Πως κλαδεύουμε σωστά

Από

Δ&Π

14 Ιουλίου 2022

blonde lesbians very hot cam show.desi xxx brandi lyons teaches you the meaning of pain.
pornhun
hd porn

Μετά το τελευταίο μου άρθρο για το το πώς ΔΕΝ πρέπει να κλαδεύονται τα δέντρα, πολλοί έσπευσαν να ρωτήσουν πώς ΠΡΕΠΕΙ να κλαδεύονται.

Θα σας πω ό,τι ξέρω με την ελπίδα να βοηθήσω λίγο.

Της Ήλιας Ιατρού

Τον θυμάμαι να μου κλείνει το μάτι πονηρά: «Το σωστό κλάδεμα μικρή μου είναι αυτό που η γιαγιά σου νομίζει ότι δεν έκανα». Συλλογίζεται λιγάκι και συνεχίζει: «Εκτός από τ’ αμπέλια. Εκεί θέλει γερό κόψιμο.» Και ξαναπιάνει το πριονάκι του.

Έμαθα πολλά από τον παππού μου, στον λίγο χρόνο που τον έζησα. Όπως όλοι οι παλιοί, είχε μεγαλώσει μέσα στη φύση, ακολουθώντας τον ρυθμό των εποχών. Πράγματα που σ’ εμάς είναι άγνωστα, για εκείνους ήταν αυτονόητα.

Μετά το τελευταίο μου άρθρο για το το πώς ΔΕΝ πρέπει να κλαδεύονται τα δέντρα, πολλοί έσπευσαν να ρωτήσουν πώς ΠΡΕΠΕΙ να κλαδεύονται. Θα σας πω ό,τι ξέρω με την ελπίδα να βοηθήσω λίγο.

Οι 5 βασικές αρχές του κλαδέματος

Λίγο. Το κλάδεμα είναι μια μορφή κακοποίησης. Μεγάλη πια, διάβασα τι έγραφε ο αείμνηστος Καθηγητής Δασολογίας, Σπύρος Ντάφης: «Το κλάδεμα αποτελεί μια διαδικασία που ενδέχεται να μειώσει την ευρωστία του δένδρου. Αυτός είναι ο λόγος που επιβάλλεται να εφαρμόζεται από εκπαιδευμένο προσωπικό, με την ενσυναίσθηση της σοβαρότητας που φέρει η συγκεκριμένη επέμβαση στο δένδρο».

Ο παππούς μου το ήξερε αυτό. Γι αυτό η πρώτη του αρχή ήταν το κλάδεμα να είναι λίγο. Τόσο που να του γκρινιάζει η γιαγιά. Μπορεί να μην είχε ακούσει ποτέ για φωτοσύνθεση ή πως τα φύλλα είναι το εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας του δέντρου. Ήξερε όμως πως το κλάδεμα πρέπει να γίνεται με ελαφρύ χέρι, γιατί αλλιώς το δέντρο παθαίνει ζημιά, μπορεί ακόμη και να ξεραθεί.

Τη σωστή εποχή. Ο δεύτερος απαράβατος κανόνας του, ήταν το κλάδεμα στον καιρό του. «Τρώς σούπα το καλοκαίρι;» με ρώταγε. Κούναγα το κεφάλι αρνητικά. «Ε, η σούπα και το κλάδεμα πάνε μαζί». Άλλες φορές μου έλεγε «Θα το κλαδέψω τώρα που κοιμάται, για να μην το πονέσω». Γιατί ο αγράμματος παππούς μου ήξερε πως τα δέντρα είναι ζωντανοί οργανισμοί – τα αγαπούσε, τα σεβόταν και τα πρόσεχε, όπως πρόσεχε όλα τα ζωντανά που είχε στο κτήμα του.

Η επιστήμη συμφωνεί μαζί του και ορίζει το κλάδεμα των φυλλοβόλων να γίνεται από Νοέμβριο μέχρι Μάρτιο, όταν οι λειτουργίες ανάπτυξης των φυτών ελαχιστοποιούνται. Αντίθετα, τα αειθαλλή μπορούν να κλαδευτούν σχεδόν οποιαδήποτε εποχή. Βέβαια, απαγορεύεται ρητά το κλάδεμα σε ακραίες θερμοκρασίες, δηλαδή κάτω από 3°C ή μεγαλύτερες από 35°C. Οπωσδήποτε, ποτέ μα ποτέ δεν επιτρέπεται το κλάδεμα τους μήνες της ανθοφορίας ή καρποφορίας, όταν το δέντρο καταβάλλει τη μεγαλύτερη προσπάθειά του και χρειάζεται όλη του την ενέργεια.

Για υγεία. Ο παππούς μου έλεγε πως το πιο βασικό κλάδεμα είναι το «ξαρρωστικό». Τον θυμάμαι με τι προσοχή εξέταζε τα δέντρα μην τυχόν και βρει άρρωστο κλαδί. Αν έβρισκε, το έκοβε όλο. «Την αρρώστια» έλεγε «την κόβεις απ’ τη ρίζα». Εκτός από τα άρρωστα, κυνηγούσε όλα τα ξερά ή σπασμένα κλαδιά. «Κλαρί πεθαμένο, δέντρο ξεραμένο» δήλωνε και συνέχιζε: «Η αρρώστια δεν έχει εποχή». Γι αυτό το πριόνι ήταν πάντα πρόχειρο κι έκοβε τα ξερά και άρρωστα κλαδιά αμέσως μόλις τα εντόπιζε.
Για δύναμη. «Το δέντρο είναι μάνα» έλεγε «και τα κλαριά τα μωρά του. Αν έχει πολλά, δεν μπορεί να τα θρέψει όλα». Αραίωνε τα κλαδιά εκεί που φύτρωναν πολλά και πυκνά, ιδίως στο εσωτερικό της φυλλωσιάς. «Να μπει ο ήλιος μέσα» έλεγε «γιατί ο ήλιος είναι γιατρός». Κυνηγούσε ανελέητα τις παραφυάδες όποτε τις έβλεπε, με το κλαδευτήρι που είχε πάντα στην τσέπη. «Θα το φάνε το δέντρο» μουρμούριζε, κόβοντάς τις χωρίς οίκτο. Στα δενδρύλλια, έκοβε τα χαμηλά κλαδιά, για να τα βοηθήσει να «πάρουν μπόι». Έκοβε επίσης όλες τις διακλαδώσεις για να αποκτήσουν ίσιο κορμό. «Η γλώσσα του φιδιού είναι καταραμένη» πρόσθετε. «Γι αυτό, άμα το δέντρο βγει διχαλωτό, σχίζεται».
Κλάδεμα διαμόρφωσης. Σήμερα κλάδεμα διαμόρφωσης λένε αυτό που κάνει τους θάμνους τετράγωνους και τα δέντρα πυραμίδες. Ο παππούς μου θα απορούσε αν έβλεπε κάτι τέτοιο. Για εκείνον το κλάδεμα είχε σκοπό να βοηθήσει το δέντρο να βρει το σωστό του σχήμα. Έκοβε μόνο όποιο κλαδί κρεμόταν παραπάνω απ’ όσο έπρεπε ή έστριβε προς τον κορμό ή πάνω σ’ ένα άλλο κλαδί. «Το δέντρο δε βλέπει» μου έλεγε. «Άμα χάσει τον δρόμο του, εμείς θα το βοηθήσουμε να τον ξαναβρεί». Και πρόσθετε: «Άμα του δείξεις το σωστό δρόμο όσο είναι μικρό, όταν μεγαλώσει δε θα χρειαστεί πολλά».

Τι προσέχουμε

Πείρα και γνώση. Παρά τις συμβουλές του παππού μου, όταν πρωτοέπιασα κλαδευτήρι στα χέρια μου τα έχασα. Τι να κόψω; Τι ν’ αφήσω; Τότε κατάλαβα πως μια γενική ιδέα δεν αρκεί για να κλαδέψεις σωστά. Θέλει γνώση και πείρα που αποκτιέται με τον χρόνο. Κι αν πρόκειται για τις τριανταφυλλιές στο μπαλκόνι σου, μπορείς να ξεράνεις μερικές ώσπου να μάθεις. Αν όμως πρόκειται για ένα δέντρο 50-100 χρόνων, δεν υπάρχει περιθώριο για λάθη και πειραματισμούς. Απαιτείται γνώση και εμπειρία, με λίγα λόγια για να κλαδέψω ένα δέντρο στον κήπο μου, θα καλέσω κάποιον που ξέρει τι κάνει. Αν πρόκειται για ένα δέντρο που το χαίρεται όλη η γειτονιά, τότε η ευθύνη είναι ακόμη μεγαλύτερη. Τα δέντρα που φροντίζουμε θα ζήσουν περισσότερο από ’μας. Είναι το κληροδότημα που θ’ αφήσουμε στα παιδιά μας.

Πληγές. Ρωτήστε όποιον γιατρό ξέρετε, κάθε τομή μπορεί να γίνει δίοδος για παθογόνους οργανισμούς. Όσο μεγαλύτερη η τομή, τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος. Σε αυτόν τον τομέα, τα φυτά δεν διαφέρουν από τους ανθρώπους. Γι αυτό δεν κόβουμε ποτέ τους μεγάλους κλάδους που αφήνουν τεράστιες πληγές. Ούτε τραβάμε ή σπάζουμε κλαδιά με τα χέρια. Η τομή πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο μικρή και λεία για να επουλωθεί ευκολότερα.

Απολύμανση. Όπως και τα νυστέρια, τα κλαδευτικά εργαλεία πρέπει να αποστειρώνονται από δέντρο σε δέντρο κι από είδος σε είδος. Γι αυτό το κλάδεμα πρέπει να γίνεται με απλό πριόνι ή κλαδευτήρι, το οποίο μπορεί να απολυμανθεί με βύθιση σε ειδικό διάλυμα. Τα αλυσσοπρίονα ΔΕΝ πρέπει να χρησιμοποιούνται για κλάδεμα, γιατί είναι πρακτικώς αδύνατο να απολυμανθούν και η χρήση τους μπορεί να αποδεκατίσει συνοικίες ολόκληρες. Είναι κατάλληλα μόνο για κοπή ξυλείας.

Σημείο. Δεν κόβουμε τα κλαδιά όπου μας αρέσει. Κόβουμε πάντα λίγο πριν από το «κολάρο» του κλάδου, δηλαδή το ελαφρύ εξόγκωμα που παρατηρείται ακριβώς στη σύμφυση δύο κλαδιών. Το κολάρο αυτό περιέχει αναγεννητικό ιστό από το μητρικό δέντρο που θα επουλώσει την πληγή. Γι αυτό δεν πρέπει να καταστραφεί ή να αφαιρεθεί. Εναλλακτικά, όταν αφαιρούμε ένα κλαδί που έχει ανεπιθύμητη κλίση, μπορούμε να κόψουμε πάνω από τον οφθαλμό ή τη διασταύρωση που θέλουμε να ευνοήσουμε.

Κλίση. Η τομή μας θα πρέπει να μην είναι οριζόντια, αλλά να έχει κλίση, ώστε να φεύγει εύκολα το νερό της βροχής. Αν λιμνάζει στην τομή, αυξάνεται ο κίνδυνος μόλυνσης. Από την άλλη, δεν πρέπει να είναι πολύ λοξή, γιατί όσο πιο λοξά κόβουμε, τόσο μεγαλύτερη η πληγή. Μια κλίση 45 μοιρών είναι ό,τι καλύτερο.

Τα σωστά εργαλεία

Αν το κλαδί είναι μικρό, ένα κλαδευτήρι ή μια ψαλίδα αρκούν. Αν όμως είναι μεγαλύτερο, θα χρειαστεί πριόνι. Αλυσσοπρίονο δεν χρησιμοποιούμε, γιατί, όπως είδαμε, δεν απολυμαίνονται. Έπειτα, η ευκολία μπορεί να μας παρασύρει να κόψουμε κάτι που δεν πρέπει, για παράδειγμα ένα από τα χοντρά κλαδιά. Και, όπως είπαμε, καλό κλάδεμα είναι το λίγο κλάδεμα.

Η μέθοδος των τριών τομών

Γι αυτά λοιπόν, τα μεσαίου μεγέθους κλαδιά (ή για ένα μεγαλύτερο που είναι άρρωστο ή σπασμένο) υπάρχει πάντα ο φόβος πως την ώρα που το κόβουμε, το βάρος θα κάνει το κλαδί να σπάσει ή θα παρασύρει μαζί και τον φλοιό, δημιουργώντας μια άσχημη πληγή. Το δέντρο θα αργήσει πολύ να την επουλώσει και στο μεταξύ ο δρόμος θα μείνει ανοιχτός για την είσοδο μικροβίων. Πώς αποφεύγουμε αυτό τον κίνδυνο;

Η καλύτερη λύση είναι το σύστημα των τριών τομών. Η πρώτη τομή θα γίνει στο κάτω μέρος του κλαδιού, για να σταματήσει το σκίσιμο που θα γίνει, αν το κλαδί είναι βαρύ. Θα κόψετε με φορά από κάτω προς τα πάνω και θα φτάσετε το πολύ ως τη μέση του κλαδιού. Μετά, θα γίνει η δεύτερη τομή, αυτή που θα αφαιρέσει το κλαδί. Δε θα προλάβετε να την τελειώσετε, γιατί την ώρα που κόβετε θα ακουστεί ένα κρακ και το κλαδί θα φύγει, αφήνοντας το σκίσιμο που λέγαμε. Τότε, αφού θα έχει φύγει το μεγαλύτερο βάρος, θα κάνετε την τρίτη και κανονική τομή, στη βάση του κλαδιού, αφήνοντας το κολάρο άθικτο, για να μπορέσει το δέντρο να επουλώσει την πληγή.

Ας συνοψίσουμε

Τι κόβουμε

Τα άρρωστα και σπασμένα κλαδιά, μόλις τα εντοπίσουμε.
Τις παραφυάδες
Στα νεαρά δέντρα, ρίζες που μπορεί να περισφίγγουν το ριζικό σύστημα.
Κλαδιά που ανταγωνίζονται τον κεντρικό κορμό
Κλαδιά που στρέφονται προς τα κάτω ή προς τον κορμό
Κλαδιά που έχουν φυτρώσει δύο μαζί από τον κορμό
Κλαδιά που χτυπάνε άλλα κλαδιά
Ισχνά και αναιμικά κλαδιά
Λαίμαργους βλαστούς που έχουν ξεπηδήσει από κεντρικούς κλάδους
Μόνο για αστικά δέντρα που δεν φυτεύτηκαν στη σωστή θέση: όλα τα κλαδιά που εμποδίζουν κτίρια ή δίκτυα.

Τι ΔΕΝ κόβουμε

Ποτέ την κορυφή
Ποτέ μεγάλους κεντρικούς κλάδους
Ποτέ υγιή κλαδιά
Ποτέ μεγάλο μέρος της φυλλωσιάς
Πότε κόβουμε
Από τέλη Νοεμβρίου ως αρχές Μαρτίου για τα φυλλοβόλα
Όλο το χρόνο για τα αειθαλλή, τα άρρωστα ή σπασμένα και τις παραφυάδες
Όταν επικρατούν λογικές θερμοκρασίες (πάνω από 3°C και κάτω από 35 °C)

Πώς κόβουμε

Μόνο με χειροκίνητα εργαλεία
Αποστειρώνοντας από δέντρο σε δέντρο
Με το σύστημα των τριών τομών, για να μην προκαλέσουμε μεγάλο τραύμα
Κοντά στη βάση του κλαδιού, αφήνοντας άθικτο το κολάρο, για να υπάρξει επούλωση
Αφήνοντας λείες τομές
Με λοξές τομές για να φεύγει το νερό της βροχής

Με λίγα λόγια

Αν πρέπει να κλαδέψετε, κάντε το με προσοχή. Αν δεν ξέρετε, φωνάξτε κάποιον που ξέρει (πραγματικά). Μην ξεχνάτε πως το δέντρο είναι κι αυτό ένα ζωντανό πλάσμα. Δεν διαφέρει από εμάς, από ένα ζώο, από ένα παιδί. Το ότι μπορεί να συνέλθει από την κακοποίηση, δεν σημαίνει ότι πρέπει να το κακοποιήσουμε. Αν το φροντίσουμε, αν ακούσουμε τις ανάγκες του, αν του φερθούμε με σεβασμό, το δέντρο μας θα ευημερεί και θα ομορφαίνει τον χώρο μας για πολλά χρόνια. Με λίγη προσοχή θα προσφέρει το οξυγόνο και τη σκιά του σε όλους – σ’ εμάς, στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας.

1 του 9