Του Δημήτρη Μεσογείου
Οι κυβερνήσεις την σήμερον ημέραν αγαπητέ, που θάλεγε και κάποιος παλιός υπουργός, αποτελούν ένα από τα πιο ισχυρά όπλα στις φαρέτρες των πολυεθνικών κολοσσών.
Tο παγκόσμιο εμπόριο σήμερα, εξ αιτίας της πανδημίας του κορονοιού Covid-19 και των μέτρων για την καταπολέμησή του, βρίσκεται σε μια πορεία ιστορικών διαστάσεων μείωσης, συρρίκνωσης, κατακρήμνησής του θα μπορούσε να πει κάποιος.
Τα κράτη που αντιμετωπίζουν ιδιαιτέρως μεγάλα προβλήματα από την εξάπλωση του ιού, κράτη με ισχυρές οικονομίες και ειδικό βάρος στο παγκόσμιο ΑΕΠ, προχώρησαν άμεσα και σχεδόν ταυτόχρονα στον περιορισμό της παραγωγής, στο κλείσιμο των συνόρων, βάζοντας σε καραντίνα σχεδόν ολόκληρο τον πλανήτη. Ολόκληροι κλάδοι εθνικών οικονομιών έχουν ‘‘κλείσει’’, όπως ξενοδοχεία, εστιατόρια, μη βασικό λιανικό εμπόριο, τουρισμός, σημαντικό μέρος της μεταποιητικής δραστηριότητας, μεταφορές με αποτέλεσμα την τρομακτική αύξηση της ανεργίας, της φτώχειας, της πείνας και της ασιτίας.
Αν συνυπολογίσουμε δε, ότι το παγκόσμιο εμπόριο μόλις είχε αρχίσει να βγαίνει, με σοβαρότατα τραύματα, από τους προηγηθέντες σκληρούς παγκόσμιους εμπορικούς πολέμους, είναι απολύτως ρεαλιστικές οι εκτιμήσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου – Π.Ο.Ε. για μείωσή του το 2020 έως και 32%.
Σύμφωνα με τις προβλέψεις του Π.Ο.Ε., που δόθηκαν στην δημοσιότητα στις 8/4/2020, το διεθνές εμπόριο αναμένεται να παρουσιάσει τεράστια πτώση σε όλες τις ηπείρους: μείωση εξαγωγών >40% στην Βόρεια Αμερική, >36% στην Ασία, >30% στην Ευρώπη και στην Νότια Αμερική.
Συνέπεια αυτών των εξελίξεων είναι στο σπάσιμο της παγκόσμιας αλυσίδας εφοδιασμού – δημιούργημα της διεθνοποίησης της παραγωγής και του εμπορίου, με αποτέλεσμα, όπως προβλέπουν σχεδόν με βεβαιότητα, ο Ο.Η.Ε., ο Π.Ο.Ε. και άλλοι διεθνείς οργανισμοί, την έλλειψη τροφίμων με άμεσο τον κίνδυνο διπλασιασμού των ανθρώπων που υποφέρουν από ασιτία. Φαίνεται να είναι «προ των πυλών» ένας παγκόσμιος λιμός.
Και μέσα σ’ αυτό το πνιγηρό τοπίο μπορούμε να ξεχωρίσουμε δύο κυρίαρχες αντιδράσεις:
- Απ’ τη μια, η αντίδραση πολλών κυβερνήσεων με κύριο χαρακτηριστικό την λήψη μέτρων προστατευτισμού, προστασίας δήθεν των υπηκόων τους, με απαγόρευση ή περιορισμό εξαγωγών και κλείσιμο των συνόρων.
- Απ’ την άλλη, η αντίδραση πολλών πολυεθνικών μονοπωλιακών κολοσσών υπέρ των ανοιχτών συνόρων, για να βοηθήσουν δήθεν τους πιο ευάλωτους της κοινωνίας.
Όμως, ο κάθε ενημερωμένος και «υποψιασμένος» άνθρωπος, αντιλαμβάνεται ότι όλη αυτή η αντιπαράθεση αποτελεί το σκηνικό της συνέχισης του παγκόσμιου εμπορικού πολέμου για την αύξηση της επιρροής και την κατάκτηση νέων αγορών εκ μέρους των πολυεθνικών μονοπωλιακών κολοσσών. Και οι κυβερνήσεις τι κάνουν; θα διερωτηθεί ο ανυποψίαστος και καλής πίστης άνθρωπος. Οι κυβερνήσεις την σήμερον ημέραν αγαπητέ, που θάλεγε και κάποιος παλιός υπουργός, αποτελούν ένα από τα πιο ισχυρά όπλα στις φαρέτρες αυτών των κολοσσών.
Και για του λόγου το αληθές παρακολουθήστε τι γίνεται εν μέσω του παγκόσμιου πανικού για την εξάπλωση του Covid-19:
- Ο πόλεμος του πετρελαίου. Η Ρωσσία βρίσκεται σε πόλεμο με την Σαουδική Αραβία για τον περιορισμό ή μη της εξόρυξης πετρελαίου, ώστε να σταματήσουν την κατρακύλα της τιμής του. Στις ‘‘μάχες’’ εμπλέκονται οι χώρες του ΟΠΕΚ, οι ΗΠΑ, η Κίνα…
- Ο πόλεμος του 5G. Οι κινεζικές και αμερικανικές εταιρείες πληροφορικής βρίσκονται σε πόλεμο μέχρι θανάτου για την επικράτησή τους στην παγκόσμια αγορά μέσω των νέων τους προΐόντων και τον έλεγχο της ροής της πληροφορίας. Σ’ αυτές τις ‘‘μάχες’’ εμπλέκονται χώρες της ΕΕ, η Ρωσσία…
- Ο πόλεμος του χρήματος. Δολλάριο, ευρώ, γιουάν, ρούβλι, χρυσός… Τι θα επικρατήσει; Και στις αγορές χρήματος το αίμα κυλάει άφθονο.
- Ο πόλεμος του διαστήματος. Άρχισαν οι διεκδικήσεις της Σελήνης εκ μέρους των ΗΠΑ. Οι άλλοι διεκδικητές – Ρωσσία, Κίνα – θα μείνουν με σταυρωμένα χέρια;
Μετά τα παραπάνω, στο φόντο του σοβαρότατου προβλήματος της μείωσης του παγκόσμιου εμπορίου λόγω του Covid-19 και ως συνέπεια αυτού της ανεργίας, της φτώχειας και της ασιτίας εκατομμυρίων συνανθρώπων μας, οι δηλώσεις προέδρων κρατών και κυβερνήσεων, προέδρων και γενικών διευθυντών πολυεθνικών εταιρειών για ανάσχεση της παγκόσμιας επισιτιστικής και ανθρωπιστικής κρίσης και βοήθειας στους πιο ευάλωτους της κοινωνίας φαντάζουν «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε».
Οι πολυεθνικοί μονοπωλιακοί κολοσσοί στον πόλεμο για την επίτευξη του μέγιστου κέρδους χρησιμοποιούν όλα τα όπλα, με τα οποία μπορούν να το πετύχουν, είτε αυτά λέγονται πύραυλοι, είτε ιοί, είτε χρήματα. Και δεν υπολογίζουν τίποτα, ούτε την υγεία, ούτε τη ζωή, ούτε το μέλλον των ανθρώπων.
Η υγεία, η ζωή και το μέλλον των ανθρώπων για να υπάρχουν πρέπει να γίνουν υπόθεση των ίδιων ανθρώπων.
Υγεία νάχουμε!
