Του Σωτήρη Παπαμιχαήλ
Ένοχοι για διεύθυνση και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση κρίθηκαν ομόφωνα από το δικαστήριο τα πολιτικά στελέχη της Χρυσής Αυγής, ένοχος για την ανθρωποκτονία του Παύλου Φύσσα κρίθηκε ο Γιώργος Ρουπακιάς και 15 από τους υπόλοιπους 17 κατηγορούμενους.
Αυτή η ιστορική απόφαση της Ελληνικής δικαιοσύνης οδήγησε την μητέρα του Παύλου Φύσσα να φωνάξει μ’ όλη της τη δύναμη «Γιέ μου… τα κατάφερες»
Η απόφαση αυτή της ελληνικής δικαιοσύνης γέννησε δυο σύμβολα αγώνα ενάντια στο φασισμό, στο ρατσισμό, στη μισαλλοδοξία. Μια μάνα που αγωνίστηκε για δικαιοσύνη υπομένοντας και αναβιώνοντας καθημερινά επί πέντε χρόνια το θάνατο του γιού της και ένα γιο, ήρωα αντίστασης ενάντια στο φασισμό.
Ο Παύλος Φύσσας και οι Αιγύπτιοι αλλιεργάτες δεν είναι τα μόνα θύματα των εγκληματιών του φασισμού.
Είναι και τα εκατομμύρια των σφαγιασθέντων σε πολέμους, σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, σε κρεματόρια, σε πορείες αντίστασης, σε φτωχογειτονιές, στον αγώνα των ανθρώπων να θεωρούνται άνθρωποι κι όχι ζώα για σφαγή ή «λάθρο» ή μαύροι, κίτρινοι, εβραίοι, κι ένα σωρό ακόμη κατηγορίες, που δεν ανήκουν στην «άρια φυλή» κι ο αγώνας ενάντια στο φασισμό, που σήμερα κέρδισε τη δικαίωσή του δικαιούται να πιστεύει πως τα κατάφερε.
Η 7/10/2020 γέννησε επίσης την ελπίδα πως όσο επαγρυπνούμε δεν θα ξαναζήσουμε τον Φασισμό.
Ο κόσμος έξω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων, θύμιζε τις διαδηλώσεις της μεταπολίτευσης. Στελέχη απ’ όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς αλλά και άνθρωποι απλοί κάθε ηλικίας, νέα παιδιά που δεν γνώρισαν τον πόλεμο, δεν έζησαν τη χούντα, βρισκόταν εκεί να διεκδικήσουν τη δικαίωση, όλων όσων χάθηκαν κάτω από τη σιδερένια φτέρνα του Ναζισμού.
Ακούγεται συχνά πως τον φασισμό τον νικάς με την παιδεία. Βεβαίως η μόρφωση και η παιδεία είναι αναγκαία αλλά πρέπει να ορίσουμε ποια μόρφωση και ποια παιδεία. Δεν είχε παιδεία ο Σαλβαδόρ Νταλί; Ο Έζρα Πάουντ; Ο Φιλίππο Μαρινέττι; Ο Μάρτιν Χάϊντεγκερ; που ανοικτά υποστήριζαν τον φασισμό; Είχαν βέβαια, όμως η παιδεία από μόνη της δεν αρκεί.
Δεν είχε παιδεία ή μόρφωση ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, που σε ομιλία του στην Ρώμη το 1927 υποστήριξε τον Μουσσολίνι λέγοντας;
«Αν ήμουν Ιταλός είμαι σίγουρος ότι θα ήμουν ένθερμα μαζί σας από την αρχή μέχρι το τέλος στον θριαμβευτικό αγώνα εναντίον των κτηνωδών ορέξεων και παθών του Λενινισμού. […] Κι αυτός είχε, όμως «έκανε πολιτική».
Ο πόλεμος λοιπόν απέναντι στο φασισμό, πρέπει να είναι μόνιμος και διαρκής. Πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί, όπως μας έδειξαν οι αγώνες όλα αυτά τα χρόνια, γιατί το αυγό του φιδιού, ξαναγεννιέται μέσα απ’ την απάθεια, από τις δύσκολες συνθήκες της ζωής, κι όπως έλεγε ο Μάνος Χατζιδάκις «από την παθητικότητα μες στην οποία κυριαρχεί ο φόβος για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Ανοχή και παθητικότητα. Κι έτσι εδραιώνεται η πρόκληση. Με την ανοχή των πολλών» Ας θυμόμαστε πως «όσα έκανε ο Χίτλερ ήταν σύμφωνα με το νόμο» είπε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
Ο Φασισμός δεν είναι εγκληματική οργάνωση. Τέτοια είναι η χρυσή αυγή και τα «παλληκάρια» της. Ο φασισμός είναι αρρώστια της ψυχής, και τρέφεται από το φόβο των κοινωνιών. Ο μόνος τρόπος να τον πολεμήσεις είναι η κοινωνική αντίσταση, η συμμετοχή, η διεκδίκηση, για δικαιοσύνη, ισότητα, αδελφότητα και σεβασμό στον συνάνθρωπο κι αυτό είδαμε στην Eυελπίδων
Πέρα όμως από αυτά η σημερινή απόφαση έχει και μια ακόμη σημαντική παράμετρο.
Πρώτη φορά μετά τη δίκη της Νυρεμβέργης, για τα εγκλήματά των ναζιστών στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, δικάζονται και καταδικάζονται στελέχη ενός φασιστικού πολιτικού κόμματος, που εκπροσωπείται στο ελληνικό αλλά και στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο (ο Γιάννης Λαγός είναι εν ενεργεία ευρωβουλευτής).
Να σημειώσουμε πως το Διαρκές Στρατοδικείο της Νυρεμβέργης (Οκτώβριος 1945 – Νοέμβριος 1946) έχει προσθέσει δύο από τις σημαντικότερες συμβολές στο Διεθνές Δίκαιο.
• Η πρώτη: Ο ναζισμός αποτελεί εγκληματική οργάνωση και όχι πολιτικό κόμμα ή κίνημα.
• Η δεύτερη: Για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και εγκλήματα γενοκτονίας, ο κάθε αυτουργός τους έχει πλήρη ευθύνη για τις πράξεις του και δεν καλύπτεται από την επίκληση της δικαιολογίας ότι «εκτελούσε διαταγές».
Έτσι δεν είναι τυχαίο ότι η είδηση της ιστορικής καταδίκης της Χρυσής Αυγής, έκανε τoν γύρο του κόσμου και προσέλκυσε το ενδιαφέρον των μεγαλύτερων ειδησεογραφικών πρακτορείων και πολλών διεθνών μέσων ενημέρωσης.
Ο Nils Muiznieks, διευθυντής της Αμνηστίας στην Ευρώπη δήλωσε. «Ο αντίκτυπος αυτής της ετυμηγορίας, σε μια εμβληματική δίκη ακροδεξιού κόμματος με επιθετική στάση κατά των μεταναστών και κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θα γίνει αισθητή πολύ πέρα από τα ελληνικά σύνορα».
Οι New York Times, το Associated Press, το Euronews, το Al Jazeera κάνουν λόγο για τη σημαντικότερη δίκη που έχει διεξαχθεί στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες.
Ο The Guardian μάλιστα, έκανε λόγο για «τη μεγαλύτερη δίκη φασιστών μετά τη δίκη της Νυρεμβέργης, αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο».
Σημαντικό ακόμη να αναφέρουμε τα ονόματα των δικαστών. Η πρόεδρος Μαρία Λεπενιώτη, και οι πάρεδροι Γεσθημανή Τσουλφόγλου και Ανδρέας Ντόκος, με αυτή την απόφαση, πρόσθεσαν τα ονόματά τους στην σύγχρονη ελληνική ιστορία.
