της Χριστίνας Νάνου
Εδώ και αρκετό καιρό διαβάζουμε, ακούμε και μαθαίνουμε να ζουμε με την παρουσία ενός επικίνδυνου ιού. Καθημερινά μας βομβαρδίζουν τα Μέσα με πληροφορίες για τη μορφή του ιού, την ταχύτητα εξάπλωσής του, για την ευθύνη που έχει ο καθένας να προστατεύσει τους συνανθρώπους του.
Το νέο σύνθημα είναι η ατομική ευθύνη! Η ευθύνη του κράτους όμως ποια είναι; Είναι και αυτή τόσο ξεκάθαρη όπως και η έννοια που δόθηκε στην ατομική ευθύνη;…
Από σήμερα (1/10/2020) δυο τμήματα του σχολείου μας είναι σε αναστολή καθώς είχαμε επιβεβαιωμένο κρούσμα… Τα παιδιά από τα τμήματα αυτά δεν θα πάνε σχολείο μέχρι την 7η Οκτωβρίου. Θα πηγαίνουν όμως στα φροντιστήρια και στις δραστηριότητες; Τα αδέρφια τους θα πηγαίνουν σχολείο κανονικά; Οι καθηγητές θα διδάσκουν στα υπόλοιπα τμήματα;
Όσο και αν έψαξα στα διαγγέλματα της υπουργού και στις οδηγίες του ΕΟΔΥ η απάντηση ήταν ίδια …δεν υπάρχει πρωτόκολλο, οι γονείς τα φροντιστήρια και υπεύθυνοι των εξωσχολικών δραστηριοτήτων αποφασίζουν σύμφωνα με το κριτήριο της ατομικής ευθύνης …Αρκεί λοιπόν να μπουν σε αναστολή τα δυο τμήματα του σχολείου, για να σταματήσει προφανώς η εξάπλωση του ιού …. και βέβαια να μην ξεχάσω ότι εκτός από την ασφάλεια που με κάνουν να νιώθω οι σαφείς οδηγίες του κρατους για την προφύλαξη τη δικη μου, της οικογένειάς μου και των συνανθρώπων μου έρχεται η διαδικτυακή εκπαίδευση να ολοκληρώσει την έννοια του κοινωνικού κράτους…
Τα παιδιά από τα τμήματα που βρίσκονται σε αναστολή από αύριο (2/10/2020) θα κάνουν διαδικτυακά μάθημα …λέει. Αν μπορούν, αν έχουν υπολογιστή διαθέσιμο, αν έχουν ίντερνετ δεν το εξετάζουμε… Ευτυχώς όμως έχουμε δωρεάν παιδεία που εχουν δικαίωμα να συμμετέχουν όλα τα παιδιά!… τις απουσίες μην ξεχάσετε κ. Κεραμεως σε όσους δεν συμμετέχουν στα διαδικτυακά μαθήματα… Ντροπή!
