Γράφει η Άννα Δημάκη
Καθηγήτρια φιλόλογος
«Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων»
(μετάφραση: Να είσαι πάντα πρώτος και ανώτερος από όλους)
Πού να ήξερε ο Όμηρος – ο κακόμοιρος – όταν συνέθετε την ραψωδία Ζ της Ιλιάδας, πόσο στρεβλά θα εννοούσαν την Αριστεία οι μακρινοί του απόγονοι… Πώς θα την παρερμήνευαν και σε τι χέρια αυτή θα έπεφτε… Πως, από εκεί που την επικαλούνταν ήρωες με περικεφαλαίες, τώρα την επικαλούνται ήρωες με παντούφλες… ή με τσόκαρα… Αλλά, έτσι συμβαίνει συνήθως με τα πνευματικά κληροδοτήματα. Αυτό που συμβαίνει σε κάθε κληρονομιά: εξαρτάται σε τι χέρια θα πέσει.
Βέβαια, αν και αδαείς, την Αριστεία την γνωρίζουν! Φυσικά, όχι από πρώτο χέρι, διότι ποτέ δεν κατάλαβαν τι σημαίνει, ούτε από πού προέρχεται η λέξη… Την γνωρίζουν γιατί ακούγεται ωραία και είναι πιασάρικη λέξη. Όπως το Ήθος, η Ηθική, οι Αξίες, οι κώδικες των Αξιών… κάτι τέτοιο, τέλος πάντων. Κυρίως όμως την γνωρίζουν γιατί ποτέ οι ίδιοι δεν υπήρξαν άξιοι! Ναι, ναι, καλά διαβάσατε. Έχουν γνώση της αδυναμίας τους, για αυτό κοιτάζουν πώς θα την καλύψουν, Και, φυσικά δεν αναζητούν έντιμους τρόπους για να το πράξουν αλλά ενδιαφέρονται μόνο για το φαίνεσθαι! Αδιαφορούν για το αν εκθέτουν άλλους ανθρώπους, αυτά είναι ψιλά γράμματα! Μηχανεύονται έναν σωρό ψεύδη, ανυπόστατες κατηγορίες, με την ελπίδα ότι κάποιος θα τις πιστέψει… Έχουν αναγάγει την διαβολή σε εθνικό σπορ και τους εαυτούς τους σε πρωταθλητές… Συμπαρασύρουν στα δίχτυα τους ένα τσούρμο ανίδεους, που δεν καταλαβαίνουν πόσο εκτίθενται… Δεν έχουν προσωπικότητα και σθένος να πουν: «ΟΧΙ, δεν μας αρέσει αυτό που κάνεις! Δεν είναι πρέπον»! Αντιθέτως, μυούνται και αυτοί με τη σειρά τους στη διαβολή και στο ξέσκισμα της σάρκας όσων μολύνουν έστω με τη ματιά τους…
Η μόνη μου παρηγοριά είναι ότι, αν ζούσε ο Όμηρος, δύο λέξεις θα ψέλλιζε… ΑΙΔΩΣ ΑΡΙΣΤΟΙ !!!!!
