της Άννας Δημάκη*
Την προηγούμενη τετραετία ήθελα να γράψω ένα κείμενο σχετικά με την ψυχολογία των ψηφοφόρων… Τις υποσχέσεις που δίνουν στους διάφορους υποψηφίους ότι θα τους ψηφίσουν, την τάση που διαμορφώνεται όταν κάποιος τελικά εκλεγεί, και άλλα χαρακτηριστικά όλης αυτής της περιπέτειας που ονομάζεται «εκλογές». Βλέποντας, όμως, τα διάφορα στάδια που περνά ο μέσος ψηφοφόρος στην Ελλάδα, την απογοήτευση που υφίσταται μετά την ψήφο του, και ανακαλώντας στην σκέψη μου την ιστορία του κοινοβουλευτισμού στην χώρα μας, κατέληξα στο ότι το πρόβλημα δεν ξεκινά από τον ψηφοφόρο, αλλά από τον υποψήφιο! Ναι, ακριβώς όπως το διαβάζετε: από εμάς τους υποψηφίους ξεκινούν όλα!
Μελετώντας, όχι μόνο πολιτικά και δημοτικά ζητήματα, την τελευταία τετραετία, αλλά και συμπεριφορές, στάσεις και απόψεις, μού δημιουργήθηκε η εξής απορία: γιατί βάζουν υποψηφιότητα κάποιοι;
Οι απαντήσεις που έδωσα στον εαυτό μου με κάλυψαν, ως έναν βαθμό, αλλά δεν ξέρω αν επαρκούν για να εξηγήσουν το φαινόμενο.
Αρχικά, ο κάθε συνδυασμός χρειάζεται εκπροσώπηση από ευρεία μάζα του λαού. Έτσι εξασφαλίζει την εκλογή του αλλά και την επιβίωσή του μετά τις εκλογές, αφού, ανάλογα με τα αποτελέσματα και την ματαίωση που ίσως νιώσουν οι υποψήφιοί του, οι ισορροπίες του μπορεί να αλλάξουν. Τότε ίσως δούμε υποψηφίους όλο ζέση και προθυμία, προεκλογικά, να εξαφανίζονται από προσώπου γης! «Άνοιξε η γη και τους κατάπιε», λέμε!
Γιατί έβαλαν υποψηφιότητα αυτοί; Για να εκλεγούν! Και τώρα που δεν εκλέχτηκαν πού είναι;
Πάμε παρακάτω, με την άλλη ομάδα υποψηφίων, που βάζει υποψηφιότητα για το φαίνεσθαι… για να κάτσουν κάποια στιγμή στην «στρογγυλή τράπεζα» του δημοτικού συμβουλίου και να αγορεύουν με τις ώρες, περί ανέμων και υδάτων, χωρίς να έχουν εμφανιστεί στην πόλη, παρά μόνο στα καφέ της γειτονιάς… κάτι είναι και αυτό, θα μού πείτε…
Τέλος, υπάρχουν και κάποιοι των οποίων η υποψηφιότητα έρχεται ως φυσική συνέπεια του βίου τους… Η εμπλοκή με τα κοινά είναι κομμάτι της βιοθεωρίας τους! Πρώτα την έχουν κάνει πράξη μέσω της αλληλεγγύης στον συνδημότη, στον συνάνθρωπο, και μετά τους φαίνεται πολύ γοητευτικό να βοηθήσουν και άλλους… και άλλους… και ας μην εκλεγούν!
Εγώ προτείνω, λοιπόν, τους τελευταίους να ψηφίσουμε στις εκλογές! Σε αυτούς να δώσουμε δύναμη! Σε αυτούς να δώσουμε σημασία! Γιατί αυτοί είναι οι μόνοι που θα δώσουν σημασία και σε μας!
Καλό βόλι!
*Άννα Δημάκη
Φιλόλογος, Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος
με την παράταξη Ενωμένη Καισαριανή
Χρήστος Βοσκόπουλος
