Για πολλά παιδιά το γυμνάσιο είναι η πρώτη φορά που έρχονται σε επαφή με πολλούς και διαφορετικούς καθηγητές καθημερινά. Από αυτούς, ο καθένας έχει τις δικές του απαιτήσεις για το δικό του μάθημα, καθώς και για τη μορφή που θα έχει η εργασία που θα ετοιμάσει το παιδί στο σπίτι, για το πώς θα οργανώνεται το τετράδιο και πώς θα παραδίδονται οι εργασίες. Από ένα παιδί του γυμνασίου λοιπόν, περιμένουμε και να έχει κατακτήσει τα ακόλουθα:
- Να θυμάται και να αντιγράφει με συνέπεια τις εργασίες που ανατίθενται από τους καθηγητές του
- Να είναι υπεύθυνο για τη φύλαξη των εργασιών του, των τετραδίων και των βιβλίων του και να μην τα χάνει
- Να ξέρει καθημερινά τι πρέπει να πάρει μαζί του στο σχολείο και τι να αφήσει στο σπίτι
- Να φτιάχνει χρονοδιαγράμματα για το πότε θα έχει έτοιμες τις εργασίες που του έχουν ανατεθεί
- Να σχεδιάζει πώς θα κατανείμει το χρόνο του και να είναι σε θέση να εκτιμήσει το χρόνο που απαιτείται για να ολοκληρωθούν οι εργασίες του
- Να είναι υπεύθυνο για όλες του τις υποχρεώσεις (π.χ. χρήματα για φαγητό, έντυπα συγκατάθεσης γονέων για εκδρομές κλπ.)
- Να διαχειρίζεται την πολυπλοκότητα που επιφέρουν τα πολλά και διαφορετικά μαθήματα και να προσαρμόζεται στο στις πολλές και διαφορετικές προσδοκίες που έχει κάθε καθηγητής.
Πολύ σημαντικό ρόλο σε όλη αυτή την προσπάθεια παίζουν οι καθηγητές αλλά κυρίως οι γονείς. Στο σπίτι το παιδί χρειάζεται να εφαρμόζει ανάλογες δεξιότητες, όπως το συμμάζεμα του δωματίου του, τον έλεγχο του θυμού, τη διαχείριση αλλαγής σχεδίων και πλάνων που αποφασίζουν οι γονείς. Από την εμπειρία μου και ως γονέας και ως εκπαιδευτικός θεωρώ πως τα παιδιά χρειάζονται ενθάρρυνση και σαφή καθοδήγηση. Έχουν ανάγκη το κίνητρο και ενίοτε την τροποποίηση των απαιτήσεων των απαιτήσεων μας στα μέτρα τους. Είναι πολύ σημαντικό ως γονείς να παρέχουμε στα παιδιά μας τόση υποστήριξη, όση χρειάζονται για να πετυχαίνουν και φυσικά μετά την επιτυχία πρέπει να ακολουθεί ο έπαινος. Να δοθεί στο παιδί κάτι προσδοκά. Αυτή η στάση κινητοποιεί τα παιδιά μετά και τα πυροδοτεί με μια θετική διάθεση για δράση δεν παίζει ρόλο τι λέμε πολλές φορές αλλά πώς το λέμε: Π.χ. άλλο είναι να πούμε: «Δεν μπορείς να βγεις έξω, αν δεν έχεις διαβάσει τα αγγλικά σου» και άλλο να πούμε: «Μπορείς να βγεις έξω, αφού πρώτα διαβάσεις τα αγγλικά σου». Πάνω απ’ όλα χρειάζεται κατανόηση και αγάπη όχι να είστε ο «από μηχανής θεός» και να σώζετε την κατάσταση. Βοηθήστε τα παιδιά σας να μάθουν να καταβάλουν προσπάθεια. Αυτή η βοήθεια θα είναι για τη ζωή τους το πιο σημαντικό διαβατήριο.
Διατήρηση προσοχής:
Τα τελευταία χρόνια γονείς παραπονούνται για το ακριβώς αντίθετο, ότι τα παιδιά τους δε διατηρούν την προσοχή τους. Δε μένουν προσηλωμένα στις δραστηριότητες τους ή ψάχνουν δικαιολογίες για να διακόψουν την εργασία τους κοιτώντας το κινητό τηλέφωνο κάθε 10΄ ή ενθυμούμενα ότι πρέπει να κάνουν ένα τηλεφώνημα.
Τα παιδιά του γυμνασίου και πολύ περισσότερο του λυκείου αναμένεται να μπορούν να διατηρούν απερίσπαστη την προσοχή τους για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Χρειάζεται πολλές φορές και η συνεργασία γονέων και καθηγητών για να μειωθούν οι περισπάσεις στο σχολείο. Κατά τη μελέτη στο σπίτι και προετοιμάζοντας το έδαφος για την επιτυχία στο γυμνάσιο, το λύκειο και το Πανεπιστήμιο, η χρονοτριβή πρέπει να έχει παντελώς εξαλειφθεί.
Παρόλο που η στοχοπροσήλωση και η διατήρηση της προσοχής είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για τη συγκρότηση των εφήβων, χρειάζεται να υπάρχει και διάλογος. Το παιδί ωφελείται από τις στρατηγικές παρεμβάσεις των γονέων του. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να καταβάλουν προσπάθεια. Χρειάζονται καθοδήγηση και υποστήριξη. Είναι απαραίτητο να ξέρουν τις υποχρεώσεις και τις δεσμεύσεις τους. Εάν αποτυγχάνουν κάπου, χρειάζονται κατανόηση και βοήθεια. Χρειάζονται ενθάρρυνση, χρειάζονται αγάπη. Και πάνω απ’ όλα χρειάζονται εμάς που είμαστε οι γονείς τους.
Ρούλα Μακρή
Φιλόλογος / CEO Πρότυπου Εκπαιδευτικού Οργανισμού “Ρούλα Μακρή”
