Του Αντώνη Ι. Αντωνόπουλου,
«Μια καλή πόλη είναι σαν ένα καλό πάρτι. Μένεις για περισσότερο από ό,τι υπολόγιζες» έχει πει ο επιδραστικός Δανός πολεοδόμος και αρχιτέκτονας Γιαν Γκελ, σε μια προσπάθεια να υπογραμμίσει την ανάγκη για επανακοινωνικοποίηση των πόλεων και δη των κατοίκων τους. Ο Γκελ είναι οπαδός μιας λογικής που θέλει μια πόλη να ζωντανεύει και να είναι υγιής όταν οι άνθρωποι της κινούνται ασφαλείς στους δρόμους της και περιορίζουν την χρήση των αυτοκινήτων. Απλά πράγματα … Ή μήπως όχι;
Στο Βύρωνα η πλειοψηφία των 40 something θυμούνται με νοσταλγία τις «γειτονιές μας». Μια εποχή με τα καλά και τα στραβά της που πέρασε όμως ανεπιστρεπτί. Η εικόνα του σήμερα όμως επαναφέρει βιαίως αυτή τη νοσταλγία. Σε ένα σουρεαλιστικό και ουτοπικό περιβάλλον αναζητούμε υγιείς πόλεις που να μπορούν φιλοξενήσουν υγιείς ανθρώπους και μέσα σε αυτές να αναπτυχθούν και να μεγαλώσουν φυσιολογικά τα παιδιά μας με σωστή εκπαίδευση, ασφαλές παιχνίδι και ομαλή κοινωνικοποίηση. Ως εδώ καλά. Τι κάνουμε για αυτό; Τίποτα! Αναλωνόμαστε σε «paparologi»και δίνουμε την ευκαιρία σε λογής καλοθελητές είτε να κάνουν τις πόλεις μας χειρότερες είτε στη καλύτερη περίπτωση να τις αφήνουν στα ίδια χάλια που τις παρέλαβαν!
Η Βιέννη, φιγουράρει στην πρώτη θέση της λίστας Mercer ως η πόλη με την υψηλότερη ποιότητα ζωής.Στις πέντε πρώτες θέσεις μετά τη Βιέννη είναι η Ζυρίχη της Ελβετίας, το Οκλαντ της Νέας Ζηλανδίας, το Μόναχο και το Βανκούβερ του Καναδά. Η Βαγδάτη βρίσκεται στην τελευταία και θεωρείται το χειρότερο μέρος για να ζει κανείς. Η Αθήνα βρίσκεται στην 87η θέση μετά την Κουάλα Λουμπούρ ! Πριν αρχίσουμε τις αρνητικές και βεβιασμένες σκέψεις για το που θα πρέπει να κατατάξουμε το Βύρωνα καλό θα ήταν να σκεφτούμε τι έχουμε κάνει εμείς για το Βύρωνα…Ένα το κρατούμενο!
O κορυφαίος αρχιτέκτονας Αλέξανδρος Τζώνης σημείωνε χαρακτηριστικά: «πιστεύω πως όσο πάει ο καιρός, λίγο-πολύ, όλοι γινόμαστε «ναύτες δίχως λιμάνια» σε έναν κόσμο που όσο εξελίσσεται γίνεται πιο κλειστός, πεπερασμένος, αδύναμος, περικυκλωμένος από παντοδύναμες φωτιές, λοιμούς, δηλητηρίασεις, πείνα, δίχως διέξοδο, αλλά με πολλές εξόδους από την κοινωνία και τον διάλογο, και όπου ένας ολοκληρωτικός τρελός πόλεμος δεν είναι απίθανος πια, όπως παλιά. Μέχρι πριν από λίγο καιρό ο κόσμος ήταν ακόμα ανοιχτός, μετά από κάθε καταστροφή υπήρχαν άλλοι τόποι , έστω και μακρινοί, για εκ νέου δημιουργία, έστω και στην εξορία. Δεν έχουμε την ίδια πολυτέλεια πια. Ο πλούτος μας, τα τοπία εξερεύνησης και ανακάλυψης, οι αληθινοί τόποι-πηγές πολιτιστικής και επιστημονικής γνώσης, αναγέννησης και εξέλιξης είναι μέσα στο πραγματικό καράβι μας και όχι σε ψεύτικα λιμάνια…» Μήπως οι παραπάνω σκέψεις που έχουν διατυπωθεί πριν από αρκετές δεκαετίες σας μοιάζουν σήμερα αρκετά γνώριμες; Δύο τα κρατούμενα…
Την ώρα λοιπόν που ξεκινάμε το σαφάρι της σύγχρονης ουτοπίας, εύλογα γεννιούνται ερωτηματικά: Υπάρχουν ιδανικές ή καλύτερα υγιείς πόλεις και αν ναι πως μπορεί να γίνουν;» Το Πρόγραμμα «Υγιείς Πόλεις» είναι ένα πρόγραμμα που ξεκίνησε το 1986 με πρωτοβουλία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, (Π.Ο.Υ) και του Περιφερειακού Γραφείου του στην Ευρώπη, με σκοπό να εφαρμοσθούν σε τοπικό επίπεδο οι αρχές του Χάρτη της Οττάβα και η Στρατηγική « Υγεία για Όλους μέχρι το 2000».Είναι ένα πρόγραμμα το οποίο στοχεύει στο να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής στις πόλεις και να προαχθεί η Υγεία των πολιτών. Σύμφωνα με αυτό, η πόλη θεωρείται ως ένα ενιαίο σύστημα όπου οι άνθρωποι, το φυσικό, κοινωνικό, αστικό, οικιστικό, πολιτιστικό και οικονομικό περιβάλλον είναι αλληλένδετα και αλληλοεπηρεάζονται. Η Υγεία των πολιτών, δεν νοείται απλώς ως έλλειψη ασθένειας αλλά ως η κατάσταση της πλήρους σωματικής, πνευματικής, κοινωνικής και ψυχικής ευεξίας, επηρρεάζεται άμεσα από το περιβάλλον της πόλης σε όλους τους προαναφερθέντες τομείς και αυτοί με την σειρά τους επηρρεάζονται από τους ανθρώπους που ζουν στις πόλεις.Οι πόλεις αντιμετωπίζονται ως ενιαία συστήματα, ως ζωντανοί οργανισμοί, όπως άλλωστε είναι στην πραγματικότητα, και η προσπάθεια για την προαγωγή της Υγείας σημαίνει δραστηριοποίηση σε όλους τους τομείς. Θεωρήθηκε ότι οι Δήμοι σαν Οργανισμοί, έχουν αμεσότερη επαφή με τους πολίτες και τα προβλήματά τους από ότι οι κρατικές υπηρεσίες και ότι η προώθηση των θεμάτων προαγωγής της υγείας και βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης, δεν θα είχαν ποτέ τα αναμενόμενα αποτελέσματα αν δεν εμπλέκονταν ενεργά και δυναμικά οι Δήμοι στα θέματα προαγωγής υγείας και βελτίωσης ποιότητας ζωής…Έχετε δει ή ακούσει κάτι από τα παραπάνω έστω και ως υποψία να συμβαίνει στο Βύρωνα ή και όμορους Δήμους; Μπα…
Τρία τα κρατούμενα !
Και φτάνεις στο σημείο και λες «ότι έγινε, έγινε… τώρα τι κάνουμε; Υπάρχει σωτηρία;» Οι απαντήσεις βρίσκονται στο χέρι μας και μάλιστα στο φακελάκι με το ψηφοδέλτιο που θα ρίξουμε εκείνη την Κυριακή του Οκτώβρη «σταυρώνοντας» τον υποψήφιο δήμαρχο της …καρδιάς μας. Πριν όμως συμβεί αυτό φροντίστε να βρείτε την απάντηση σε δυο απλά ερωτήματα :
-Γιατί αυτός ο κύριος ή η κυρία επιζητεί διακαώς τη ψήφο μου;
-Μπορεί και θέλει να σώσει την πόλη μου ή απλώς επιδιώκει να σώσει τον εαυτό του; Είμαι σίγουρος ότι ξέρετε ήδη τις απαντήσεις για όλη την παλέτα των υποψηφίων μας …και όχι μόνο …
Εξ άλλου την βασική απάντηση την έχει δώσει ο Πλάτωνας χιλιάδες χρόνια πριν «Αυτή η πόλη είναι αυτό που είναι γιατί οι πολίτες της είναι αυτό που είναι»
