Του Γιώργου Χ. Πανόπουλου
Κατεβαίνοντας την Ερμού – μάσκες, άνθρωποι που δεν τολμούσαν να πλησιάσουν άλλους ανθρώπους, αστυνομία σε κάθε στενό, μια ανησυχητική ησυχία: ξαφνικά ακούγεται σε όλο το δρόμο μαγνητοφωνημένο μήνυμα, μεταλλική απρόσωπη φωνή: «Φοράμε μάσκα/ κρατάμε τις αποστάσεις/ μένουμε ασφαλείς» που έρχεται από ένα σταθμευμένο περιπολικό. Επί ένα λεπτό-σε λούπα. Και ξαφνικά κομπάρσος σε δυστοπική πραγματικότητα. Φρίκαρα.
Οι μέρες εδώ κι ένα χρόνο που μας έχει επιβληθεί, ο κατ’ οίκον περιορισμός που γίνεται όλο και πιο σκληρός, είναι ήδη πολύ περισσότερες από τις μέρες που κυκλοφορήσαμε ελεύθεροι. Οι πολίτες φοβισμένοι, θυμωμένοι, εξαντλημένοι, ψυχικά ευάλωτοι, οικονομικά κατεστραμμένοι δέχονται συνεχώς επίθεση από τις κυβερνήσεις που έχουν ψηφίσει κι αυτό είναι ένα από τα παράδοξα (;) του τελευταίου χρόνου. Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας μπαίνουν σε καραντίνα οι υγιείς. Είναι τραγικό να α-κινητοποιείς την κοινωνία φυλακίζοντάς την όταν θά ‘πρεπε να την κινητοποιήσεις για να προστατεύσει τους ευάλωτους.
Η κυβέρνηση (και τα δουλοπρεπή μίντια στα οποία τα κρούσματα παρουσιάζονται ως θάνατοι και οι άνθρωποι σε ανοιχτούς χώρους με μάσκες και αποστάσεις ως ακραίος κι επικίνδυνος συνωστισμός) συμπεριφέρονται όλο και πιο ανισόρροπα και με τρόπο εκδικητικό κατηγορούν οποιονδήποτε αναρωτιέται για τον εγκλεισμό, για τις πολιτικές επιλογές, για τις καταστροφικές αποφάσεις. Παίζουν με τη ζωή μας ανοιγοκλείνοντας τη ζωή μας: θέλουν τα μαγαζιά κλειστά ανεβάζουν τα τεστ ώστε να εμφανιστούν περισσότερα κρούσματα. Θέλουν να τα ανοίξουν, μειώνουν τα τεστ και μειώνονται τα κρούσματα. Η επιτυχία τους συνίσταται στο γεγονός ότι έχουν κάνει ένα σημαντικό κομμάτι των πολιτών μέσω της συνεχούς προπαγάνδας του τρόμου να νιώθει ασφάλεια με την υποταγή του. Όσοι κρίνουν τον κατ΄ οίκον εγκλεισμό αποκαλούνται «παράγοντες παραπληροφόρησης», κατηγορούνται ότι «έχουν αίμα στα χέρια τους», ότι είναι «υπεύθυνοι για τους θανάτους», ότι σπέρνουν επίτηδες «ψεύτικες ειδήσεις», ότι διαδίδουν «συνωμοσιολογίες», ότι είναι «αρνητές» και «σκεπτικιστές». Όμως όταν η κριτική στην κυβέρνηση περιγράφεται ως «επικίνδυνη» ξέρεις ότι έχεις ξύσει την αυταρχικότητα της.
Το παράλογο και εξωφρενικό σε αυτή τη μανία να λογοκριθεί ό,τι δεν συμφωνεί με την κρατούσα άποψη και τους «ειδικούς» (που έχουν μεταβληθεί σε κυβερνητικούς υπαλλήλους μεθυσμένους από εξουσία) είναι ότι οι επικριτές του εγκλεισμού δεν έχουν διαμορφώσει ούτε κατ’ ελάχιστον τη δημόσια πολιτική. Αυτοί είναι οι υπεύθυνοι για ό,τι συμβαίνει: για τους θανάτους, για τα μέτρα, για τις απαγορεύσεις. Αυτοί φταίνε. Η οργή εναντίον όσων αναρωτιούνται για όσα συμβαίνουν είναι μια εξωφρενική μετάθεση, ένας παραπλανητικός αντιπερισπασμός από ανθρώπους που η πολιτική τους απέτυχε να σταματήσει τον ιό, απέτυχε να δημιουργήσει ένα Σύστημα Υγείας ανάλογο της κρίσης, απέτυχε να προστατεύσει τους ηλικιωμένους, απέτυχε να προβλέψει το κόστος του εγκλεισμού, απέτυχε να βρει εναλλακτικές λύσεις. Οι μαζορέτες του κατ΄ οίκον περιορισμού ανέστειλαν ελευθερίες, σύνταγμα και δικαιώματα δημιουργώντας αυτό που η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου ονόμασε «ανελεύθερη Δημοκρατία». Αυτοί έκαναν την Ελλάδα «προβληματική δημοκρατία» σύμφωνα με τον Economist, τη Βίβλο του Νεοφιλελευθερισμού.
Από τις θεραπείες ασθενειών που αναβλήθηκαν, ή των χιλιάδων που δεν προσήλθαν εγκαίρως για τη διάγνωση με δραματικά αποτελέσματα για την υγεία τους, έως τα τρία δισ. οικονομικές απώλειες το μήνα, αυτοί ευθύνονται. Από την «εκτίναξη των εθισμών, της κατανάλωσης αντικαταθλιπτικών και ναρκωτικών» και τις βαριές ψυχολογικές συνέπειες του εγκλεισμού, σύμφωνα με τον Προέδρο του ΚΕΘΕΑ Χρίστου Λιάπη, εσείς έχετε οδηγήσει την κοινωνία στην κατάθλιψη και το σκοτάδι. Εσείς μας έχετε γονατίσει με τα αλλόκοτα, κτηνώδη μέτρα σας- όχι εμείς. Γνωρίζουμε ότι ο covid είναι υπαρκτός και ξέρουμε ότι κάποια μέτρα είναι απαραίτητα. Πολλοί έχουμε κάποιον πια που νόσησε, βγήκε θετικός, ή νοσηλεύτηκε. Έτσι το να θεωρείς κάποιον που έχει συνείδηση του ιού ως αρνητή επειδή διαμαρτύρεται για την αυταρχικότητα των μέτρων είναι χυδαίο.
Αναρωτιόμαστε για το κλίμα Αποκάλυψης που έχει δημιουργηθεί από τα μίντια για τον covid-19. Αναρωτιόμαστε για την χειραγώγηση μέσω του φόβου και του τρόμου ώστε να δημιουργηθεί συναίνεση για τα μέτρα. Αναρωτιόμαστε γιατί ένα τεράστιο μέρος του πληθυσμού υποφέρει από τον κατ’ οίκο περιορισμό χωρίς δουλειές αντί να βρεθούν τρόποι για να κρατηθεί η κοινωνία λειτουργική και να προστατευθούν οι ευπαθείς ομάδες. Αναρωτιόμαστε για την κατάρρευση της υγείας και της οικονομίας. Γιατί το κράτος κλείνει σχολεία, γυμνάσια, λύκεια, πανεπιστήμια. Αναρωτιόμαστε πότε θα επανέλθουν οι ελευθερίες.
Η μοναδική δημόσια συζήτηση που επιτρέπεται να διεξάγεται σε κλίμα υστερίας αφορά αποκλειστικά το πόσο πιο αυταρχικά θα γίνουν τα μέτρα και πόσο θα παραταθεί ο εγκλεισμός. Στην Ευρώπη οι πολίτες άρχισαν να διαμαρτύρονται έντονα και δεν αποτελεί έκπληξη η οργή τους. Αυτή τη στιγμή οι περισσότεροι Έλληνες δεν δείχνουν καμία θέληση αντίδρασης –κάτι κινείται με τους φοιτητές– παρά μόνο σε επίπεδο γκρίνιας και άσφαιρης πλάκας στα κοινωνικά δίκτυα. Η απολιτικοποίηση σε συνδυασμό με την απάθεια και τον ατομισμό μαζί με το ξεχαρβάλωμα του συνδικαλισμού και της υποχώρησης των ιδεολογιών και της αριστεράς έχουν δημιουργήσει τον αδιάφορο για τα κοινά πολίτη που δεν έχει δύναμη να αντισταθεί σε οτιδήποτε. Αν δεν επιθυμεί κάποιος να είναι ενεργητικά ελεύθερος δεν μπορεί να είναι ελεύθερος.
Πηγή: doctv.gr
