Ανάρτηση στο facebook από τον Alexandro Raskolnick
Δεν είναι κανένα… «κουμμούνι», αλλά ο πολύς, γνωστός και μη εξαιρετέος κύριος Πάσχος Μανδραβέλης, ο οποίος μας ενημερώνει από τις στήλες της έγκριτης εφημερίδας «Η Καθημερινή» για τις διαθέσιμες μελέτες σχετικά με το ημερήσιο κόστος χρήσης των ιδιωτικών μονάδων εντατικής θεραπείας: «Σε πανεπιστημιακή μελέτη για το νοσοκομείο Ιωαννίνων το μέσο συνολικό κόστος ανά ημέρα νοσηλείας ήταν 883,2 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου το κόστους μισθοδοσίας ιατρών και νοσηλευτών (ΕΑΠ, Οκτώβριος 2016). Στη διδακτορική της διατριβή η κ. Δήμητρα Γ. Καραμπάτσου για την πανεπιστημιακή ΜΕΘ του νοσοκομείου «Οι Αγιοι Ανάργυροι» το έτος 2011 βρήκε το κόστος λειτουργίας σε 573,18 ευρώ. Η έρευνα που έγινε στη μονάδα εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ) του πανεπιστημιακού νοσοκομείου Ηρακλείου Κρήτης, για την τετραετία 2014-2017, έδειξε ότι το μέσο κόστος ήταν 464,84 ευρώ ανά ημέρα νοσηλείας (ΕΑΠ, Σεπτέμβριος 2019)» Πηγή: https://www.kathimerini.gr/…/poso-telikos-kostizoyn-oi…/
Σχετικά με το ζήτημα της επίταξης, γενικότερα, διαβάζουμε εμείς οι νομικά αδαείς ότι, αν και δεν απαιτείται αποζημίωση από το Σύνταγμα, η νομοθεσία (νόμος 4442 του 1929, όπως ισχύει) επιτρέπει αποζημίωση που καλύπτει όμως μόνο τη θετική ζημία. https://www.syntagmawatch.gr/trending-issues/peri-epitaxeos/
Για τους ακόμα περισσότερο αδαείς, να εξηγήσουμε ότι θετική ζημία είναι η μείωση της υπάρχουσας περιουσίας του συμβαλλόμενου μέρους ενώ αποθετική ζημία (ή διαφυγόν κέρδος) είναι το κέρδος που κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων θα αποκτούσε το συμβαλλόμενο μέρος.
Με απλούστερα λόγια, η νόμιμη αποζημίωση που δικαιούται ο κάθε κλινικάρχης, είναι το πλήρες λειτουργικό κόστος του για τις υποδομές που θα διαθέσει, χωρίς να δικαιούται, πάντα σύμφωνα με τον προαναφερθέντα νόμο που ισχύει από το 1929, κανένα κέρδος.
Το απλούστερο και δικαιότερο θα ήταν, ο λογιστής της κάθε ιδιωτικής μονάδας υγείας, να πιστοποιήσει ενόρκως το λειτουργικό κόστος του πελάτη του, και βάσει αυτού να αποζημιωθεί, χωρίς κανένα «καπέλο». Ο λογιστικός έλεγχος αυτής της δήλωσης θα πρέπει να είναι αντικείμενο ελέγχου και οι ποινές ψευδών δηλώσεων εξοντωτικές.
Οποιοσδήποτε άλλος χειρισμός, δεν μπορεί παρά να μας φέρνει στο νου τους μαυραγορίτες της κατοχής.
Επιμύθιο (αντί της φριχτής μας υποψίας για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα):
«Μην ρωτάς τι μπορείς να κάνεις για την πατρίδα σου. Να ρωτάς τι έχει για φαΐ.» Όρσον Γουέλς.
