Του Αντώνη Ι. Αντωνόπουλου
m: aantonopoulos10@gmail.com
Είθισται στην Ελλάδα, η ανάληψη πολιτικής ευθύνης να γίνεται με μεγάλο «ζόρι» και όχι στο μέγεθος της συνέπειας που αναλογεί. Και στις περιπτώσεις που συμβαίνει… σπάνια «πέφτει κάποιο κεφάλι». Και στο κάτω -κάτω της γραφής τι σημαίνει στη πράξη να σου βγει ο κάθε υπουργός και να πει ένα «συγνώμη, κάναμε λάθος», όταν ο άλλος έχει χάσει τον άνθρωπο του ή έμεινε για τέσσερις μέρες να τουρτουρίζει χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, το οποίο και ακριβοπληρώνει. Όπως λέει ο πολύπαθος λαός, «από τότε που βγήκε το συγνώμη, χάθηκε το φιλότιμο». Εν έτη 2021 είδαμε για πολλοστή φορά τον κρατικό μηχανισμό να «κλατάρει» μπροστά σε ένα ακραίο καιρικό φαινόμενο, για το οποίο υπήρξε εγκαίρως πρόγνωση.
Στα «έργα και τις ημέρες» της «Μήδειας» σύσσωμη η αντιπολίτευση «περίμενε στη γωνία» προκειμένου να ασκήσει κριτική για παραλείψεις και αβλεψίες. Εδώ κολλάει η παροιμία «ευκαιρία ζήταγε και ο Θεός την έδωσε». Χωρίς καμία διάθεση στήριξης προς τη Κυβέρνηση-μα απολύτως καμία- αναρωτιέμαι αν όλα τα δεινά σε αυτή χώρα έχουν αφετηρία την διακυβέρνηση της χώρας από τους «άριστους» του Κυριάκου Μητσοτάκη. Είναι εντελώς υποκριτικό να φορτώνουμε τις ευθύνες του προηγούμενου στον επόμενο. Και δεν αναφέρομαι μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ…
Από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα όλοι υπόσχονταν «καλύτερες μέρες». Ανάμεσα σε αυτές όμως δεν λογάριαζαν όπως φαίνεται τις «μέρες της κακοκαιρίας». Έχουν ξοδευτεί δισεκατομμύρια για υποδομές προκειμένου η χώρα να θωρακιστεί απέναντι στη μανία τη φύσης. Και κάθε φορά έχουμε τα ίδια και χειρότερα. Είναι τουλάχιστον ντροπή να κόβεται το ηλεκτρικό ρεύμα σε χιλιάδες νοικοκυριά επειδή οι αρμόδιες υπηρεσίες δεν κλάδεψαν τα δέντρα «κρυπτόμενες» πίσω από απαρχαιωμένες εγκυκλίους. Είναι όνειδος σε μια χώρα που θέλει να λέγεται σύγχρονη να υπάρχουν βουλωμένα φρεάτια και καταπατημένα ρέματα. Αυτοί που σήμερα ζητούν τα ρέστα -και δικαίως από τον θεσμικό τους ρόλο ως αντιπολίτευση- είναι αυτοί που έδωσαν τη σκυτάλη στην παρούσα κυβέρνηση. Η σύγκριση σε καμία περίπτωση δεν είναι το ζητούμενο και είναι ολέθρια, ειδικά όταν αφορά ανθρώπινες ζωές. Αυτό που πρέπει να γίνεται σε κάθε «παράδοση-παραλαβή» είναι η απογραφή για το τι παραλαμβάνεις μαζί με τη «σκυτάλη», ώστε να στέλνεις και τον λογαριασμό. Συνήθως όμως τα «κιτάπια» για το «τι είχε η αποθήκη» βγαίνουν αφού γίνει η ζημιά.
Το «να κλαις πάνω από το χυμένο γάλα» δεν ωφελεί. Η επέλαση της Μήδειας ας είναι η αφορμή για τον «έξυπνο εκσυγχρονισμό» του κράτους απέναντι στα φυσικά φαινόμενα. Αυτό δεν θα γίνει από τη μια μέρα στην άλλη. Δεν θέλει πολύ μυαλό ούτε πολλές συσκέψεις για να κλαδευτεί ένα δέντρο ή να ξεβουλωθεί ένα φρεάτιο! Θέλει όμως μεγάλη προσπάθεια και πολύ κόπο για να απαλλαχθεί αυτή η χώρα από όλους όσοι άγονται και φέρονται με το «σύνδρομο του βλαχοδήμαρχου»!
