Πανάκριβη για τον λαό και κερδοφόρα για τους λίγους η κατοικία
Του Χρήστου Παναγιωτόπουλου
Την ώρα που τα εισοδήματα παραμένουν καθηλωμένα, οι απαιτήσεις ιδιοκτήτων διαμερισμάτων είναι εξωφρενικές πολλές φορές.
Πολλοί ενοικιαστές και στο Βύρωνα αναζητούν πρόσβαση σε μια αξιοπρεπή και οικονομικά προσιτή κατοικία, καθώς οι τιμές – και οι απαιτήσεις των ιδιοκτητών – έχουν ξεφύγει και ζητούν όσα τους λείπουν, όταν την ίδια στιγμή τα εισοδήματα παραμένουν καθηλωμένα.
Το πρόβλημα των ενοικίων πλέον, έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις, δημιουργώντας συνθήκες επισφάλειας όχι μόνο για τις ευάλωτες και οικονομικά αδύναμες ομάδες του πληθυσμού, αλλά για τα νοικοκυριά των μεσαίων εισοδημάτων.
Στο διάστημα από το 2012, χρονιά κατά την οποία οι τιμές των ζητούμενων μισθωμάτων βρέθηκαν στο χαμηλότερο σημείο σε επίπεδο δεκαετίας, μέχρι και εφέτος σημειώνεται αύξηση που ορισμένες φορές υπερβαίνει και το 40%.
Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα:
- Στον Καρέα διαμέρισμα 82 τ.μ. 850 ευρώ το μήνα
- Ιδιοκτήτρια ενός διαμερίσματος 110 τ.μ. κατασκευής του 1984 στο κέντρο του Βύρωνα, πλησίον του Ταχυδρομείου ζητά ενοίκιο 800 ευρώ.
- Διαμέρισμα 55 τ.μ στη οδό Κυδωνιών ενοικιάζεται 450 ευρώ, ενώ στην οδό Κύπρου για διαμέρισμα 50 τ.μ ζητούν 500 ευρώ.
«Αυξάνουμε το ενοίκιο ή φεύγετε από το διαμέρισμα»
Αυξάνεται ο αριθμός των ιδιοκτητών οι οποίοι απειλούν με έξωση τους μισθωτές εάν δεν συμφωνήσουν στην καταβολή υψηλότερου ενοικίου.
Αρκετοί ενοικιαστές όταν τελειώνει το συμβόλαιο, βρίσκονται αντιμέτωποι με τις παράλογες ορέξεις ιδιοκτητών, καθώς οι ιδιοκτήτες δεν ανανεώνουν το συμβόλαιο ζητώντας όση αύξηση κρίνει ο ίδιος εντελώς αυθαίρετα. Με το αιτιολογικό ότι το ύψος της φορολόγησης σε συνδυασμό με τον ΕΝΦΙΑ καθιστούν ασύμφορη για εκείνον τη μίσθωση, θεωρεί .ότι η αύξηση είναι επιβεβλημένη.
Με αυτό τον τρόπο αρκετοί ιδιοκτήτες εκβιάζουν, διότι και δεν υπάρχουν σπίτια και παράλληλα μια μετακόμιση έχει μεγάλο κόστος, παραβλέποντας ότι οι μισθοί και συντάξεις είναι καθηλωμένοι και σε συνδυασμό με την πολυποίκιλη ακρίβεια είναι δύσκολο να τα βγάλει πέρα, ο ενοικιαστής.
Τα τελευταία χρόνια γίνονται πάρα πολλές ανακαινίσεις σε παλιά διαμερίσματα και τα ενοικιάζουν πολύ ακριβά. Ενώ πολλά διαμερίσματα πωλούνται στο κέντρο του Βύρωνα και σε ξένες εταιρείες που τα προορίζουν για Αirbnb.
Εφιάλτης για χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά και νέα παιδιά, η πρόσβαση σε μια αξιοπρεπή κατοικία
Αύξηση μέχρι και 15% σε έναν χρόνο.
Στο εννεάμηνο φέτος τα ενοίκια στο Βύρωνα, την Αττική και τη Θεσσαλονίκη έχουν αυξηθεί μέχρι 15,38% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2021, σύμφωνα με ανθρώπους της κτηματαγοράς.
Σε όλη τη χώρα πανάκριβα τα ενοίκια
Νέα παιδιά που θα επέλεγαν να ανοίξουν τα «φτερά» τους, να μείνουν μόνα τους, το σκέφτονται και δεν το τολμούν εξαιτίας της πανάκριβης στέγης. Νέα ζευγάρια αντιμετωπίζουν ανάλογες δυσκολίες και κυβερνητικά στελέχη χύνουν κροκοδείλια δάκρια για το θέμα της υπογεννητικότητας. Απόφοιτοι λυκείου δεν συνεχίζουν στο πανεπιστήμιο γιατί η οικογένεια δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα έξοδα, όταν το πανεπιστήμιο είναι σε άλλη πόλη από αυτή που διαμένουν.
Στο διάστημα από το 2012, χρονιά κατά την οποία οι τιμές των ζητούμενων μισθωμάτων βρέθηκαν στο χαμηλότερο σημείο σε επίπεδο δεκαετίας, μέχρι και εφέτος σημειώνεται αύξηση που ορισμένες φορές υπερβαίνει και το 40%.
Η αγοραστική δύναμη
Και όλα αυτά όταν, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Εργασίας (ΙΝΕ) της ΓΣΕΕ, από τον Απρίλιο του 2022 και μετά, η απώλεια της αγοραστικής δύναμης του κατώτατου μισθού στην Ελλάδα κυμαίνεται γύρω στο 19%. Έως και 40% ανέρχεται η απώλεια αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών με μηνιαίο εισόδημα χαμηλότερο των 750 ευρώ, ενώ 9% έως 14% η μείωση για τα εισοδήματα έως 1.100 ευρώ. Στα υψηλότερα εισοδηματικά κλιμάκια η απώλεια αγοραστικής δύναμης είναι χαμηλότερη του 11% και μειώνεται όσο αυξάνεται το επίπεδο του εισοδήματος.
Εάν κάποιος μισθωτός θελήσει να αγοράσει ένα αξιοπρεπές και σχετικά καινούργιο δυάρι των 60 τ. μέτρων στην Αθήνα, η ζητούμενη τιμή κυμαίνεται στα 100 μέχρι και 125.000 ευρώ.
Η στέγη είναι δικαίωμα όλων και όχι πεδίο υπερεκμετάλλευσης και κερδοφορίας!
Η στέγη αποτελεί κοινωνική ανάγκη και δικαίωμα του καθενός. Δεν μπορεί όσοι την αναζητούν να πέφτουν θύματα στις ορέξεις των ιδιοκτητών και η κυβέρνηση να κλείνει τα μάτι, στους ιδιοκτήτες στο όνομα της νεοφιλελεύθερης αντίληψής της για την οικονομία.
Σε μια περίοδο που το κόστος της στέγασης έχει γίνει δυσβάσταχτο, σφίγγοντας ακόμα περισσότερο τη θηλιά γύρω από το λαϊκό εισόδημα, είναι ανάγκη να παρθούν πρωτοβουλίες από τα συνδικάτα, συλλογικότητές γειτονιάς και νεολαίας για ένα πλάνο αιτημάτων και διεκδικήσεων κόντρα στην πολιτική που μετατρέπει την ανάγκη στην κατοικία σε μέσο για την κερδοφορία, απειλώντας νοικοκυριά με πλειστηριασμούς, για να εξασφαλισθεί η κερδοφορία τραπεζικών, κατασκευαστικών ομίλων, εμποροσπιτάδων και μικρών και μεγάλων ιδιοκτητών.
Κανένας άνθρωπος χωρίς σπίτι, κανένα σπίτι χωρίς κατοίκους
Οι συμπολίτες μας που αποτελούν τη μεγάλη μάζα των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των νέων που υπέστησαν άθελά τους τις τεράστιες συνέπειες του ταξικού κοινωνικού και οικονομικού πολέμου που μας επιβλήθηκε μέσα από την κρίση και τα μνημόνια, μένοντας είτε άνεργοι ή υπέστησαν δραματική μείωση του εισοδήματός τους, χάνοντας ακόμη και τη στέγη τους, δεν μπορεί να μένουν αδρανείς, ή και να αισθάνονται ενοχές γιατί αδυνατούν να πληρώνουν τα πανάκριβα ενοίκια.
Η ανυπαρξία οποιασδήποτε στεγαστικής πολιτικής από τότε -2011- που κατάργησαν τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ), που είχε κάποια στοιχεία κοινωνικής στεγαστικής πολιτικής – μέχρι σήμερα, είναι συνειδητή επιλογή όλων των αστικών κυβερνήσεων, για να δημιουργηθεί το κατάλληλο πεδίο ώστε και η στέγαση των λαϊκών ανθρώπων και νοικοκυριών να αποτελεί πεδίο κερδοφορίας.
Η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη, βλέποντας το τεράστιο αυτό κοινωνικό ζήτημα, προεκλογικά ανακοίνωσε «γιαλατζή» μέτρα, δήθεν αντιμετώπισης του στεγαστικού προβλήματος, τα οποία αφορούν νέα χρηματοδοτικά κίνητρα στους κατασκευαστικούς ομίλους για μπίζνες μέσω ΣΔΙΤ και άλλων σχημάτων. Πρόσφατα τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση και περιλαμβάνει τέσσερις δράσεις στεγαστικής πολιτικής, το νομοσχέδιο με τίτλο «Σπίτι– στεγαστική πολιτική για τους νέους, αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας για κοινωνική κατοικία και άλλες διατάξεις».
Είναι ανάγκη τα κοινωνικά κινήματα, οι διάφορες συλλογικότητες στις γειτονιές, τα συνδικάτα να απαιτήσουν ολοκληρωμένα στεγαστικά προγράμματα χωρίς ηλικιακές και οικογενειακές εξαιρέσεις.
Επιδότηση ενοικίου με βάση εξατομικευμένα κριτήρια, έτσι ώστε ο ενοικιαστής να μη δίνει πάνω από το 25% του εισοδήματός του για τα έξοδα στέγασης. Επιβολή πλαφόν για την αύξηση των ενοικίων. Κατασκευές κοινωνικών κατοικιών χωρίς την παραχώρηση ακίνητης περιουσίας σε εργολάβους.
Να ανοίξουν τα εγκαταλελειμμένα ή κλειστά σπίτια, να επισκευαστούν και να διατεθούν για στέγαση των ασθενέστερων κοινωνικών ατόμων. Άτοκα δάνεια α΄ κατοικίας, επισκευαστικά και αποπεράτωσης.
Ενεργειακή αναβάθμιση των κατοικιών των λαϊκών νοικοκυριών και απομάκρυνση των επικίνδυνων καρκινογόνων υλικών (αμιάντου) από τις λαϊκές κατοικίες με έξοδα του κράτους.
Είναι υποχρέωση της Πολιτείας να μεριμνά για την εξασφάλιση στέγης σε κάθε άτομο που διαμένει στη χώρα, ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, κοινωνικής και εθνικής προέλευσης, με τη συνεργασία οργανώσεων, δήμων, υπουργείων και δημόσιων οργανισμών, χωρίς τους κατασκευαστικούς ομίλους.
