Της Ήλιας Ιατρού
Αυτά είναι τα χνάρια ενός αλυσσοπρίονου. Που πήρε φόρα να κόψει ένα κλαδί, αστόχησε, σταμάτησε να κόβει και ξανάρχισε, σε άλλο σημείο. Πιο κάτω το αλυσσοπρίονο έχει αφήσει γδαρσίματα στον κορμό, κλαδιά σκισμένα. Οι ειδικοί λένε πως το κλάδεμα είναι μια λεπτή χειρουργική επέμβαση που πρέπει να γίνεται από ειδικευμένο προσωπικό, για να μην βλάψει το δέντρο. Πιστεύει κανείς πως όποιος έκανε αυτή τη δουλειά είναι ειδικευμένος; Πως η δουλειά έγινε με γνώση και το αποτέλεσμα είναι καλό; Αν ήταν το δικό σας δέντρο και ο δικός σας εργάτης, τι θα κάνατε; Θα τον αφήνατε να κλαδέψει και τα άλλα δέντρα σας έτσι ή θα τον είχατε κλωτσοπετάξει από το χωράφι μαζί με το πριόνι του;
Όμως το δέντρο είναι όντως δικό μας, και ο εργάτης πληρώνεται από εμάς. Το πρώτο ζει στον δρόμο μας και μας χαρίζει τη σκιά του και λίγο από το οξυγόνο που αναπνέουμε. Δεν είναι ξένο. Η ζημιά που έπαθε είναι δική μας ζημιά. Αν αύριο αρρωστήσει ή ξεραθεί, εμείς θα την πληρώσουμε, αγκομαχώντας κάτω από το λιοπύρι και ξοδεύοντας περισσότερο ρεύμα για κλιματισμό. Όσο για τον εργάτη, δεν είναι μόνος του. Πίσω του υπάρχουν αυτοί που τον επέλεξαν, τον προσέλαβαν, τον επιβλέπουν. Με ποια κριτήρια έγινε η επιλογή του; Πού ήταν ο υπεύθυνος όταν γινόταν η εργασία; Είναι ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα;
Τώρα που διαπιστώσαμε πως ούτε αυτός, ούτε όσοι τον επέλεξαν και τον επιβλέπουν έκαναν σωστά τη δουλειά τους, θέλουμε να συνεχίσουμε να τους πληρώνουμε; Αν συνεχίσουν στον ίδιο ρυθμό, πόσα δέντρα θα μείνουν στο δήμο πράσινα; Λες και δεν έχουν ήδη ξεράνει αρκετά… Αφού λοιπόν βλέπουμε πως καταστρέφουν ό,τι μας δίνει ζωή, θα τους αφήσουμε να συνεχίζουν; Και πώς μπορούμε να το αποφύγουμε; Για να δοκιμάσουμε.
Ας γράψουμε στο δημαρχείο. Σιγή ιχθύος. Ας τηλεφωνήσουμε στον αντιδήμαρχο πρασίνου. Αδιαφορία πλήρης. Ας διαμαρτυρηθούμε γραπτά, προφορικά, ηλεκτρονικά. Τίποτα. Και οι υπεύθυνοι και οι υπάλληλοι εξακολουθούν να είναι στις θέσεις τους. Μάλιστα, ίσως αυτή τη στιγμή να ετοιμάζονται για το επόμενο φοβερό κλάδεμα.
Αν είχαμε δημοκρατία, θα υπήρχε έλεγχος της εξουσίας. Αν υπήρχε έλεγχος, οι κακοί υπάλληλοι θα διώχνονταν από θέσεις ευθύνης και τη θέση τους θα έπαιρναν καλύτεροι. Αν στις θέσεις ευθύνης υπήρχαν άνθρωποι που έκαναν καλά τη δουλειά τους και ήξεραν πως, αν δεν την κάνουν, τη θέση τους θα πάρει κάποιος καλύτερος, τα πράγματα σ’ αυτόν τον τόπο θα ήταν πολύ διαφορετικά.
Οι αρχαίοι Έλληνες φρόντιζαν κάθε άρχοντας να δίνει λογαριασμό κάθε έτος. Αν το κοινό δεν έμενε ικανοποιημένο, δεν έχανε απλώς τη θέση του. Είχε να αντιμετωπίσει πολύ σοβαρά μπλεξίματα με τη δικαιοσύνη. Το ότι το δικό μας σύστημα δεν επιτρέπει τον εύκολο και αποτελεσματικό έλεγχο των αρχών είναι το πρώτο και βασικότερο σύμπτωμα πως ζούμε σε ένα καθεστώς που δεν του αξίζει το όνομα δημοκρατία. Και δεν χρειάζεται να ψάξεις πολύ για να βρεις τις αποδείξεις: είναι στην κάθε λακκούβα δρόμου, σε κάθε μακελλεμένο δέντρο και σε κάθε βρύση σχολείου που στάζει…
