Συνέντευξη στο ταλαντούχο σκηνοθετικό δίδυμο του θεάτρου Γιώργο Βούλγαρη και Γιάννη Μακρυνόρη με αφορμή την παράσταση “ΚΡΑΥΓΕΣ”, που επιστρέφει μετά από τεράστια επιτυχία για 3η σεζόν και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων!
- Για τρίτη χρονιά επιστρέφουν στο Αθηναϊκό κοινό οι συγκλονιστικές “ΚΡΑΥΓΕΣ”. Την είχα δει πρίν 2 χρόνια και πραγματικά τελειώνοντας έφυγα ενθουσιασμένος, μια παράσταση συγκλονιστική, γροθιά στο στομάχι, με συγκίνησε και με προβλημάτισε ταυτόχρονα. Μιλήστε μας λίγο για την υπόθεσή της, το κίνητρό σας να την ανεβάσετε και αν θα δούμε κάτι διαφορετικό φέτος.
Γιώργος: Πόσο χαρά μας δίνεις με αυτό που καταθέτεις. Και για εμάς ήταν ανέλπιστο αυτό που συνέβη. Γνωρίζαμε ότι το κείμενο που είχαμε γράψει είχε μία δύναμη στον πυρήνα του και δώσαμε ιδιαίτερη προσοχή στο στήσιμό του, περισσότερο από κάθε άλλη δουλειά μας, αλλά η αποδοχή από τον κόσμο μας εξέπληξε. Η ταύτιση των θεατών με την συναισθηματική συνθήκη των ηρωίδων μας ήταν κάτι που συγκλόνισε και εμάς τους ίδιους!
Γιάννης: Οι “ΚΡΑΥΓΕΣ” πραγματεύονται το σκληρό θέμα της έμφυλης βίας και ακόμα περισσότερο της γυναικείας κακοποίησης. Πρόκειται για έναν φόρο τιμής σε όλα τα θύματα που έχουν υποστεί μια τέτοια κατάσταση. Είναι ένα έργο που το θέμα του είναι δυστυχώς πάντα επίκαιρο, αλλά τα τελευταία χρόνια ειδικά το πράγμα έχει χειροτερέψει πάρα πολύ με τόσες γυναικοκτονίες. Αυτό ήταν και το βασικό μας κίνητρο για να ξεκινήσουμε την συγγραφή του. Γνωρίζαμε γράφοντάς το ότι είχε μια δυναμική, αλλά δεν περιμέναμε την τόση αποδοχή που είχε και βέβαια αυτό μας εξέπληξε πολύ ευχάριστα. Το φετινό είναι το τρίτο μας ανέβασμα και αποφασίσαμε να κάνουμε μια ανανέωση με μερικές αλλαγές και προσθήκες που πιστεύουμε ότι θα κάνουν τον κόσμο να αφουγκραστεί ακόμα πιο έντονα το θέμα του έργου.
Γιώργος: Σε αυτό το ανέβασμα που πραγματοποιείται στον ιστορικό Φιλοπρόοδο Όμιλο Υμηττού (Φ.Ο.Υ.) στην πλατεία Υμηττού (χάρη στην πρόεδρο του Δ.Σ. του Φ.Ο.Υ. κυρία Λένα Ρούσσου) από τις 10 Φεβρουαρίου και για λίγες παραστάσεις -όπως συνηθίζουμε- δώσαμε ιδιαίτερη προσοχή στην συναισθηματική συνθήκη των ερμηνειών και στη λεπτομέρεια του “πίσω κειμένου”, ώστε ο ηθοποιός μας να αποδώσει πιο βαθειά και ειλικρινά το ζητούμενο. Είμαστε, όπως γνωρίζεις, παρεμβατικοί σκηνοθέτες. Οδηγούμε τον ερμηνευτή μας βήμα-βήμα στη συναισθηματική κατάσταση του χαρακτήρα που καλείται να ερμηνεύσει. Σκηνοθετούμε, δεν κάνουμε χωροταξία.Λίγοι έχουμε απομείνει…
- Ποιος θεωρείτε ότι είναι ο ρόλος της γυναίκας σήμερα; Που οφείλονται οι συνεχόμενες επιθέσεις βίας κατά των γυναικών ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια;
Γιώργος: Σύζυγος, ερωμένη, μητέρα, εργαζόμενη, νοικοκυρά, κοινωνικές υποχρεώσεις. Η γυναίκα, σήμερα περισσότερο από ποτέ, καλείται να υπηρετήσει μερικούς ή και όλους τους πιο πάνω ρόλους και αναμένεται από τον περίγυρό της (ακόμα και από τις άλλες γυναίκες) να τους υπηρετήσει επάξια και να φέρει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα: έναν ικανοποιημένο σύζυγο, καλοαναθρεμμένα παιδιά, εξαιρετικά εργασιακά αποτελέσματα, ένα καθαρό και νοικοκυρεμένο σπιτικό, ένα ζεστό πιάτο φαΐ, ανταπόκριση σε όλες τις κοινωνικές υποχρεώσεις της οικογένειας. Τόσοι πολλοί ρόλοι για ένα μόνο άτομο. Και μέσα σε αυτούς τους ρόλους χάνεται ο ένας και πιο σημαντικός: γυναίκα-εαυτός. Πολύ λίγες γυναίκες θα ασχοληθούν με τον εαυτό τους και ακόμα λιγότερες θα πιστέψουν ότι αυτό χρειάζεται να είναι η προτεραιότητά τους. Τα κοινωνικά στερεότυπα ήθελαν πάντα μία γυναίκα δοτική, που να είναι εκεί μόνο για τους άλλους, έτοιμη να καλύψει τις όποιες ανάγκες τους και βάζοντας πάντοτε τον εαυτό της σε δεύτερη, τρίτη… τελευταία μοίρα.
Μόνο τα τελευταία χρόνια και μετά από πολλές προσπάθειες ανθρώπων (γυναικών και ανδρών), η γυναίκα έχει καταφέρει να βγει από το παρασκήνιο και να διεκδικήσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη δική της ζωή. Έτσι έχει γίνει συνείδηση πολλών ανθρώπων ότι μόνον ένα άτομο που φροντίζει να γνωρίζει και να ικανοποιεί τον εαυτό του και τις προσωπικές του ανάγκες, μόνο αυτό έχει αποθέματα ψυχικά και σωματικά για να προσφέρει σε όλους τους άλλους τομείς. Μπορεί κάποιοι να θεωρήσουν “απειλητική” μία τέτοια στάση. Χαλάει το στερεότυπο. Θα προσπαθήσουν πιθανόν να τη χειραγωγήσουν με υπερβολικές απαιτήσεις, ακόμα και με άσκηση βίας. Το ανδρικό στερεότυπο που θέλει τον άνδρα ισχυρό, σίγουρο, ανεξάρτητο, αυτάρκη, πλήττεται και αυτό προκαλεί έντονα συναισθήματα φέρνοντας την κακοποίηση ως φυσική εξέλιξη στη συμπεριφορά του…
Γιάννης: Νομίζω δεν χρειάζεται να συμπληρώσω κάτι.
- Γιώργο είσαι ένας πολύ πετυχημένος, αγαπημένος και βραβευμένος ηθοποιός και σκηνοθέτης με μια μεγάλη πορεία στα καλλιτεχνικά μας πράγματα. Ποια ιδιότητά σου θεωρείς ότι σε εκφράζει περισσότερο και γιατί;
Γιώργος: Η ουσία μου, η εκφρασή μου, ο σεισμός μέσα μου, συντελείται όλα αυτά τα χρόνια μέσω της υποκριτικής. Η σκηνοθεσία ήρθε ως φυσική έξέλιξη, αβίαστα. Ως σκηνοθέτης ακολουθώ την ίδια διαδικασία ζύμωσης ενός ρόλου ,όπως κάνω σαν ηθοποιός! Παρουσιάζω ένα δικό μου “προϊόν” από τη φαντασία τη δική μου, τη δική μου ψυχική κατάσταση, τη δική μου αντίληψη ζωής και κινώ τους ηθοποιούς πάνω σε αυτόν τον καμβά, χωρίς όμως τη φυσική παρουσία μου επί σκηνής.
Γιάννη ως κινηματογραφιστής-art director, μέσα από τη συνεργασία σου με τον Γιώργο, το τελικό αποτέλεσμα που ως θεατές λαμβάνουμε είναι θεατρικά έργα με έντονα κινηματογραφικά στοιχεία, υψηλού επιπέδου και αισθητικής.
Θεωρείτε ότι αυτό είναι το μέλλον του θεάτρου; Επιπλέον, έχουν γίνει τελικά βήματα προς τα εμπρός ως προς την κινηματογραφική διάσταση στη σκηνοθεσία των θεατρικών παραστάσεων;
Γιάννης: Η βάση του θεάτρου είναι ο ηθοποιός να βρίσκεται ζωντανά επί σκηνής και να ερμηνεύει. Αυτό δεν αλλάζει. Εμείς με την συνδυαστική προσθήκη κινηματογραφικών στοιχείων δίνουμε μια ακόμα διάσταση στο οπτικό αποτέλεσμα, προσφέροντας στον θεατή επιπλέον εικόνες που από τη μία εξυπηρετούν την πλοκή, αλλά μεταφέρουν και μια διαφορετική αίσθηση στην υπάρχουσα θεατρική μαγεία. Τα τελευταία χρόνια, έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούνται αρκετά αντίστοιχες τεχνικές στο θέατρο. Δεν πιστεύω όμως ότι αυτό θα αποτελέσει καμία ριζική αλλαγή στο μέλλον του θεάτρου. Είναι απλά μια επιπλέον τεχνική που, όπως όλα τα πράγματα, σε κάποιους αρέσει και σε άλλους όχι. Όπως φαίνεται μέχρι τώρα, η δική μας τουλάχιστον τεχνική αρέσει στον κόσμο, γι’αυτό και τη συνεχίζουμε.
Γιώργος: Παραθέτω αυτό που είπε ο μέγας δάσκαλος, Κάρολος Κουν: η αφετηρία και η βάση του θεάτρου είναι η ποίηση και η μαγεία. Αν λείψουν αυτά, δεν υπάρχει θέατρο.
- Θα ήθελα πολύ να μου μιλήσετε για την συνεργασία σας, πως προέκυψε και που θεωρείτε οφείλεται η μεγάλη επιτυχία σας; Θα συνεχίσετε έτσι ως καλλιτεχνικό δίδυμο ή φαντάζεστε το μέλλον σας και χωριστά;
Γιάννης: Ο Γιώργος έτυχε να δει πριν αρκετά χρόνια μια μικρού μήκους δουλειά μου και του άρεσε ο τρόπος σκηνοθεσίας μου. Έτσι, ήρθε σε επαφή μαζί μου και συζητήσαμε το ενδεχόμενο συνεργασίας στο θέατρο. Η ιδέα μου άρεσε πολύ γιατί θα ήταν κάτι εντελώς καινούργιο και για τους δυο μας και το ξεκινήσαμε. Το εγχείρημα είχε μεγάλη επιτυχία κι αφού “ταιριάξανε τα χνώτα μας” συνεχίσαμε και σε επόμενη δουλειά, ενώ προχωρήσαμε και στην από κοινού συγγραφή έργων. Παράλληλα, ο καθένας έχει και τα προσωπικά του projects, σεβόμενοι πάντα τον χώρο και την προσωπικότητα ο ένας του άλλου, κι έτσι πλέον μετράμε αρκετά χρόνια άψογης συνεργασίας οπότε δεν βρίσκω τον λόγο να μην συνεχιστεί αυτό.
Γιώργος: Είμαστε τίμιοι και ειλικρινείς με το κοινό μας, σε κάθε μας δουλειά. Και να προσθέσω ότι με τον Γιάννη, μετά από τόσα χρόνια συνεργασίας έχουμε χτίσει μια βαθειά φιλία με σεβασμό και αλληλεπίδραση. Αυτό δεν κτίζεται εύκολα στον χώρο μας, όπως ξέρεις. Την ιστορία τη γράφουν οι παρέες και τη σφυρηλατούν οι συλλογικότητες.
- Έναν ηθοποιό που θαυμάζετε πολύ και θα θέλατε να συνεργαστείτε μελλοντικά;
Γιάννης: Νένα Μεντή και Μαρία Καβογιάννη από γυναίκες, μιλώντας πάντα για την Ελλάδα. Εξαιρετικά ταλαντούχες και οι δύο, τόσο σε κωμικούς όσο και σε δραματικούς ρόλους και τις εκτιμώ πολύ. Από άντρες δεν είμαι σίγουρος, ίσως γιατί προφανώς δεν έχω εντοπίσει κάποιον που να μου έχει κάνει τόσο ιδιαίτερη εντύπωση όσο οι παλιοί κλασικοί που θαυμάζω πολύ. Οι περισσότεροι της πιο πρόσφατης γενιάς, μου μοιάζουν λίγο-πολύ μέσοι διεκπεραιωτικοί, στην καλύτερη περίπτωση.
Γιώργος: Βαρέθηκα να βλέπω συναδέλφους που εκμεταλλεύονται τις ευκολίες τους, το όνομά τους, τη μανιέρα τους. Αρκετά με αυτήν τη λαίλαπα. Θέλω ηθοποιούς που να πάλλονται συναισθηματικά και σωματικά με κάθε τους κύτταρο και να το παραδίδουν στον κόσμο με απόλυτη γενναιοδωρία και ειλικρίνεια. Τέτοια πάστα συναδέλφων λατρεύω και δυστυχώς στις μέρες μας αυτό γίνεται όλο και πιο σπάνιο. Ίσως φταίνε οι σχολές που τους γεμίζουν τα κεφάλια με ματαιοδοξία και λοιπά συστατικά που δεν αφορούν την τέχνη του θεάτρου. Το θέατρο, το σανίδι το υπηρετείς, δεν μας υπηρετεί. ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ. Αν μου βρεις τέτοιο ηθοποιό, μετά χαράς να συνεργαστούμε!
- Ας πάμε τώρα σε κάτι επίκαιρο. Γίνεται ιδιαίτερα λόγος και εκφράζονται πολλές αντιπαραθέσεις τελευταία για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και το θέμα της τεκνοθεσίας. Ποια η δική σας άποψη;
Γιώργος: Στα ανθρώπινα δικαιώματα και τις κατακτήσεις αυτών δεν χωράνε απόψεις, Γιώργη. Μόνο σεβασμός και σιωπή. Τελεία και παύλα.
Γιάννης: Για το συγκεκριμένο ζήτημα έχω μόνο ελάχιστες γενικές και σκόρπιες γνώσεις από όσα έχει πάρει το αυτί μου τελευταία και νόμιζα ότι το θέμα του γάμου είχε λήξει πριν λίγα χρόνια όταν ψηφίστηκε εκείνο το σύμφωνο συμβίωσης. Αναφορικά με την τεκνοθεσία, από τη μια πιστεύω στην παραδοσιακή μορφή της οικογένειας με το κλασικό πρότυπο πατέρα-μητέρας και από την άλλη αναρωτιέμαι το εξής: αν δύο άνθρωποι -οποιουδήποτε σεξουαλικού προσανατολισμού- είναι ζευγάρι και έχουν ισορροπημένα μυαλά και αξίες όπως ήθος, αρχές, σεβασμό, ανθρωπιά και ενσυναίσθηση, τότε δεν θα μπορούν να μεγαλώσουν κι ένα παιδί με τις ίδιες αξίες και ιδεώδη; Δεν θα προκύψει δηλαδή ένας σωστός άνθρωπος μέσα από ένα τέτοιο περιβάλλον; Αυτό δεν είναι το τελικό ζήτημα;
- Ένα υψηλό ποσό χρημάτων, ένας ρόλος – μια συνεργασία ζωής, μια πολύ πετυχημένη προσωπική σχέση. Ποιο από τα 3 είναι πιο σημαντικό για εσάς;
Γιώργος: Ισορροπία σε όλα αυτά που μπορεί να σου χαρίσει η Ζωή.
Γιάννης: Συμφωνώ και προσθέτω: η υγεία, σωματική και ψυχική. Όλα τα άλλα έπονται. Κι ό,τι είναι καλό, καλώς να έρθει.
- Τι κάνετε τον ελεύθερο χρόνο σας… αν υπάρχει;
Γιάννης: Ταινίες, σειρές, μουσική. Και μαγειρεύω για να συντηρώ τη μπάκα.
Γιώργος: Ονειρεύομαι την επόμενη δουλειά μας. Και τρώω (κάνω συμπαράσταση στον Γιάννη).
- Κάτι νέο που είναι ανακοινώσιμο για τους αναγνώστες μας μετά τις “ΚΡΑΥΓΕΣ”;
Γιάννης: Μετά τις “ΚΡΑΥΓΕΣ” θέλουμε να γελάσουμε λίγο. Αυτό μόνο.
Γιώργος: Αυτό ακριβώς!
H συνέντευξη δώθηκε στον δημοσιογράφο Γιώργο Λιναρίτη για λογαριασμό του ART magazino
