Του Βασίλη Παπαστεργιόπουλου (e-mail: comadande@gmail.com)
Φθινοπωρινή βόλτα στο Βύρωνα…
… θα μπορούσε να ονομάζεται, το σημερινό μας άρθρο. Με αφορμή την ανάπλαση στην πλατεία Φατσέα. Μπήκε η μπουλντόζα, να δούμε, πώς θα βγει. Και τι θα έχει πάρει, φεύγοντας. Μερικά μικρά φυτά, κυρίως στο κέντρο, μεταφυτεύτηκαν, μου λένε οι περίοικοι. Με ικανοποίηση βλέπουμε, κάποιους φοίνικες να έχουν φυτευτεί, στο πάρκο Καραολή- Δημητρίου. Να δούμε, τον τελικό απολογισμό, μόλις τελειώσει το έργο. Μετράμε δέντρα, καθημερινά, μας λένε οι κάτοικοι. Αν λείψει κάτι, στο τέλος, θα αντιδράσουμε. Και αλήθεια, ένα δέντρο, που στολίζει και ομορφαίνει το πάρκο, για 20- 30 χρόνια, είναι τόσο άδικο και παράλογο, να καταστραφεί.
Πάμε μια βόλτα, στη διαρκή μας πληγή, στο βουνό. Δίπλα από το ερείπιο, στην Άρτεμη, τα καμένα μας θυμίζουν ότι τίποτα δεν έγινε. Τίποτα δεν φυτεύτηκε ακόμα, μετά από 14 μήνες. Είναι ένα ευαίσθητο θέμα προς αντιμετώπιση, όπου εμπλέκεται ο Δήμος, το Δασαρχείο και η τοπική Μητρόπολη που θέλει να τα χτίσει όλα. Η λύση, απλή, πάρτε 2-3 δεντράκια, από ένα φυτώριο, ένα σκαλιστήρι και στην επόμενη βόλτα σας, φυτέψτε τα κάπου, στην απέραντη αλάνα, ανάμεσα στις εγκαταστάσεις του Σκοπευτηρίου και τη δεξαμενή στον Καρέα. Είναι εύκολο, λίγη θέληση χρειάζεται. Και παρακαλώ, στη βόλτα σας, μην πετάτε σκουπίδια, και κυρίως, παρακαλούνται οι αναξιοπρεπείς συμπολίτες μας, που πετάνε μπάζα συστηματικά, να το σταματήσουν. Δεν καθαρίζει κανείς εκεί. Και η πινακίδα του Δήμου, έχει παραμείνει, μισοκατεστραμμένη, με το έργο των 700 εκατομμυρίων δραχμών, να μας θυμίζει την ματαιότητα κάποιων υποθέσεων. Μόνο το σκοπευτήριο έγινε. Οι λοιπές αθλητικές εγκαταστάσεις, αναμένουν την υλοποίηση τους. Σε 1η ζώνη προστασίας, σε δασική έκταση είπατε; Με συγχωρείτε, πάω παρακάτω.
Στα πρώην εργοστάσια της Εργάνης, ύποπτες δραστηριότητες. Κάτι στέγαστρα- αποθήκες, με υλικά μέσα: άμμος, χαλίκι ή ό,τι άλλο. Επέκταση των εγκαταστάσεων φιλοξενίας αδέσποτων ζώων. Η ταμπέλα της εκκλησίας, περί ιδιοκτησίας της. Ο μόνος και μόνιμος, μεγαλοϊδιοκτήτης εκτάσεων, χωρίς κανένα συμβόλαιο ή τίτλο ιδιοκτησίας, μετά την σύσταση του Ελληνικού Κράτους. Στις διπλανές εγκαταστάσεις, στα ξεχασμένα σιλό τσιμέντου, κάποια φορτηγά παρκάρουν, πάνε κι έρχονται, άγνωστο γιατί. Φεύγοντας, προσπερνάμε τον Σταθμό Μεταφόρτωσης του Δήμου Βύρωνα. Παρατηρούμε ένα βουνό, κυριολεκτικά, από υλικά προς ανακύκλωση (υποθέτω), αφημένα στο έδαφος. Στην επόμενη καταιγίδα, πού θα πάνε όλα αυτά;
Ανηφορίζουμε, στην πόλη, στην αρχή της Εμπεδοκλέους, στον υπό αναμόρφωση χώρο πρασίνου. Μόνο η πινακίδα παραμένει, από το 2006. Η δημιουργία χώρου πρασίνου, πήγε περίπατο. Όπως και οι πλαστικές κορύνες οριοθέτησης, που είχαν τοποθετηθεί, προ καιρού, για να περιορίζουν την άναρχη στάθμευση. Οι κάδοι ανακύκλωσης και απορριμμάτων, απροσπέλαστοι από παρκαρισμένα αυτοκίνητα, που εμποδίζουν κάθε πρόσβαση, έστω και για απλή χρήση τους.
Μόνο να περιμένουμε, μπορούμε, την ολοκλήρωση των όποιων έργων. Έχουμε υπομονή, είναι το μόνο που διαθέτουμε, σε αφθονία.
