Του Αντώνη Μακρή
Παίζεται από τα βάθη των αιώνων σε διάφορες μορφές, όταν ο άνθρωπος από τροφοσυλλέκτης πέρασε στις αγροτικές κοινωνίες και έπρεπε να έχει μια επίσημη ενασχόληση που θα του θυμίζει τις ένδοξες κυνηγετικές περιόδους.
Κάποιος είπε ότι είναι πρωτοξάδελφο του πολέμου, και όλοι ξέρουμε πόση σημασία έχουμε δώσει στον πόλεμο.
Πολέμους έχουμε κηρύξει ή τερματίσει για χάρη του ποδοσφαίρου.
Είναι αυτό που έχει συσπειρώσει έθνη, κοινότητες, τάξεις, κάτω από τα χρώματα μιας φανέλας.
Έχουν πάρει την εκδίκησή τους φαντασιακά καταπιεσμένα έθνη και κοινωνίες από τους καταπιεστές τους.
Αντάρτες έχουν εκτελεστεί φορώντας την φανέλα της αγαπημένης τους ομάδας.
Βασανισμένοι έχουν πανηγυρίσει παρέα με τους βασανιστές τους κάποιο γκολ.
Πάμφτωχοι οπαδοί προσκυνάνε τα Αφεντικά τους.
Κομμουνιστές συγχωρούν τον Καπιταλισμό για μια μεθυστική νίκη της πλούσιας ομάδας τους ακόμα και πέρα ως πέρα άδικη.
Φασίστες αδιαφορούν αν ο χρυσός σκόρερ είναι αλλοεθνήςή διαφορετικού χρώματος.
Πάρα πολλοί θυμούνται ακριβώς τι κάνανε την μέρα ενός ιστορικού αγώνα.
Άλλους τους κηδεύουν με τα οπαδικά κασκόλ.
Οι πιο πολλοί άντρες έχουν κλωτσήσει μπάλα και θυμούνται κάποια ένδοξη στιγμή στη γειτονιά τους ή στο σχολείο.
Ρίξε σε ένα παιδάκι ένα τόπι και θα αρχίσει να το κλωτσάει σαν να το έκανε από πάντα.
Το ποδόσφαιρο ρίχνει ή ανεβάζει κυβερνήσεις, ακυρώνει επαναστάσεις, χαλάει ή φτιάχνει σχέσεις, Άλλοι θεραπεύονται και άλλοι αυτοκτονούν.
Έναν ορθολογιστή τον καθιστά παρανοϊκό υπερασπιστή της ομάδας του.
Έχουν αγιοποιηθεί ποδοσφαιριστές και έχουν φτιαχτεί εκκλησίες για αυτούς.
Είναι η κοινή γλώσσα, το σημείο συνάντησης ενός βεδουίνου με έναν Ελβετό τραπεζίτη.
Η ομάδα σου είναι η Αδιαπραγμάτευτη Ταυτότητα.
Είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι χιλιάδες νεκροί εργάτες στο Κατάρ λόγω Μουντιάλ θα σταματούσαν αυτό το ολοκληρωτικό, μαζικό φαινόμενο?
Δυστυχώς είμαστε ένα είδος πού ζει για να ικανοποιεί τους εθισμούς του με οποιοδήποτε κόστος, ηθικό ή υλικό και ενάντια σε οτιδήποτε έμψυχο ή άψυχο αν χρειαστεί.
