Του Δημήτρη Βασιλείου
Πληθαίνουν οι τραγικές ειδήσεις, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σ’ όλο τον κόσμο, που αναφέρουν θανάτους φτωχών ανθρώπων λόγω οικονομικής αδυναμίας για επιβίωση ή θεραπεία ασθενειών. Ακόμη έχουμε περιστατικά αδυναμίας ταφής νεκρών. Τέτοιου είδους συμβάντα προκαλούν βαθύτατη λύπη, αλλά και μεγάλη αγανάκτηση κατά του συστήματος που καθημερινά «γεννάει» φτώχεια.
Ο παγκοσμιοποιημένος ολοκληρωτικός καπιταλισμός στο «κυνήγι» του κέρδους δημιουργεί τεράστια φτώχεια σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Αποτελεί αυτό τυχαίο συμβάν ή συστηματικά επιδιωκόμενο στόχο του καπιταλιστικού συστήματος;
Ας δούμε ορισμένα «περίεργα μηνύματα» που έχουν καταγραφεί ιστορικά και δεν αποτελούν συνωμοσιολογικές φαντασιώσεις κάποιων αλλοπαρμένων.
Ο Άγγλος κληρικός και οικονομολόγος Τ.Ρ. Μάλθους (1766-1834), στο βιβλίο του «Δοκίμιο για την αρχή του πληθυσμού», το 1798, στην αυγή ακόμη του καπιταλισμού, γράφει: «…η δύναμη του πληθυσμού είναι πολύ μεγαλύτερη απ’ αυτήν που μπορεί να συντηρήσει η γη.» Οπότε λιμοί, αρρώστιες, πανδημίες, πόλεμοι, φυσικές καταστροφές… αποτελούν «θείο δώρο» για την αναγκαία μείωση του πληθυσμού.
Σε συνεδριάσεις του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, του οποίου ιδρυτής και μόνιμος πρόεδρος είναι ο περιβόητος Κλάους Σβαμπ, συγγραφέας της «Μεγάλης επανεκκίνησης» (2020), επανειλημμένα και από διάφορους «ειδήμονες» έχει τεθεί μεθ’ επιτάσεως, ως μέγιστο πρόβλημα της ανθρωπότητας, η αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού και η επιτακτική ανάγκη μείωσής του.
Ένα άλλο «βαρύ όνομα» του παγκόσμιου καπιταλισμού, ο πολυεκατομμυριούχος Μπιλ Γκέιτς, «αναγνωρίζει» ως τεράστιο πρόβλημα της παγκόσμιας κοινότητας την αύξηση του πληθυσμού και καλεί σε μέτρα για την μείωσή του. Παράλληλα προωθεί «φιλανθρωπικές» δράσεις, όπως τον εμβολιασμό κατά της πολιομυελίτιδας, αποτέλεσμα των οποίων ήταν ο θάνατος χιλιάδων παιδιών σε Ασία και Αφρική.
Ο δε Γκέρμαν Γκρεφ, Πρόεδρος της «Σμπέρμπανκ», της μεγαλύτερης εμπορικής ρωσικής τράπεζας, δημόσια δηλώνει ότι δεν πρέπει να μορφωθεί ο παγκόσμιος πληθυσμός, διότι δεν θα μπορούν να τον «κουμαντάρουν» τα αφεντικά του κόσμου τούτου. Οπότε αμόρφωτοι και φτωχοί λαοί της γης εκεί, να πεθαίνετε σιγά –σιγά.
Οι πόλεμοι δεν έχουν σταματήσει ποτέ, εκατομμύρια ανθρώπων πεθαίνουν καθημερινά σ’ όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη μας. Όσοι προσπαθούν να αποφύγουν το πόλεμο και τη φτώχεια μεταναστεύοντας, πνίγονται κατά χιλιάδες στις θάλασσες, όπως στο πρόσφατο ναυάγιο έξω από την Πύλο ή πεθαίνουν σε ξένους τόπους φτωχοί και άγνωστοι μεταξύ αγνώστων. Ενδεικτικά να αναφέρουμε τα 27 εκατομμύρια νεκρών της Σοβιετικής Ένωσης κατά τον Β΄Π.Π. και τη μείωση του πληθυσμού της Ουκρανίας, από 51 εκατομμύρια το 1991 σε 26 περίπου εκατομμύρια σήμερα.
Και για να μην ξεχνιόμαστε: σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ (ελληνική στατιστική υπηρεσία) του Μαΐου 2023, το 66,8% των ελλήνων πολιτών πάνω από 16 ετών δεν έλαβε ιατρική εξέταση ή θεραπεία γιατί δεν είχε την οικονομική δυνατότητα. Επίσης, 4 στους 5 πολίτες δεν πηγαίνουν σε οδοντίατρο για οικονομικούς λόγους.
Κι ενώ όλα αυτά δημιουργούν πόνο και λύπη απ’ τη μια πλευρά και απ’ την άλλη οργή και αγανάκτηση, κάποια μεμονωμένα περιστατικά λειτουργούν ως σπίθα στη καρδιά και στο μυαλό του Ποιητή και μεταφέρονται στους ανθρώπους με τη μορφή ποιημάτων, όπως αυτά που ακολουθούν – «Πέρα απ’ τη ζωή» και «Καιρό που βρήκες να πεθάνεις».
ΚΑΙΡΟ ΠΟΥ ΒΡΗΚΕΣ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ!
55χρονος πέθανε στο Βόλο.
Οι συγγενείς του δήλωσαν:
«Είμαστε φτωχοί, δεν έχουμε
χρήματα. Αδυνατούμε να
αναλάβουμε την κηδεία
και την ταφή του».
Ειδήσεις της 11.07.2023
Καιρό που βρήκες να πεθάνεις!
Τώρα που και τα μωρά
δεν θέλουν καν να γεννηθούν,
το κράτος μην επιβαρύνουν
με επιδόματα και σχολικές δαπάνες.
Τώρα που οι νέοι
το γάλα καταριούνται,
που ήπιαν και μεγάλωσαν.
Καιρό που βρήκες να πεθάνεις!
Τώρα που και το ταξίδι ως τον
Αχέροντα
πέρασε στα χέρια των εμπόρων.
Ο Βαρκάρης, βέβαια, πάντα
πληρωνόταν.
Δεν έχεις οβολό να δώσεις;
Δεν έχει θέση στο πλεούμενο
για την απέναντ’ όχθη.
Καιρό που βρήκες να πεθάνεις!
Τώρα γυμνός και πεινασμένος,
με τους φόρους σου απλήρωτους
και χρέη που σου φόρτωσαν,
που ένα δίφραγκο να βρεις
το ναύλο να πληρώσεις;
Καιρό που βρήκες να πεθάνεις!
Που και οι γύρω σου, το μάνα
καρτερώντας
πεθαίνουν ένας – ένας
κι όσοι απόμειναν ορθοί
το ρεφενέ σκεφτήκανε,
μα ούτ’ αυτό τους βγαίνει.
Καιρό που βρήκες να πεθάνεις!
Μόνος, νεκρός κι ανήμπορος
στα χέρια διαχειριστών
του πόνου και του θάνατου,
άκλαυτος κι αμύρωτος θα μείνεις
και θα σε μεταφέρουνε,
μ’ εισαγγελέα εντολή,
στ’ αζήτητα του Άδη.
Ώσπου μια μέρα σίγουρη,
μια μέρα που το φως
το σκότος θα νικήσει
και μεσ’ στο δίκιο
τη ζωή μας θα βαφτίσει.
Τότε εμείς ελεύθεροι
με τη ψυχή σου θα βρεθούμε
όχι στις μαύρες τις στοές,
μα στους λειμώνες της αλήθειας.
Ως τότε όμως αδερφέ
και σύντροφε του πόνου
η μνήμη σου
βαθειά στα όνειρά μας θα ανθίζει.
12.07.2023 – Αθήνα
Δημήτρης Βασιλείου
ΠΕΡΑ ΑΠ’ ΤΗ ΖΩΗ
Πέρα απ’ τη ζωή
Ηλικιωμένος στις Η.Π.Α.
σκότωσε τη γυναίκα του
κι αυτοκτόνησε.
Δεν είχε να την περιθάλψει!
Ειδήσεις της 12.08.2019
Αγάπη μου!
Στη ζωή μας ήσουν η ανατολή,
σκορπούσες τα σκοτάδια μου
κι’ οδηγούσες τα βήματά μου
στην άνοιξη.
Δεν είχαμε τον κόσμο όλο,
μα εσύ
στη φτωχική μας ζήση
τα όνειρά μας είχες αναστήσει.
Κι’ εγώ,
του μηδενός ο γιος,
το άπειρο γινόμουνα για σένα,
να δω στα μάτια σου φωτιά
να κάψει τον φονιά,
που ‘ρχότανε!
Τον είχα δει
Κι’ έγινα ο Ποσειδώνας!
Κύματα σήκωσα ψηλά
στο μαύρο παφλασμό του
να πνίξω το καΐκι του!
Δεν μπόρεσα, αγάπη μου,
να τον αντιπαλέψω.
Γι’ αυτό σε σήκωσα ψηλά,
σ’ έκρυψα από το βλέμμα του,
μ’ αυτός, φονιάς αδίστακτος,
με τους φονιάδες του κόσμου
τούτου τα συμφώνησε!
Μου τύφλωσαν τα μάτια,
μου κόψανε τα χέρια
να μην μπορώ
να σε βλέπω ούτε να σε πιάνω,
να σε πάρω μακριά τους
να σε σώσω, αγάπη μου!
Και μέσα στην ανημποριά μου
δεν θα σε δώσω στα σκυλιά
δεν θα σ’ αφήσω
μεσ’ στο φθόνο τους!
Με τον άλλο κόσμο,
τον σκοτεινό, μα τίμιο,
ήρθα σε επαφή,
έκλεισα καΐκι για μας,
πλήρωσα τον όβολό μας.
Θα πάμε μαζί, αγάπη μου,
στο τελευταίο μας ταξίδι,
μακριά από τον πόνο,
πέρα από την ζωή,
μόνοι μας
έτσι όπως ζήσαμε
πονέσαμε
αγαπήσαμε.
Αθήνα 12.08.2019
Δημήτρης Βασιλείου
