Ο νέος Δήμος δεν είχε εξ αρχής σαφώς καθορισμένα όρια. Ως προς όλα τα σημεία του ορίζοντα υπήρχε σύγχυση.
Σε πολύ γενικές γραμμές ο Βύρωνα προσδιορίζεται ανατολικά από την κορυφή του Υμηττού, δυτικά από το Δήμο Αθηναίων, βόρεια από το Δήμο Καισαριανής και νότια από το Δήμο Υμηττού.
Οι ακριβέστερες όμως διαχωριστικές γραμμές που οριοθετούν τελικά το Βύρωνα από τους γύρω Δήμους, καθορίσθηκαν σταδιακά και όχι πάντα χωρίς αντιδικία.
Σήμερα το περίγραμμα αυτό ορίζεται δυτικά και σε σχέση με την Αθήνα από τις οδούς Ιλιάδος και Αρήτης, βόρεια και όσο αφορά την Καισαριανή από τις Φορμίωνος, Αμασείας και Δομήνικου Θεοτοκόπουλου και νότια όσο αφορά το Δήμο Υμηττού από τις Δικαιάρχου, Σεβδικίου και Ευαγγελιστρίας. Ως προς την ανατολή υπάρχει μόνο ο Υμηττός με σημείο αναφοράς την κορυφή του.
Τα πιο επίμαχα σημεία στα όρια ανάμεσα στο Βύρωνα και την Καισαριανή ήταν πάντα η οδός Φορμίωνος, το Αλεποβούνι (Αράπης), το νεκροταφείο του Βύρωνα και η περιοχή Κοκκινόχωμα, όπου υπήρχε παλιότερα και το γήπεδο του Αθηναϊκού. Το γήπεδο αυτό καθώς και ένα κομμάτι του νεκροταφείου ανήκαν κάποτε στο Δήμο Καισαριανής.
Οι προσπάθειες για την τακτοποίηση των ορίων ξεκίνησαν από το 1937 και η διαμάχη πήρε ακόμη και δικαστικό χαρακτήρα. Στο υπ’ αριθμ. μάλιστα 2 πρακτικό της 28/2/37 μιας επιτροπής καθορισμού ορίων με πρόεδρο τον Ειρηνοδίκη Αθήνας, φέρεται η Καισαριανή να κερδίζει το μισό Αλεποβούνι, το μισό λόφο της Ζωοδόχου Πηγής, καθώς και το μεγαλύτερο μέρος της Φορμίωνος.
Οριστικά, όμως, το πράγμα διευθετήθηκε συναινετικά το 1962. Επί Δημάρχων Βύρωνος Άγγελου Κωνσταντιλιέρη και Καισαριανής Λεωνίδα Μανωλίδη το Αλεποβούνι και ο λόφος της Ζωοδ. Πηγής παρέμειναν στο Βύρωνα. Η Φορμίωνος από τους αριθμούς 1 – 179 ανήκει στην Καισαριανή και από τους αριθμούς 181 και 90 μέχρι τέλους στο Βύρωνα. Οι αριθμοί 2 – 90 ανήκαν πάντα στο Δήμο Αθηναίων. Όσο αφορά δε την ανατολή υπάρχει μια νοητή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους δύο Δήμους, που καταλήγει στην κορυφή του βουνού. Ό,τι είναι βόρεια της γραμμής ανήκει στην Καισαριανή και ό,τι είναι νότια στο Βύρωνα.
Τέλος και μετά την κατασκευή του θεάτρου Βράχων μια ακόμα μικρή τακτοποίηση έγινε και με τα όρια του Βύρωνα με το Δήμο Υμηττού με στόχο ν’ αποκτήσει κι αυτός αμεσότερη επαφή με το βουνό.
Απ’ το βιβλίο “90 χρόνια Βύρωνας” με την άδεια του συγγραφέως Απόστολου Κοκόλια
