Γράφει η Άννα Δημάκη
Καθηγήτρια φιλόλογος
Πριν από εκατό χρόνια, τέτοια εποχή, ένα έγκλημα κατά των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων προετοιμαζόταν να συμβεί… Λίγους μήνες μετά τον Απρίλη του 1922, η πολύπαθη – αλλά όχι ανεύθυνη – Ελλάδα θα υποδεχόταν ένα τεράστιο κύμα προσφύγων, οι οποίοι με τον πρωτοφανή όρο «υποχρεωτική μετακίνηση» θα έπαιρναν τον δρόμο της προσφυγιάς, αλλά θα υιοθετούσαν, παράλληλα, και την τύχη του πρόσφυγα, ή, για να το πω καλύτερα, την κακή του τύχη, την μαύρη του μοίρα…
Εκατό χρόνια μετά, προσφυγικά ρεύματα από εμπόλεμες περιοχές, από περιοχές με απολυταρχικά καθεστώτα ή απλώς από περιοχές όπου οι άνθρωποι πεινούν, προσπαθούν να βρουν καταφύγιο σε ελεύθερες χώρες, οι οποίες θα τους εξασφαλίσουν μία αξιοπρεπή ζωή… Μεγάλο ψέμα!
Γιατί, εκατό χρόνια μετά, αντί να τσακωνόμαστε ποιος θα τους πρωτοφιλοξενήσει, ασχολούμαστε με το αν πρέπει να δοθεί η άδεια από συγκεκριμένες δημοτικές παρατάξεις (στα γνωστά «τυχαία» Δημοτικά Συμβούλια) να πάνε ασυνόδευτα προσφυγόπουλα στο σχολείο!!! Με το αν πρέπει να αθληθούν, και, κυρίως, με το πού θα αθληθούν!!! Με το αν έρθουν μέσω ΜΚΟ ή με το αν θα έρθουν μόνα τους, λες και αυτό είναι εφικτό!!! Πάλι καλά που δεν ερωτήθηκε και το γιατί πρέπει να πάνε σχολείο ή γιατί πρέπει να κάνουν αθλητισμό…
Εκατό χρόνια μετά, παραμένουμε οι ίδιοι υποκριτές που κόπτονται για την διοργάνωση εκδηλώσεων προς τιμήν των Μικρασιατών προσφύγων (αυτών που ήταν ανεπιθύμητοι στους ντόπιους και που, προφανώς, θα έκαναν και τότε Δημοτικά Συμβούλια για να δουν πού να τους εντάξουν… και θα διαφωνούσαν κιόλας…), αλλά για ζωντανούς πρόσφυγες ούτε που να ακούσουμε! Εκατό χρόνια μετά, αντιμετωπίζουμε διλήμματα του στιλ : «να κάνω τον καλό ή τον κακό;» και αποχωρούμε τεχνηέντως όταν πρέπει να ληφθεί μία απόφαση για αυτούς τους νέους ζωντανούς πρόσφυγες… Διαγκωνιζόμαστε για το ποιος θα διοργανώσει την καλύτερη φιέστα για τους Έλληνες της Μικράς Ασίας, μάλλον επειδή αυτοί αποτέλεσαν εν τέλει εκλογική βάση για συγκεκριμένα κόμματα ή στρατεύθηκαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι να θεωρηθούν «δικοί» μας… αλλά για τους τωρινούς, μιλιά…
Κρατήστε, λοιπόν, τα διλήμματά σας, γιατί αυτά είναι για τους άτολμους, δηλαδή αυτούς που αναφέρονται στον τίτλο, κρατήστε και τις φιέστες, και αφήστε όποιον μπορεί και θέλει να ασχοληθεί με τα τρέχοντα ζητήματα της Ιστορίας … Εσάς, πάντως, η Ιστορία δεν θα σας αναφέρει… Θα υπάρχετε μόνο σε κάτι πρακτικά δημοτικών Συμβουλίων ως απαράδεκτοι και ως… αυτό που λέει ο τίτλος του κειμένου…
