το τελευταίο άρθρο του Σωτήρη Παπαμιχαήλ
Ποιος είναι ο Βύρωνας; Ποια είναι αυτή η πόλη πού ζούμε; Θα σας πω πώς τη βλέπω εγώ. Για μένα ο Βύρωνας, είναι η πόλη που κρατά ακόμη τα στοιχεία της μικρασιατικής κουλτούρας της. Μνήμες, νοσταλγία, ιστορία και ιστορίες, που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά μέχρι σήμερα. Η αστικοποίηση της πόλης, η σχετική αλλοίωση του πληθυσμού της, δεν έχει καταφέρει, ακόμη τουλάχιστον, να επιβληθεί στην πόλη μας. Είναι όμορφη πόλη; ΕΙΝΑΙ. Όχι, όμως, με μία επιφανειακή ματιά, όχι με μία “σύγχρονη” αντίληψη, στην οποία κυριαρχεί η τεχνολογία, αγνοώντας τον ανθρώπινο παράγοντα. Αλλά με την κουλτούρα της προσφυγιάς, της αλληλεγγύης, της επικοινωνίας μεταξύ των δημοτών, με την ιστορία και τις αναμνήσεις, που ανέφερα πιο πάνω, και λοιπά. Είναι άσχημη πόλη; ΕΊΝΑΙ. Θα μπορούσε, όμως, να πάψει να είναι, γιατί αυτό αφορά το σήμερα και το ορίζουμε εμείς. Ας γίνω, όμως, λίγο πιο συγκεκριμένος.
Στο Βύρωνα, πράγματι, είναι σχεδόν αδύνατο να περπατήσεις. Το κυριότερο πρόβλημα είναι τα πεζοδρόμια. Αυτό, δυστυχώς, είναι σχεδόν αδύνατο να αλλάξει. Μικρά και στενά πεζοδρόμια, πράγμα που οφείλεται στο παρελθόν, τον καιρό της δημιουργίας του συνοικισμού. Όμως, πέρα από τις διαστάσεις τους, έστω και αυτά τα στενά πεζοδρόμια, μπορούν να γίνουν προσβάσιμα από άτομα κάθε ηλικίας, αρκεί να συντηρούνται, κάτι που δυστυχώς δεν συμβαίνει. Λακκούβες και σηκωμένες πλάκες δυσκολεύουν την κίνηση σε αυτά, και σε οδηγούν να περπατήσεις τον δρόμο. Στενάκια που μεταφέρουν τον αέρα από τον Υμηττό, που τον κυκλοφορούν, στενάκια γραφικά και πανέμορφα να τα περπατήσεις. Δυστυχώς, όμως, γεμάτα αρουραίους, βρώμα και κατσαρίδες. Όμως, αυτό μπορεί να αλλάξει με τη συντήρησή τους. Άναρχα τοποθετημένα τραπεζοκαθίσματα, που δεν σέβονται τα δικαιώματα των πεζών συνανθρώπων μας. Και αυτό μπορεί να αλλάξει. Δεν χρειάζεται να επεκταθώ άλλο, νομίζω είναι κάτι που το ζει κάθε κάτοικος αυτής της πόλης.
Είναι δυνατή η σύνδεση του σήμερα και των σύγχρονων αναγκών μας με το παρελθόν; ΕΙΝΑΙ. Χρειάζονται σύγχρονες υπηρεσίες, οι οποίες μας προσφέρουν μείωση του χρόνου εξυπηρέτησης του δημότη. Άμεση ανταπόκριση για την επίλυση προβλημάτων στην πόλη. Τα παραπάνω και άλλα αντίστοιχα δεν αλλοιώνουν τα χαρακτηριστικά της πόλης και μπορούν να συνδεθούν με την εκμετάλλευση της ιστορίας του και του φυσικού του χώρου, στον οποίο είναι δομημένος. Τον Υμηττό, το βουνό μας που είναι ένας παράδεισος, μία ανάσα ζωής, ένας χώρος ξεκούρασης, ένας χώρος αναζωογόνησης πρέπει πάση θυσία να τον εκμεταλλευτούμε. Να τον εντάξουμε στην κοινωνική ζωή. Θέατρο Ραΐμόνδου και Ισιδώρας Ντάνκαν, μοναστήρι του Καρέα, Θέατρο Βράχων, είναι απαραίτητο να συνδεθούν μεταξύ τους και να αποτελέσουν ένα έργο αιχμής, το οποίο, υπό τη σκέπη του ονόματος του Λόρδου Βύρωνα, όνομα παγκόσμια αποδεκτό και αγαπητό, να κάνει γνωστή και ελκυστική την πόλη μας στα πέρατα του κόσμου.
Δυστυχώς, αυτό που γράφω είναι ένα απλό άρθρο και όχι κάποια σοβαρή μελέτη, την οποία κάποτε πρέπει να υλοποιήσουμε με κάποιο πανεπιστήμιο και κατάλληλους ερευνητές, ώστε να μπορέσουμε με ένα ολοκληρωμένο σχέδιο να φτάσουμε σε μία εξαίσια πόλη. Και εδώ αρχίζει ο ρόλος των δημοτικών αρχόντων αλλά και των δημοτών. Επιβάλλεται η συμμετοχή των δημοτών στα κοινά. Επιβάλλεται να διεκδικήσουμε και να πιέσουμε. Επιβάλλεται να ακουστούμε, και αυτό δεν γίνεται ψηφίζοντας μοντέλα και γενικά αδιάφορους διάσημους, που αγνοούν την πόλη, τα προβλήματα και τις ανάγκες της. Να τους ψηφίζουμε μόνο και μόνο γιατί γνωρίζουμε το όνομά τους. Πρέπει να ψηφίσουμε ανθρώπους που αγαπούν την πόλη, ανθρώπους που νοιάζονται για αυτή, με δείγματα γραφής, με προσπάθειες, με έργα, με την καθημερινή τους συνεισφορά. Και πρέπει να τους ελέγχουμε. Οι δημοτικοί μας άρχοντες πέρα από το ότι πρέπει να σέβονται και να ακούν τη γνώμη των δημοτών – σαφώς αυτοί επιλέγουν την τελική απόφαση – δεν πρέπει να τους αγνοούν. Οι δημοτικοί άρχοντες οφείλουν να έχουν όραμα αλλά και τις ικανότητες να το υλοποιήσουν. Οφείλουν να σχεδιάζουν, να προτείνουν, να επιλέγουν και να αξιολογούν και τις δικές τους προτάσεις αλλά και των δημοτών. Οφείλουν να εκμεταλλεύονται τις δυνατότητες που τους προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία, οφείλουν όμως και να σέβονται την ποιότητα της ζωής, τον ανθρώπινο παράγοντα, το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον. Τα πράγματα δεν είναι μόνο οικονομία. Δεν είναι, “τόσα εισπράξαμε, τόσα μπορούμε να προσφέρουμε”. Μιλάμε για τη ζωή μας, η οποία δεν είναι μόνο έσοδα και έξοδα, φυσικά.
Νομίζω κούρασα και δεν θέλω να επεκταθώ άλλο, όμως πιστεύω, ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία, μπορούμε να κάνουμε το Βύρωνα μία πανέμορφη πόλη στην οποία να χαίρεσαι να ζεις!!!
