Σπιθαμιαία στην όψη μα ευμεγέθης καλλιτεχνικά, η Ιρλανδή τραγουδίστρια με το ξυρισμένο κεφάλι και την αδιάλειπτα ταραχώδη ζωή, προσέλκυσε απεριόριστα τους κιτρινισμούς, στόλισε την ποπ και όχι μόνο δισκογραφία και άφησε μια παρακαταθήκη που μένει ίσως ακόμα να αναγνωριστεί.
Πολλοί από εμάς, τουλάχιστον της γενιάς που συμπορεύθηκε με την ανατολή του άστρου της εκεί στα μέσα του ‘80 και την βίαιη δύση του (από τα charts) σχεδόν μια δεκαετία αργότερα, αισθανθήκαμε δέος στο άκουσμα του θανάτου της τον περασμένο Ιούλιο.
Πρόωρος κατά μια έννοια, ξακουστά καθυστερημένος αν λάβει κανείς υπ’ όψιν του τα σημεία της ζωής της ήδη από την εποχή της σύντομης, μα εκθαμβωτικής δόξας.
Η Σινέντ έβγαλε έναν καταπληκτικό δίσκο στα 18 της, το “Lion and the Cobra”, που τώρα τον Μάρτιο συμπληρώνει 40 χρόνια κυκλοφορίας και που μας σημάδεψε για πάντα με τον λυρισμό του, τις πρωτοποριακές για την εποχή του ενορχηστρώσεις και τους γεμάτους από συμβολισμούς στίχους του, πολύ πριν απογειωθεί στην στρατόσφαιρα του 1990 το Nothing Compares 2U που ο Prince είχε πρωτοβγάλει πέντε χρόνια πριν, μένοντας για έναν μήνα στο Νο1 του Billboard. Ενας δίσκος που πρέπει να υπάρχει σε κάθε σπίτι. Η Σινέντ είναι μία τεράστια μορφή στην παγκόσμια μουσική σκηνή που αξίζει έστω και μετά θάνατον να την ανακαλύψει κάποιος.
Ήταν αυτή που έσκισε την φωτογραφία του Πάπα σε μνημειώδη live στιγμή του SNL, που χρήστηκε ιερέας, που διαμαρτυρήθηκε παντού και πάντα για την κακοποίηση και τα δικαιώματα παιδιών και γυναικών, που δήλωνε λεσβία αλλά παντρεύτηκε τέσσερις φορές άνδρες, που άλλαξε τρεις φορές το όνομά της, που αποκάλεσε το Βατικανό «φωλιά διαβόλων» και ζήτησε επανειλημμένα τoν αφορισμό της, που δήλωνε Χριστιανή Καθολική, αλλά προσχώρησε στο Ισλάμ, που έκανε δηλώσεις κατά καιρούς πιο απίστευτες απ’ όσο κι η ίδια άντεχε, που έκανε τέσσερα παιδιά και έζησε τον θάνατο του ενός…
Η Σινέντ μας, το ξυρισμένο ξωτικό μας, μ’ εκείνη τη φωνή που στις ψηλές της σε τάραζε σύγκορμο, με εκείνα τα κέλτικα σπασίματα που άλλες έκλεβαν κι άλλες κακοποιούσαν, με εκείνο το δάκρυ στο Nothing… που δεν μπορούσες να μην πιστέψεις, με τις συνεργασίες, τις θαρραλέες κραυγές και τους θλιμμένους ψίθυρους, τις στιγμές που σαν κακομαθημένη στεκόταν ανυποχώρητη μπροστά σε σκληρά πλήθη κάνοντας το ατόφιο που έβγαινε πλημμυριστικά από μέσα της. Μία ασίγαστα μαχητική γυναίκα, ανίκητα δημιουργική καλλιτέχνιδα.
Να ησύχασε άραγε;
