του Σπύρου Τζόκα*
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΚΟΠΟΛΟΥΛΟΣ ανήκει στους ξεχωριστούς αυτούς ανθρώπους , που καταξιώνουν την κοινωνία μας και με το ήθος των πράξεων τους στηρίζεται η πατρίδα μας. Στους ανθρώπους με τιμή και κώδικα αξιών. Για τέτοιους ανθρώπους πρέπει να ισχύει διαχρονικά ο στίχος του Άγγελου Σικελιανού στον τάφο του Κωστή Παλαμά « Ηχήστε οι σάλπιγγες…. Καμπάνες βροντερές, δονήστε σύγκορμη τη χώρα, πέρα ως πέρα… στον τάφο αυτό ακουμπά η Ελλάς».
Τέτοιοι άνθρωποι αξίζουν τον αιώνιο έπαινο και πρέπει να είναι πρότυπα και να εμπνέουν τη νέα γενιά. Συνδέεται με την ιστορία και φυσιογνωμία της αυθεντικής Ελλάδας, την ιστορία που πλανάται παντού και βρίσκεται στο κάθε κομμάτι της. Μια ιστορία που διαπλάθει το χαρακτήρα μας και διαμορφώνει τη συνείδηση όλων μας. Εντοπίζει, υπογραμμίζει και καταγγέλλει την παραχάραξη των συμβόλων του ιδεολογικού και κοινωνικού οραματισμού μας.
Τον πρωτοσυνάντησα φοιτητής στις μπουάτ και στις συναυλίες της νιότης μας. Τότε που είχαμε καλή σχέση με το χρόνο, τότε που πιστεύαμε ότι είμαστε αθάνατοι. Τότε, όταν δοκιμάζαμε τα όριά μας και μας άρεσε αυτό ή αυτό μας προκαλούσε. Και από τότε πιστός θαυμαστής του. Συνοδοιπόρος… γιατί ήταν από την καλή πάστα ανθρώπων. Αυτών των ανθρώπων που δεν επιθυμούν να «ξεχωρίσουν απʼ τον κόσμο, αλλά να σμίξουν τον κόσμο».
Σχεδόν για την γενιά μας ο Γιάννης Μαρκόπουλος ήταν ο ποιητής της ψυχής μας, ο δάσκαλος μας, ο σοφός καλλιτέχνης. Μαζί του επαναστατήσαμε, γιορτάσαμε, ερωτευτήκαμε. Στην φωνή του ανιχνεύουμε τα δικά μας βιώματα γι αυτό δεν υπήρξε ποτέ διασκεδαστής αλλά ο ψυχαγωγός ο δικός μας άνθρωπος, ο φίλος . Δίπλα του κινηθήκαμε σαν στρατιές με ελπίδες , προσδοκίες, μουσικές ανατάσεις, αλλά και σαν περισυλλογές των ηττημένων ελπίδων, μιας εποχής και ενός κόσμου, της εποχής και του κόσμου μας, που φεύγει και όλο ξαναγυρίζει να γλύψει τις πληγές του. Ενός κόσμου που αναζητεί τα μεγάλα μεγέθη και παραμερίζει τις λεπτομέρειες.
Υπηρέτησε με σεμνότητα και ήθος το ελληνικό τραγούδι και η καλλιτεχνική προσφορά σε αυτό είναι τεράστια. Παράλληλα υπηρέτησε το λαό του με τόλμη, συνέπεια και αρετή. Η καλλιτεχνική κατάθεση του είναι κατάθεση μιας εποχής με τα πολύτιμα συστατικά της συλλογικής μνήμης.
Καλό ταξίδι ΆΡΧΟΝΤΑ
*ΣΠΥΡΟΣ ΤΖΟΚΑΣ
Πανεπιστημιακός, συγγραφέας,
υποψήφιος με το ΚΚΕ στον Νότιο Τομέα Αθηνών
