Ένα χρήσιμο και διαφωτιστικό ιστορικό για τα γεγονότα που οδήγησαν στην κλιμάκωση της βίας στην περιοχή.
Του Haggai Matar, βραβευμένου Ισραηλινού δημοσιογράφου και πολιτικού ακτιβιστή. Μετάφραση/Επιμέλεια: Ανδρέας Κοσιάρης, info-war.gr
Η κλιμάκωση της βίας στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη τις τελευταίες ημέρες είναι πρώτιστα αποτέλεσμα επιλογών της Ισραηλινής κυβέρνησης. Αν και τέτοια βία δεν είναι πρωτοφανής στην περιοχή, και είναι έμφυτη στις καταπιεστικές πολιτικές του Ισραήλ εδώ και δεκαετίες, οι επιλογές αυτές στην ουσία υπηρετούν τα συμφέροντα του πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου, ο οποίος παλεύει απελπισμένα για να σώσει την πολιτική του καριέρα και να αποφύγει πιθανή φυλάκιση.
Οι επικίνδυνες επιλογές ξεκίνησαν με την αρχή του Μουσουλμανικού ιερού μήνα του Ραμαζανιού, όταν οι Ισραηλινές αρχές πήραν την ακατανόητη απόφαση να δημιουργήσουν νέα, αυτοσχέδια σημεία ελέγχου στην είσοδο της Πύλης της Δαμασκού στην Παλιά Πόλη της Ιερουσαλήμ. Έπειτα επιτέθηκαν σε Παλαιστίνιους που μαζεύονταν εκεί για το τέλος της ημερήσιας νηστείας με τους φίλους και τις οικογένειές τους. Χρειάστηκαν δύο εβδομάδες αστυνομικής βίας και η ακλόνητη απάντηση των Παλαιστίνιων διαδηλωτών για να κάνει πίσω η αστυνομία.
Παράλληλα, η συνέχιση των εβδομαδιαίων διαδηλώσεων και των καθημερινών ολονυκτιών στη γειτονιά Σεΐχ Τζάρα της ανατολικής Ιερουσαλήμ, σε διαμαρτυρία για την βίαιη έξωση Παλαιστινιακών οικογενειών, αντιμετωπίστηκε με βάρβαρη ισχύ κατά κατοίκων και διαδηλωτών.
Στη Σεΐχ Τζάρα, το Ισραήλ προσπαθεί να επαναφέρει σε Εβραϊκά χέρια γη που ισχυρίζεται ότι ανήκε σε Εβραίους πριν το 1948. Για να το επιτύχει, εξωθεί Παλαιστινιακές οικογένειες χωρίς να τους επιτρέπει να ανακτήσουν τη γη που έχασαν κατά τη Νάκμπα (ΣτΜ. Η «καταστροφή», η βίαιη έξωση πάνω από 700.000 Παλαιστίνιων από τη γη τους κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1948). Είναι δύσκολο να βρεθεί μια πιο εξόφθαλμη μορφή ρατσιστικού διαχωρισμού.
Ο πετροπόλεμος και οι οι συμπλοκές γύρω από το τέμενος Αλ-Άκσα έχουν γίνει κοινότοπες τα τελευταία χρόνια κατά την περίοδο του Ραμαζανιού. Συχνά τελειώνουν γρήγορα. Αυτή τη φορά, η αστυνομία επέλεξε την υπέρμετρη βία, τραυματίζοντας πάνω από 300 Παλαιστίνιους στο Χαράμ Αλ-Σαρίφ/Όρος του Ναού τις τελευταίες ημέρες. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται πολλοί δημοσιογράφοι, όπως ο Φαΐζ Αμπού Ρμέλεχ, που δέχτηκε βολές με πλαστικές σφαίρες και ξυλοκοπήθηκε από την αστυνομία.
Αλλά η αστυνομική βία δεν σταμάτησε εκεί. Οι δυνάμεις της εισέβαλλαν στο τέμενος Αλ-Άκσα και έριξαν χειροβομβίδες κρότου-λάμψης στους Παλαιστίνιους που βρίσκονταν εντός. Ο συμβολισμός των οπλισμένων αστυνομικών να τρέχουν πάνω σε χαλιά προσευχής και να κυνηγούν προσκυνητές σε μία από τις ιερότερες πόλεις του Ισλάμ, και κατά τον ιερότερο μήνα του, ήταν ξεκάθαρος σε όλους και δεν θα μπορούσε να συμβεί χωρίς μία εκούσια απόφαση για τέτοιες ακραίες πράξεις.
Όταν οι Παλαιστίνιοι πολίτες του Ισραήλ ναύλωσαν λεωφορεία για να προσευχηθούν και να προστατεύσουν το τέμενος Αλ-Άκσα, οι αρχές απάντησαν κλείνοντας δρόμους που οδηγούσαν στην Ιερουσαλήμ. Έτσι, σταμάτησαν χιλιάδες Μουσουλμάνων που νήστευαν να ταξιδέψουν στην Ιερουσαλήμ και να ασκήσουν το λατρευτικό τους δικαίωμα, πετώντας παράλληλα χειροβομβίδες κρότου-λάμψης σε όσους συνέχισαν να πορεύονται παρά τις εντολές της αστυνομίας. Οι αστυνομικές αρχές δικαιολόγησαν την απόφασή τους ισχυριζόμενες ότι ήθελαν να εμποδίσουν 20 πιθανούς «υποκινητές» από το να φτάσουν στην Ιερουσαλήμ. Ακόμα και συστημικοί Ισραηλινοί δημοσιογράφοι, που συχνά αναμασούν την κυβερνητική αφήγηση, αμφέβαλλαν για αυτόν τον ισχυρισμό.
Σαν να μην έφταναν αυτά, τον τελευταίο μήνα ακροδεξιοί εξτρεμιστές της ρατσιστικής οργάνωσης Λεχάβα εμφανίστηκαν στη Σεΐχ Τζάρα, την Πύλη της Δαμασκού και την κεντρική Ιερουσαλήμ. Στηρίζονται από τον Καχανιστή βουλευτή Ιταμάρ Μπεν-Γκβιρ και τον αντιδήμαρχο της Ιερουσαλήμ Αριέχ Κινγκ, που την προηγούμενη εβδομάδα ευχήθηκε δημόσια τον θάνατο ενός διακεκριμένου Παλαιστίνιου ακτιβιστή.
Δύο εβδομάδες μετά την έναρξη των γεγονότων στη Σεΐχ Τζάρα και την Πύλη της Δαμασκού, ο πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς ανακοίνωσε ότι ακυρώνει τις Παλαιστινιακές εκλογές. Ο επίσημος λόγος ήταν η απόφαση του Ισραήλ να αποτρέψει τη συμμετοχή των Παλαιστίνιων της Ιερουσαλήμ, παραβιάζοντας τις Συμφωνίες του Όσλο. Όμως η απόφαση ήταν ξεκάθαρα σχεδιασμένη για να ωφελήσει τα συμφέροντα του Αμπάς και, όπως σημείωσαν πολλοί Παλαιστίνιοι πολιτικοί ακτιβιστές, ήταν ακόμα πιθανό και ίσως απαραίτητο να διεξαχθούν οι εκλογές παρά την εξαίρεση της Ιερουσαλήμ.
Αν και αυτό είναι ένα ενδο-Παλαιστινιακό ζήτημα, το Ισραήλ μπορούσε να ανακοινώσει ότι θα πράξει σύμφωνα με τις υποχρεώσεις του υπό το πλαίσιο του Όσλο, θα σεβαστεί τις δημοκρατικές αρχές, και θα επιτρέψει στους Παλαιστίνιους της Ιερουσαλήμ να ψηφίσουν. Επέλεξε να μην το κάνει και στον απόηχο της ανακοίνωσης του Αμπάς, η αστυνομία συνέλαβε Παλαιστίνιους που στήριζαν εμφανώς και προσπαθούσαν να οργανωθούν γύρω από τις εκλογές. Αυτή ήταν άλλη μία κλιμάκωση από την πλευρά του Ισραήλ.
Τη Δευτέρα, κατά τη διάρκεια της διαβόητης «Πορείας των Σημαιών» κατά την Ημέρα της Ιερουσαλήμ, μαχητές της Χαμάς εκτόξευσαν ρουκέτες κατά της Ιερουσαλήμ. Το Ισραήλ επέλεξε να απαντήσει στις ρουκέτες επιτιθέμενο στη Γάζα, σκοτώνοντας τουλάχιστον 20 άτομα, εκ των οποίων εννιά παιδιά. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε πως η επιχείρηση θα διαρκέσει «ημέρες, όχι ώρες». Ο Νετενιάχου προσέθεσε ότι θα «απαιτούσε βαρύ τίμημα» από τη Γάζα. Αυτό, επίσης, ήταν μία εκούσια επιλογή.
Πολύ λίγο, πολύ αργά
Βεβαίως, αυτό που βλέπουμε δεν είναι απόλυτα αποτέλεσμα μονομερών πράξεων του Ισραήλ. Η εκτόξευση ρουκετών από τη Χαμάς σε αμάχους — όπως συνέβη σήμερα στην Ιερουσαλήμ, τη δυτική Νακάμπ/Νεγκέβ και στις πόλεις γύρω από τη Γάζα — είναι ένα έγκλημα πολέμου. Επιπλέον, τον προηγούμενο μήνα, βίντεο που δημοσιεύτηκαν στο TikTok έδειχναν Παλαιστίνιους να παρενοχλούν και να επιτίθενται σε υπερ-Ορθόδοξους Εβραίους. Παλαιστίνιοι μαχητές έχουν επίσης διεξάγει επιθέσεις με πυρά εναντίον Ισραηλινών πολιτών και στρατιωτικών στη Δυτική Όχθη, σκοτώνοντας τον 19χρονο Γιεχούντα Γκουέτα την περασμένη εβδομάδα. Τις τελευταίες ημέρες, εμπρηστικά μπαλόνια εξαπολύθηκαν στο Ισραήλ από τη Γάζα, πυρπολώντας χωράφια στον νότο.
Όμως, είναι ξεκάθαρο πως τίποτα από αυτά δεν συγκρίνεται με την ισχύ και τη βαρβαρότητα του πιο δυνατού στρατού της περιοχής, καθώς δείχνει κάθε φορά ο απολογισμός των νεκρών. Σχεδόν ταυτόχρονα, στρατιώτες σκότωσαν τη Φαχίμα Αλ-Χρουμπ κοντά στο σταυροδρόμι Γκους Εζιόν στη Δυτική Όχθη, ως αποτέλεσμα μιας εγκληματικής κουλτούρας που επιτρέπει στους Ισραηλινούς στρατιώτες και την αστυνομία να σκοτώνουν ψυχικά ασθενείς Παλαιστίνιους χωρίς να πληρώνουν κανένα τίμημα.
Επιπρόσθετα, στις μέρες πριν την επίθεση στη Γάζα, το Ισραήλ τρομαγμένο από ό,τι συνέβαινε, προσπάθησε να μειώσει τη ζημιά. Ο Νετανιάχου ζήτησε από τον Μπεν-Γκβιρ να ξηλώσει το αυτοσχέδιο «γραφείο» που είχε στήσει στη Σεΐχ Τζάρα και να φύγει από τη γειτονιά. Η εκδίκαση από το Ανώτατο Δικαστήριο της υπόθεσης των εξώσεων των οικογενειών αναβλήθηκε έπειτα από αίτημα του γενικού εισαγγελέα. Το Όρος του Ναού έκλεισε για τους Εβραίους την Ημέρα της Ιερουσαλήμ και, την τελευταία στιγμή, η κυβέρνηση ακύρωσε το σχέδιό της να αφήσει τη διαβόητη Πορεία των Σημαιών να περάσει από την Πύλη της Δαμασκού και μέσα από τη Μουσουλμανική Περιοχή. Όλα αυτά τα βήματα παρουσιάστηκαν ως τρόποι αποκλιμάκωσης της κατάστασης.
Αλλά ήταν πολύ λίγο, πολύ αργά. Η απόφαση της κυβέρνησης της Δευτέρα το βράδυ να βομβαρδίσει τη Γάζα υπονόμευσε απολύτως οποιεσδήποτε προσπάθειες ισχυρίστηκε ότι έκανε για να τελειώσει γρήγορα η βία στην Ιερουσαλήμ.
Αυτές είναι μονάχα οι εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων. Η πραγματικότητα της 14ετούς πολιορκίας της Γάζας, ενός στρατιωτικού καθεστώτος χτισμένου πάνω σε διαφορετικά νομικά συστήματα για Εβραίους και Παλαιστίνιους, της στέρησης περιουσίας και της δημογραφικής μηχανικής στην Ιερουσαλήμ, των συστηματικών διακρίσεων κατά Παλαιστίνιων πολιτών του Ισραήλ και η βίαιη εξορία των Παλαιστίνιων προσφύγων, βρίσκεται στο υπόβαθρο όσων βλέπουμε σήμερα. Η πολυετής προσπάθεια του Νετανιάχου να «ελέγξει τη σύγκρουση» μπορεί να διέγραψε αυτές τις αδικίες από τη συλλογική μνήμη των Ισραηλινών, αλλά παραμένουν η καθημερινή πραγματικότητα για εκατομμύρια Παλαιστίνιους. Και ταΐζουν ενεργά οτιδήποτε συμβαίνει τώρα.
Μάχη για την ίδια τη ζωή
Οι Ισραηλινές αντιδράσεις στις ρουκέτες της Χαμάς ήταν άμεσες. Μεγάλα ΜΜΕ και Ισραηλινοί πολιτικοί – συμπεριλαμβανόμενων όσων θέλουν να αντικαταστήσουν τον Νετανιάχου – παπαγάλισαν τη γνωστή γραμμή. «Το Ισραήλ πρέπει να δράσει αποφασιστικά και ισχυρά και να επαναφέρει την αποτροπή», δήλωσε ο Γιαΐρ Λαπίντ, που πρόσφατα επιλέχθηκε για να επιχειρήσει να σχηματίσει κυβέρνηση, και που στηρίζεται από τους Εργατικούς, το Μερέτζ και μεγάλο κομμάτι της Κοινής Λίστας. Το πρώην μέλος του Λικούντ, Γκιντεόν Σάαρ και ο Ναφταλί Μπένετ – που μπορεί να γίνει ο επόμενος πρωθυπουργός – συμφώνησαν με τον Λαπίντ ζητώντας σκληρότερες επιθέσεις στη Γάζα, χωρίς αναστοχασμό στις πράξεις του Ισραήλ που οδήγησαν σε αυτό το σημείο.
Από την άλλη, το Ισλαμιστικό κόμμα Ραάμ, που έχει δηλώσει ότι θα στηρίξει τον Λαπίντ και τον Μπένετ στον σχηματισμό κυβέρνησης, έπαυσε τις συζητήσεις συνασπισμού έπειτα από την Ισραηλινή κλιμάκωση. Ούτε το Ραάμ, ούτε η Κοινή Λίστα θα μπορούσαν να στηρίξουν τον σχηματισμό κυβέρνησης με πολιτικούς που ζητούν ενεργά την κλιμάκωση των επιθέσεων στη Γάζα.
Πίσω στον Νοέμβριο του 2019, όταν πρωτοεμφανίστηκε η ιδέα της δημιουργίας ενός κεντροδεξιού συνασπισμού με την Κοινή Λίστα, ο Νετανιάχου χρησιμοποίησε τη Γάζα ως τον απόλυτο λόγο για το ανέφικτο της δημιουργίας μιας τέτοιας κυβέρνησης. Σήμερα, μόλις μερικές ημέρες πριν ο Λαπίντ και ο Μπένετ ανακοινώσουν τον σχηματισμό μίας κυβέρνησης για την απομάκρυνση του Νετανιάχου, τα γεγονότα στη Γάζα βολεύουν ακριβώς τις επιθυμίες του πρωθυπουργού.
Σχεδίασε ο Νετανιάχου αυτήν την κλιμάκωση; Δεν υπάρχει, φυσικά, τρόπος να αποδειχτεί αυτό. Είναι τα αποτυπώματά του υπαρκτά σε όλες αυτές τις εξελίξεις; Ως πρωθυπουργός υπεύθυνος για τις διάφορες πράξεις των αρχών υπό την εξουσία του, η απάντηση είναι αναμφισβήτητα ναι. Έχουν βοηθήσει οι εξελίξεις του τελευταίου μήνα, με επίπεδα βίας που δεν είχαν εμφανιστεί εδώ και μερικά χρόνια, στις προσπάθειές του να μην απομακρυνθεί από την εξουσία; Σίγουρα.
Η κλιμακούμενη βία είναι μία υπενθύμιση ότι δεν πρέπει να σταματήσουμε να μαχόμαστε ενάντια στην κατοχή και το απαρτχάιντ, και πως η αντικατάσταση του Νετανιάχου με έναν άλλο δεξιό δεν θα λύσει τα θεμελιώδη προβλήματα που επηρεάζουν κάθε πτυχή των ζωών μας σε αυτήν τη γη. Δεν υπάρχει άλλη οδός προς τα εμπρός από την πάλη για ισότητα και ελευθερία για όλους τους κατοίκους αυτής της γης. Δεν είναι τίποτα λιγότερο από μία μάχη για την ίδια τη ζωή.
Πηγή: +972 Magazine, InfoWar
