Tης Ηλιάννας Πεσσάρη*
Κοιτάω πίσω στο παρελθόν της ζωής που έχω ζήσει, κοιτάω στα χρόνια που έζησα σαν παιδί, κοιτάω στις σχέσεις μου καθώς μεγάλωνα, στις πιο σημαντικές, αυτές με τους σημαντικούς άλλους που αποκαλώ μαμά, μπαμπά, παππού, γιαγιά, σε όλους αυτούς τους ψηλούς ενήλικες που είναι γύρω μου υπεύθυνοι για το μεγάλωμα μου. Κοιτάω δίπλα μου και βρίσκω τα αδέρφια μου.
Κοιτάω πίσω στα μαθητικά μου χρόνια, σε όσα έζησα κάνοντας τα πρώτα μου ανεξάρτητα βήματα όταν βγαίνοντας στον κόσμο με ότι είχα από εργαλεία βίωσα. Κοιτάω πίσω και κοιτάω και το σώμα μου -και το ψυχικό και το πραγματικό- και βλέπω σημάδια. Πληγές, τραύματα, ουλές. Να μου θυμίζουν όσα έζησα και όσα έμαθα.
Για να καταλάβω καλύτερα κοιτάω πιο πίσω στη ζωή των γονιών μου όταν ήταν παιδιά. Σε όσα έζησαν εκείνοι και οι πιο πίσω από αυτούς. Κοιτάω στο σκοτεινό παρελθόν τους , στα μυστικά της οικογενειακής μας ιστορίας, σε όσα μεταφέρονται από γενιά σε γενιά σαν παράδοση αλλά και σαν πόνος.
Ο πόνος μεταφέρεται και αυτός μέσα στο dna, μέσα στα κύτταρά μας κοιμάται βαθιά. Ο πόνος που μπορεί να έζησε μια γυναίκα στο γενεαλογικό μου δέντρο εκεί πίσω παλιά. Ένας θάνατος ενός άντρα που καθόρισε τη ζωή πολλών ανθρώπων μετά. Τον ίδιο πόνο με αυτούς τους ανθρώπους, μπορεί να νιώθω κι εγώ. Μπορεί κομμάτια της ιστορίας μας να επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά, χωρίς επίγνωση.
Κοιτάω πίσω στο παρελθόν που δεν αφορά μόνο εμένα, αλλά αφορά μια αλυσίδα πίσω μου. Κοιτάω πίσω, παίρνω μια ανάσα και μετά βρίσκομαι εδώ και τώρα. Με όσα κουβαλάω, με όσα είμαι, με όσα με δημιουργήσανε, με όλες τις πληγές μου και όλα τα εργαλεία μου, με όλα τα όμορφα και όλα τα δύσκολα που με καθορίσανε, με όλη την αγάπη που πήρα και όλη αυτή που μου έλειψε, είμαι εδώ τώρα.
Ρίχνοντας φως στο παλιό, αποκτώντας επίγνωση, κάνοντας χώρο ώστε να το αναγνωρίσω, μπορεί αυτό να μην με επηρεάζει πια τόσο ασυνείδητα, το κρυφό γίνεται συνειδητό και είναι λουσμένο στην φως. Κι έτσι από αυτό το εδώ και τώρα μπορώ να σπάσω τον κύκλο. Μπορώ να οραματιστώ μια άλλη ζωή, αυτή που θέλω να ζω, μπορώ να πάω μπροστά, μπορώ να δημιουργήσω.
Κοιτώντας πίσω μπορώ να ζω προς τα εμπρός.
*Ηλιάννα Πεσσάρη
Ψυχολόγος, βιωματική ψυχοθεραπεύτρια
Προσωπική Ανάπτυξη, Χώρος ψυχοθεραπείας και ψυχοδράματος
Πολέμωνος 8 Παγκράτι
2155051995 και 6938165911
www.prosopikianaptixi.gr
