Κότες με χρυσά αυγά: Έχετε αντιληφθεί ποιοι καταδικάζουν ξαφνικά τον Snik και τον Light;
Κάτι λίγο παραπάνω από ένα 24ωρο μετά τον καυγά και το άγριο ξύλο ανάμεσα στον Light και τον Snik και κάτι άσβερκους στα MAD Awards 2022, είναι μια καλή στιγμή, όπως αρχίζει να ηρεμεί η κατάσταση να πούμε κάποιες αρκετά άβολες αλήθειες.
Τις απόψεις μας για την τραπ ως είδος μουσικής, ως τέχνη, τις έχουμε καταθέσει κατά καιρούς σε αυτή την διαδικτυακή γωνιά.
Έχει νόημα να ξαναπούμε τα ίδια και να κάνουμε ό,τι όλοι, να επιτεθούμε δηλαδή στον εύκολο στόχο; Όχι. Γίνεται άλλωστε μια τεράστια προσπάθεια αποδόμησης της προσωπικότητας όλων αυτών ως άνθρωποι, που φτάνει στα όρια του επικίνδυνου πια. Απαντάμε σε αυτούς με το ίδιο νόμισμα, με την ίδια λογική για την οποία τους κράζουμε τόσον καιρό.
Γι΄αυτό τα ακόλουθα θα είναι αρκετά άβολα για όλους εμάς και εσάς που δεν ακούμε τραπ, που δεν αντέχουμε πια να ακούμε για τράπερ που τους συλλαμβάνουν για οπλοκατοχή, για μαχαιρώματα, για μαχαιριές και όλα τα συναφή.
- Οι τράπερ δεν έγιναν μόνοι τους αυτό που είναι σήμερα.
Δεν αναφερόμαστε προφανώς στα 15χρονα που τους ακολουθούν φανατικά. Αναφερόμαστε στις δισκογραφικές και στους καλλιτέχνες εκτός τραπ που ξαφνικά θυμήθηκαν να τους κράξουν, ενώ μέχρι τα MAD τους είχαν από κοντά. Για κάντε μια βόλτα στο Youtube να δείτε τα νέα τραγούδια του Αργυρού και τα views τους. Ξέρετε ποιο είναι το πρώτο; Το ντουέτο με τον Light με 6.5 εκατομμύρια.
Τα επόμενα είναι κάτω από το 1.1 εκατομμύρια. Ποιο είναι το πιο επιτυχημένο τραγούδι της Φουρέιρα σε views και streams; Το ντουέτο με τον Mad Clip. Το ίδιο και για τη Ζόζεφιν. Το ίδιο για πολλούς. Σε ποιες δισκογραφικές ανήκουν ο Light και ο Snik; Στις ίδιες δεν είναι και όλοι αυτοί που καταδικάζουν; Τα ίδια τα MAD δεν ήθελαν σαν τρελά να τους έχουν φετος μαζί και όπως υποστήριξε ο Light, τους έβαλαν επίτηδες τόσο κοντά;
- Αν τα παιδιά σας είναι τόσο ανόητα για να ακολουθήσουν τις προτροπές των τράπερ, μαντέψτε ποιος φταίει…Όχι οι τράπερ
Σαφέστατα και ένας καλλιτέχνης, ένας οποιοσδήποτε με μεγάλη απήχη, έχει ευθύνη. Όμως τον Light και τον Snik δεν τους μάθαμε χθες στα MAD. Είναι αρκετά χρόνια, έχουν από καιρό εκπεφρασμένες αντιλήψεις και λειτουργούν με τρόπο που θα έπρεπε από νωρίς να έχει κάνει κάποιον να αντιμετωπίσει με αυστηρότητα το παιδί του για να του εξηγήσει πως αυτός ο τρόπος ζωής είναι κίβδηλος.
Εύκολος στόχος είναι αυτή τη στιγμή η τραπ γιατί προσφέρει δικαιολογία σε γονείς και ένα σύστημα παιδείας που και χωρίς τους τράπερ θα οδηγούσε τα παιδιά στις ίδιες πράξεις. Απλά με μια κάποια καθυστέρηση.
- Στην Αμερική γιατί δεν έγινε ποτέ η κουβέντα για το τι προωθούν οι ράπερ-τράπερ;
Λέμε από χθες ότι πρέπει να αλλάξουν τους στίχους τους. Άντε και το κάνουν. Τα παιδιά δεν έχουν πρόσβαση στους Migos, στον Drake, στον Kanye, στον οποιονδήποτε μιας νεότερης γενιάς που δεν βλέπει τη hip hop όπως ο Kendrick Lamar ή ο NiVo ως ένα σημείο της καριέρας του; Μας ενοχλεί η φερεγγυότητα των τράπερ ή αυτά που λένε;
Κι αν πάρουμε ως κριτήριο την Αμερική, μήπως το ότι δεν έγινε εκεί η ίδια κουβέντα, είναι και μια αιτία για τους τόσους νεκρούς ράπερ τα τελευταία χρόνια ή για πολλά περιστατικά ένοπλης βίας; Αυτά τα ερωτήματα έχουν σημαντικές απαντήσεις.
- Η βία πουλάει περισσότερο από τη μουσική
Τιμή και δόξα σε όλους εκείνους τους τραγουδιστές που τα social τους δεν είχαν καμία αναφορά στο ξυλίκι και αναρτούσαν βίντεο μόνο από το σόου τους επί σκηνής. Για όλους τους άλλους παρίσταντες στα MAD VMA και εμάς στα μίντια, αλλά και εσάς στα social media, η βία είναι αποτέλεσμα της δικής μας παραφροσύνης.
Υπήρξαμε όλοι 14-15 ετών. Όταν μας έλεγαν τι να μην κάνουμε, αυτό θέλαμε να κάνουμε. Και διαμορφώναμε άποψη όχι με βάση τις νουθεσίες και την ακατάσχετη ηθικολογία, αλλά με βάση το πόσο ελκυστικό ήταν κάτι.
Η βία στα χθεσινά MAD δεν θα οδηγούσε κανέναν να πουλάει τσαμπουκά επειδή ο απέναντι του στηρίζει Snik ή Light, αν δεν είχε τέτοια αναπαραγωγή. Θα αποδυναμωνόταν. Και ο κάθε Snik με Light θα ήξεραν πως το μαγκιόρικο στυλάκι δε θα είχε πέραση. Η διαρκής αναφορά όμως στο συμβάν, ενισχύει τη βία παρά την αποδυναμώνει.
Κι εδώ υπάρχει μια υπο-αλήθεια. Φουλ άβολη. Μας αρέσει η βία. Δεν το λέμε ανοιχτά. Δεν την έχουμε αποδεχτεί όμως ως ένα βασικό στοιχείο της φύσης μας.
Λέμε ότι ο άνθρωπος ΔΕΝ πρέπει το ένα και το άλλο. Ναι, δεν πρέπει. Αλλά για να ελέγχεις τον βίαιο εαυτό σου, πρώτα πρέπει να αναγνωρίσεις το βίαιο κομμάτι του. Αν διαρκώς το αποφεύγεις και ακούς τις φανφάρες των δημοσίων προσώπων, τότε η βία θα σε κυνηγάει, θα σε φοβίζει, θα σε πιέζει και αυτό θα σε οδηγεί σε βία.
Το ίδιο λειτουργεί και με την ανάγκη των 25 και άνω να πουλήσουν μια ανωτερότητα επειδή άκουγαν Βανδή, Βίσση και Ημισκούμπρια μικρά. Αν θέλει κάποιος, μπορεί να βρει και σε αυτή τη μουσική υποτίμηση ή ό,τι άλλο καταλογίζουν στην τραπ. Κι αυτό φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα.
- Οι τράπερ είναι συνώνυμοι του χρήματος κι όλοι τους θέλουν
Ξέρετε πόσοι τρώνε ψωμάκι από τους τράπερ; Η επιτυχία τους, οι πρωτιές τους στις πλατφόρμες, σημαίνουν εμφανίσεις σε μαγαζιά, περιοδείες, μόνοι ή με άλλους, άρα περισσότερα events με πληρότητα και σίγουρα λεφτά για τους τεχνικούς κλπ. Οι δισκογραφικές επίσης ζουν από αυτούς. Το MAD γιατί τους παίζει διαρκώς, γιατί τους έχουν πρώτους πρώτους σε καλέσματα, γιατί ακόμα και σε events τους ζητούν να τραγουδήσουν; Αν λοιπόν έχει κάποιος μεγάλο μερίδιο ευθύνης που καβάλησαν το καλάμι και είναι αυτής της νοοτροπίας οι τράπερ, δεν είναι τόσο τα 15χρονα, όσο εμείς οι ενήλικες, οι έχοντες θεωρητικά ικανότητα για κριτική σκέψη.
Πηγή: menshouse.gr
