σύμβουλοι από όλες τις παρατάξεις αποχωρούν από τις παρατάξεις με τις οποίες εκλέχτηκαν στις εκλογές και ανεξαρτητοποιούνται». Έτσι παραμένουν στην εκ περιτροπής κυκλοφορία μόνο οι κύριοι Κατωπόδης, Γώγος, Σωτηρόπουλος, Γείτονας. Οι Μαυρόπουλος και Αναστούλης, κυκλοφορούσαν ήδη ελεύθεροι, ως αριστεριστές, η κα Σάρολα ως πολιτικά άστεγη και ο κος Μουντοκαλάκης ήταν ήδη ανεξάρτητος. Πέρα όμως απ τα στενά παραταξιακά θέματα της πόλης , έχουμε και σημαντικά εγκαίνια. Η νέα γραμμή του μετρό θα περάσει κι απ’ τον Βύρωνα και ο δήμαρχος έχει καλέσει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Βουλή, να την εγκαινιάσει, δεδομένης της εμπειρίας του κυρίου Τσίπρα απ’ τα εγκαίνια του μετρό της Θεσσαλονίκης!!!
Είναι γεγονός πως η ψυχολογική σου κατάσταση περνά στα όνειρά σου στη διάρκεια του ύπνου.
Ήταν, λέει, Απρίλης και ως γνωστόν η φύση αρχίζει να οργιάζει. Ίσως εκεί οφείλεται μια ταραχή, που ένοιωσα στον ύπνο μου. Ίσως όμως και στις γεμάτες δυναμισμό κι οργή κραυγές των κυρίων Αναστούλη, Μαυρόπουλου και Παναγιωτόπουλου καθώς και δεκάδων εργαζομένων στο δήμο, που διαμαρτύρονται για τα «ΟΡΓΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ». Διαβάζοντας την κοινή ανακοίνωση τους κατάλαβα πως… ο δήμαρχος προσέφερε μεν μάσκες στους εργαζόμενους, ως μέτρο προστασίας απ’ τον κορωνοϊό, όμως ήταν μικρού μεγέθους. Τι είχε συμβεί πραγματικά θα σας εξηγώ παρακάτω. Η δημοτική αρχή κάνοντας την απαραίτητη – όπως κάνει πάντα – έρευνα αγοράς, βρήκε πως τα καταστήματα JUMBO είχαν σε προσφορά και συνεπώς πολύ χαμηλή τιμή, μάσκες για τον covid-19. Έσπευσε φυσικά να τις αγοράσει και τις προσέφερε στους εργαζόμενους στην καθαριότητα. Εκείνο που δεν έψαξε, ήταν το μέγεθος των μασκών, με αποτέλεσμα να προσφέρει στους εργαζόμενους μάσκες για νήπια, διακοσμημένες με πανέμορφες φιγούρες παιδικών ηρώων, λουλουδάκια και ζωάκια. Μάλιστα ο αντιδήμαρχος καθαριότητας, με την γνωστή κυνική αριστερή του σκέψη, απάντησε «Σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες της πανδημίας, εν μέσω μνημονίων, η δημοτική αρχή φρόντισε οι εργαζόμενοι να έχουν διπλό όφελος, μια και μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν και τα παιδιά τους».
Και βέβαια το όνειρο συνεχίζεται, όσο ο οργανισμός δεν αντιδρά να σηκωθεί απ τον καναπέ.
Ήταν, λέει, Μάης. Αυτό το Πάσχα το γιορτάζουμε διπλά, μια και το προηγούμενο Πάσχα δεν μας το επέτρεψε η πανδημία. Στο δημοτικό συμβούλιο ο Αλέξης Σωτηρόπουλος πιέζει τη δημοτική αρχή να μοιράσει σε κάθε σπιτικό της πόλης από ένα μπουκάλι ουίσκι και να προχωρήσει ο δήμος σε μια γιορταστική εκδήλωση στο θέατρο βράχων με καλεσμένη τη Ρίτα Σακελαρίου, λέγοντας μάλιστα πως μετά από τόσους μήνες εγκλεισμού είναι ανάγκη του λαού να γλεντήσει. (Δύσκολο τελικά να σου φύγει το χούι, όταν έχεις μεγαλώσει με Αντρέα και ΠΑΣΟΚ). Η πρότασή του βρίσκει υποστηρικτές στην υπόλοιπη αντιπολίτευση με κάποιες προϋποθέσεις. Ο κος Μπαντής συμφωνεί και ζητά η Ρίτα να εκτελέσει το άσμα «Εγώ δεν πάω μέγαρο, θα μείνω με τον παίδαρο». Η κα Σάρολα βάζει ως προϋπόθεση να τραγουδήσει η Ρίτα το «Οι σαραντάρες, ίσον με δύο εικοσάρες» και ο κος Δεμπόνος ζητά το «είναι γάτα, είναι γάτα ο κοντός με τη γραβάτα». Όμως ο κος Κατωπόδης, όντας ρεαλιστής τους δηλώνει πως ο δήμος δεν αντέχει οικονομικά να πληρώσει για τόσα μπουκάλια ουϊσκι και τους θυμίζει πως η Ρίτα Σακελαρίου έχει συγχωρεθεί, με αποτέλεσμα να μη προχωρήσουν σε καμιά εκδήλωση για την ώρα και να το ξανασυζητήσουν, τον επόμενο χρόνο.
Έχω την αίσθηση πως σιγά σιγά φεύγει το άγχος και ο ύπνος μου γίνεται πιο ήρεμος. Ίσως γι’ αυτό και το όνειρο μου αλλάζει «χρώμα»
Φτάσαμε λοιπόν στον Ιούνη και στην πόλη γιορτάζεται με επισημότητα η Ανάληψη του Κυρίου. Τα μέτρα για την πανδημία έχουν ήδη χαλαρώσει αρκετά, μια και ο ιός έχει πλέον περιοριστεί.
Ο κος Γώγος θέλοντας να συνδέσει το μεγαλείο της Ανάληψης του Ιησού, με την επερχόμενη νίκη του ανθρώπου απέναντι στη λαίλαπα του κωρονοιού και παράλληλα να δώσει ένα μήνυμα αισιοδοξίας στο Χριστεπώνυμο πλήρωμα, προσκαλεί τον κύριο Τσιόδρα και ψάλλουν μαζί στην εκκλησία της Αναλήψεως τον ύμνο «τω σωτήρι Θεω». Στην εκκλησία παρευρίσκονται άπαντες σχεδόν οι δημοτικοί σύμβουλοι. Εξαιρείται ο κος Καππάτος, που ως Κεφαλλονίτης έχει δική του ρότα κι ένα Ευαγγέλιο περισσότερο. (Το λέει και το άσμα βέβαια «Κεφαλλονίτικος παπάς διαβάζει με σοφία, τα 12 ευαγγέλια τα βγάζει 13).
Κι ο ύπνος συνεχίζεται χαλαρός. Βοηθά μάλλον ο νέος καναπές, που αγόρασα με take away.
Ήταν, λέει, Ιούλης και επιτέλους έφτασαν τα πολυπόθητα εμβόλια. Στον Βύρωνα ξεκίνησαν οι διαδικασίες να εμβολιαστούν οι δημότες. Πέρα από τις αντιδράσεις διαφόρων αντιεμβολιαστών, υπήρξαν μεγάλες διαμαρτυρίες και κινητοποιήσεις από την πλευρά της ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΒΥΡΩΝΑ, η οποία με επικεφαλής τον κο Βαγγέλη Γείτονα οργάνωσε πορείες και συζητήσεις σε όλες τις γειτονιές της πόλης απαιτώντας οι βυρωνιώτες να εμβολιαστούν με το Ρώσικο εμβόλιο SPUTNIK V. Στην προσπάθεια της να μειωθούν οι αντιδράσεις και να προχωρήσει ο εμβολιασμός, η δημοτική αρχή προέβει σε δυο σημαντικές κινήσεις.
1. Δεκαπεντάλεπτη διαβούλευση
2. Να δώσει η ίδια το παράδειγμα
Με αυτό ως δεδομένο, αποφασίστηκε ο αντιδήμαρχος υγείας να εμβολιαστεί πρώτος δημόσια , στην πλατεία Αγίου Λαζάρου.
Κι έτσι έφτασε ο Αύγουστος, με μια αίσθηση υπερηφάνειας. Πιστέψτε με ακόμη και στο όνειρό σου μπορείς να νοιώσεις τέτοια συναισθήματα.
Μάλιστα διπλή υπερηφάνεια, διότι μάθαμε πως η Ολυμπιακή φλόγα θα περάσει κι απ την πόλη μας, προς τιμήν του Βυρωνιώτη λαμπαδηδρόμου και φίλου Ξενοφώντα Χολέβα. Η δημοτική αρχή αποφάσισε να τον τιμήσει με πλακέτα, που του προσέφερε ο Αντιδήμαρχος αθλητισμού, δηλώνοντας πως «σήμερα πια φαίνεται το ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΓΟ της δημοτικής αρχής. Ο Φώντας είναι το έργο μας, που καταθέτουμε στην πόλη. Φωτογραφήθηκαν φυσικά με την πλακέτα ο δήμαρχος και ο αντιδήμαρχος αθλητισμού (ο κος Χολέβας δεν ήταν απαραίτητος).
Κοντεύει να ξημερώσει. Έχω πιαστεί ολόκληρος, κι έτσι με κλειστά μάτια φτάνω στον άλλο καναπέ και φυσικά αλλάζει η διάθεση. Άλλαξε κι ο μήνας και ήταν λέει Σεπτέμβρης.
Είχα βγει στο δρόμο να περπατήσω ανάμεσα στις όμορφες και πεντακάθαρες γειτονιές. Αρώματα από γιασεμιά και νυχτολούλουδα χαϊδεύουν τις σκέψεις μου και μ’ οδηγούν σε μονοπάτια απόλαυσης. Ρουφάω με δύναμη τον αέρα, ώστε να γεμίσουν ευτυχία τα πνευμόνια μου, όταν ξαφνικά ακούω φωνές. «τρέξε, εδώ, εδώ σου λέω… μέτρα γρήγορα γρήγορα – έρχομαιιιιι περίμενε μωρέ λίγο μετράω» Σίγουρα αυτοί που φώναζαν είχαν πολύ άγχος. Φτάνω στη γωνία και κρυφοκοιτάζω. Ο αντιδήμαρχος τεχνικών υπηρεσιών καλούσε τους δημοτικούς συμβούλους της παράταξης του δημάρχου να μετρήσουν. Αλλά τι? Πήγα πιο κοντά και τότε συνειδητοποίησα τι γινόταν. Μετρούσαν την άσφαλτο. Μετρούσαν το πάχος της. Λίγο πιο κει ήταν ο δήμαρχος και η αντιδήμαρχος υπεύθυνη για τους παιδικούς σταθμούς. Αυτοί μετρούσαν καρέκλες στην αυλή του παιδικού σταθμού στη Μορκεντάου. Τελικά οι συλλογικότητες κάνουν καλύτερη δουλειά από την αντιπολίτευση σκέφτηκα. Και είχα δίκιο. Λίγα λεπτά αργότερα εμφανίστηκαν οι κύριοι Σουλιώτης και Βρούτσης μοιράζοντας πολυβιταμίνες στους καταπονημένους δημοτικούς άρχοντες, στο πνεύμα της αλληλεγγύης.
Πόσο όμορφο όνειρο!!! Να βλέπεις δημοτικούς άρχοντες επί τω έργω!!! Όσο πάει το όνειρο ομορφαίνει και ήταν λέει Οκτώβρης.
Παντού σχεδόν – στο κέντρο της πόλης – κόκκινες σημαίες και σφυροδρέπανα. Η πόλη σημαιοστολισμένη γιορτάζει την Οκτωβριανή επανάσταση. Μπορεί να μη το πιστεύετε αλλά τσιμπήθηκα στον ύπνο μου. Ρε παιδιά την επέτειο του ΟΧΙ δεν γιορτάζουμε τον Οκτώβρη; Σε ποια χώρα βρίσκομαι; Ακόμη και στη Μόσχα δεν γιορτάζουν την οκτωβριανή επανάσταση πια. Μάλλον ξύπνησα στην Κούβα σκέφτηκα. Κι όμως ήμουν στο Βύρωνα. Ο κομμουνιστής δήμαρχος της πόλης, σε συνεργασία με το Επαναστατικό Μαρξιστικό Λενινιστικό κόμμα ΣΥΡΙΖΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ αποφάσισαν να ντύσουν κόκκινη την πόλη. Όμως δεν είναι όλα ρόδινα. Στις γειτονιές άρχισε ήδη να γεννιέται η αντίσταση. Στον Άγιο Δημήτριο έχουν ταμπουρωθεί οι Γώγος, Μπαντής και οι δημοτικοί τους σύμβουλοι με υψωμένες Ελληνικές σημαίες. Τελικά όπως φαίνεται ενώθηκαν απέναντι στον κομμουνιστικό κίνδυνο. Λείπει μόνο ο Βαλμάς ο οποίος κυκλοφορεί στην πόλη κι ανεβάζει βιντεάκια στο facebook, καταγγέλλοντας τη δημοτική αρχή για αυταρχισμό. Στην Ανάληψη οι αναρχικοί έχουν σηκώσει μαύρες σημαίες και φωνάζουν συνθήματα ενάντια στην κομμουνιστική συμμορία του δημάρχου. Στη λαμπηδόνα καμιά τριανταριά ΑΝΤΑΡΣΥΟΙ και ΛΑΕΤΖΗΔΕΣ προχωρούν σε πολιτιστικές εκδηλώσεις συμπαράστασης χορεύοντας δημοτικούς χορούς και μαγειρεύοντας την εθνική μας φασολάδα σε ένδειξη στήριξης. Το ΚΚΕ κατέλαβε το δημαρχείο καταγγέλλοντας τον δήμαρχο για αριστερισμό. Σωτηρόπουλος και Σάρολα μαζί με τους δημοτικούς τους συμβούλους, οχυρώνονται στον Άγιο Λάζαρο, που τον αποκαλούν «Ναό της λογικής» και καλούν σε διαβούλευση το δήμαρχο με στόχο να προχωρήσει ο δήμος στο σοσιαλισμό με μικρά σίγουρα βήματα και να αφήσει κατά μέρος τα επαναστατικά άλματα και τα ολισθηρά του επικοινωνιακά μονοπάτια.
Θεέ μου !!! Τι μας έχει κάνει αυτός ο covid – 19!!! Νομίζω κάτι τέτοιο αναφώνησα ως κραυγή απόγνωσης στον ύπνο μου, μόλις έφτασα στον Νοέμβριο. Όμως δεν ήταν έτσι ΤΑ ΝΕΑ ΗΤΑΝ ΥΠΕΡΟΧΑ!
Ναι ήταν Νοέμβρης, όταν ο κος Χαρδαλιάς φανερά συγκινημένος εξαγγέλλει σε ζωντανή μετάδοση, σε όλα τα τηλεοπτικά δίκτυα τη ΝΙΚΗ της κυβέρνησης απέναντι στον covid-19 και την ΑΡΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ. Αμέσως μετά την συνέντευξη τύπου πηγαίνει στα γραφεία του ΟΑΕΔ ακολουθούμενος από δεκάδες δημοσιογράφους και καταθέτει τα χαρτιά του για την έκδοση δελτίου ανεργίας και δηλώνοντας με τεντωμένο το δάχτυλο, να δείχνει στο κενό, «Θα επιστρέψω με τον νέο covid». (Το αναφέρω καθαρά σημειολογικά. Αυτή τη φορά το δάχτυλο του έδειχνε τον ιό κι όχι το κοινό). Επίσης, σχεδόν 4 μήνες μετά ο αντιδήμαρχος υγείας δεν παρουσιάζει συμπτώματα βελτίωσης της κατάστασής του.
Ο κόσμος γύρω συνωστίζεται γεμάτος ευτυχία. Άνθρωποι άγνωστοι μεταξύ τους αγκαλιάζονται και φιλιούνται. Είναι ένα υπέροχο θέαμα να αντικρίζουμε ανοιχτά καταστήματα γύρω μας, να χαιρετιόμαστε δια χειραψίας, να τσουγκράμε τα ποτήρια μας κι όλα αυτά που κάνουν καθημερινά οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Έχω όμως ξανά μια ανησυχία μέσα μου, το νοιώθω. Η ανάσα μου είναι κάπως γρήγορη. Ναι μεν άνοιξαν ξανά τα μαγαζιά, άνοιξαν όλα; Πόσα δεν έχουν πια τη δυνατότητα να λειτουργήσουν ξανά; Ο κόσμος κυκλοφορεί ελεύθερα. Μπορεί να ψωνίσει, να πιεί ένα ποτό με παρέα, Μπορούν όμως όλοι; Όλοι βέβαια δεν μπορούσαν και πριν. Αυτό διεκδικούσαμε. Να μπορούν όλοι. Όμως δυστυχώς μετά απ’ όλα αυτά μπορούν πολύ λιγότεροι. Δυστυχώς. Ίσως βέβαια υπάρχει ακόμη ο φόβος του τι θα μας φέρει ο Δεκέμβρης.
Και επιτέλους ήρθε ο Δεκέμβρης. Έρχονται οι γιορτές Χριστούγεννα με φίλους, Θα κάνω πάρτυ φέτος σκέφτομαι. Θα καλέσω φίλους να γιορτάσουμε παρέα, Μπαίνω στο facebook να το αναρτήσω στις εκδηλώσεις, όμως το μάτι μου πέφτει στην ανάρτηση ενός φίλου, Είναι μια μαντινάδα του Μουντοκαλάκη.
«Όπου επάταγα πατώ
Τη στράτα δεν αλλάζω
Έλα αδερφέ Φορμίωνος
Μια πίτσα να κεράσω»
Καλούσε, λέει, φίλους για κέρασμα σε πιτσαρία του Βύρωνα, λόγω της γιορτής του.
Ανέβηκα στη μηχανή και βουρ για την πιτσαρία. Θάχει χαβαλέ η «φάση σκέφτηκα». Όμως η Φορμίωνος ήταν κλειστή λόγω κίνησης. Ολόκληρο κονβόϊ σαν κι αυτά που ζούσαμε παλιά τις ημέρες των εορτών στα διόδια. Στρίβω σε κάτι στενάκια, δεξιά, αριστερά, ξανά και ξανά, όμως δεν γίνεται με τίποτα να πλησιάσω στην πιτσαρία με τη μοτοσυκλέτα. Την παρατάω και συνεχίζω με τα πόδια. Δυστυχώς και με τα πόδια είναι δύσκολο να πλησιάσω. Σπρώχνω, πιέζω, δείχνω την ταυτότητα ΤΥΠΟΣ παιδιά ΤΥΠΟΣ φωνάζω, αλλά ούτε αυτό πιάνει. Δεν μπορώ να φτάσω στον προορισμό μου. Ρωτάω γύρω μου «Ρε παιδιά τι συμβαίνει;» Που ζεις ρε φίλε μου λέει ένας στριμωγμένος. Ο Μουντό μοιράζει τηλεοράσεις Θα πάρει κάθε νοικοκυριό από μία τηλεόραση. Κάνε υπομονή και θα πάρεις κι εσύ»
Για πίτσα ήρθα εγώ απαντώ. Και παίρνω την απάντηση «Η πίτσα ήταν το δόλωμα».
Εντάξει μετά απ’ αυτό ξύπνησα με ένα χαμόγελο μέχρι τα’ αυτιά!!!
Ευτυχισμένος γιατί ήταν απλά ένα όνειρο. Ή μήπως όχι?
Σας εύχομαι ευτυχισμένο το 2021, Με υγεία και ΠΑΡΕΕΣ. Κι όσα είπαμε νερό κι αλάτι.
Χρόνια πολλά!
