Δεν είναι πρώτη φορά που ο Υμηττός «προσφέρει» καυσόξυλα για την θέρμανση των κατοίκων της Αττικής.
Το Δασαρχείο Πεντέλης εξέδωσε Δασική Αστυνομική Διάταξη με την οποία επιτρέπει την υλοτομία ξερών ή κατακείμμενων δέντρων στον Υμηττό, που προκλήθηκαν από πυρκαγιές και χιονοπτώσεις προηγούμενων ετών. κατόπιν άδειας, σε κατοίκους των όμορων δήμων του Υμηττού μεταξύ αυτών και του Δήμου Βύρωνα.
Στην διάταξη αναφέρεται μεταξύ άλλων: Ρυθμίζουμε την συλλογή και την υλοτομία με σκοπό την καυσοξύλευση στην περιοχή αρμοδιότητας του Δασαρχείου Πεντέλης κατά χώρο, χρόνο και τρόπο.
Επιτρέπεται η υλοτομία, συλλογή και διαμόρφωση καυσόξυλων από τους κατοίκους των Δήμων Διονύσου, Κηφισιάς, Πεντελης, Αγίας Παρασκευής, Παπάγου – Χολαργού, Καισαριανής, Βύρωνα, Ηλιούπολης, Γλυφάδας, Βάρης – Βούλας – Βουλιαγμένης, Κρωπίας, Παιανίας – Γλ. Νερών,Μαρκοπούλου Μεσογαίας, Σπάτων – Αρτέμιδας, Ραφίνας – Πικερμίου, Παλλήνης και άλλων. Καθώς και σε στρατιωτικές μονάδες, ιδρύματα, δημόσιες υπηρεσίες που εδρεύουν στην περιοχή ευθύνης του Δασαρχείου Πεντέλης.
Η αίτηση του ενδιαφερόμενου κάτοικου κατατίθεται στο Δασαρχείο Πεντέλης συνοδευόμενη από βεβαίωση μόνιμης κατοικίας.
Οι εργασίες θα πρέπει να γίνουν παρουσία υπαλλήλων του αρμόδιου Δασαρχείου και κάθε οικογένεια δικαιούται 3 χωρικά κυβικά μέτρα.
Η διάταξη ισχύει μέχρι 28 Φεβρουαρίου 2023.
Περισσότερες πληροφορίες:
Δασαρχείο Πεντέλης, Τμήμα διοίκησης και Διαχείρισης Δασών. Κλεισθένους 403 Γέρακας. Κωνσταντίνος Μούγιος τηλ. : 210 6135010 Email: dasarxeio_pentelis@eedpatt.ypen.gr
……..
Δεν είναι πρώτη φορά που ο Υμηττός «προσφέρει» καυσόξυλα για την θέρμανση των κατοίκων της Αττικής.
Κατά την περίοδο της Κατοχής, το πράσινο του λεκανοπεδίου και των γύρω βουνών του, υπέστη ανεπανόρθωτη καταστροφή. Το ζήτημα της επιβίωσης των Αθηναίων στα δύσκολα εκείνα χρόνια, ήταν πρωταρχικό και μπροστά στην υπέρτατη τούτη ανάγκη, η αττική φύση δεν υπολογίστηκε.
Οι απολήψεις καυσοξύλων από τα δάση της Αττικής, καθώς κι από τα άλση και τα πάρκα της Αθήνας, κατά τους κρύους, σκληρούς κατοχικούς χειμώνες, ήταν μεγάλες και βοήθησαν τους δεινοπαθούντες κατοίκους της πόλης ν’ αντεπεξέλθουν.
Λέγετε ότι «Τότε δεν έμεινε τίποτε όρθιον.
Σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Γεωργίας του έτους 1950, κατά την περίοδο της Κατοχής καταστράφηκε το 75% των δασών της Αττικής!
Και αυταί αι ρίζαι των χαμαιζήλων πρίνων του Υμηττού και τα κουκουνάρια των πεύκων και αυτά απετέλεσαν πολύτιμον εμπορεύσιμον υλικόν διά θέρμανσιν, οικιακάς χρήσεις και κίνησιν των γκαζοζέν.
Οι δρόμοι, εις μήκος πολλών χιλιομέτρων ήσαν κατάμεστοι από κάρα, σούστες, υποζύγια, καροτσάκια και ζαλίκες, που μετέφεραν εις την πόλιν των Αθηνών το πάσης φύσεως καύσιμον υλικόν» (Στεφάνου Αν., «Το πράσινον του λεκανοπεδίου Αθηνών», έκδοση Υπουργείου Γεωργίας, Αθήναι 1968, σελ. 11).
Χαρακτηριστική της κατάστασης που επικρατούσε, είναι η αναφορά με ημερομηνία 7-7-1941, του Γενικού Δ/ντή Δασών του Υπουργείου Γεωργίας Αντωνίου Χριστοδουλόπουλου:
«Χθες Κυριακήν, μετέβην εις το δημόσιον δάσος Καισαριανής, όπερ ως γνωστόν, είναι εν εκ των ωραιοτέρων ιστορικών τοπίων της αθηναϊκής περιοχής και είναι κατά το μέγα μέρος έργον τεχνητής αναδασώσεως.
Πέριξ της ιστορικής μονής Καισαριανής, εκατοντάδες ελαιών, μεγάλης ηλικίας, συνίστων γραφικόν, εν μέσω πεύκων, ελαιώνα, εν ω περί την πλατείαν αυτής αιωνόβιοι πρίνοι και πλάτανοι προσέδιδον ένα ακόμη υποβλητικόν τόνον εις το κάλλος του τοπίου.
(Εξαθλιωμένοι αθηναίοι κουβαλούν ξύλα από τον Υμηττό με καρότσες -από το βιβλίο του Γιάννη Κουβά, “Το διάβα της Καισαριανής”, Εκδόσεις “ΕΝΤΟΣ” Θ. Φασούλα, Καισαριανή 1996).
Ο ίδιος, το έτος 1952 συνοψίζει για εκείνη την καταστροφή: «Κατά το διάστημα της Κατοχής, εις τας Αθήνας, τον Πειραιά και τα περιχωρα, κατηναλώθησαν 1.200.000.000 οκάδες καυσοξύλων, τα οποία προήλθον από τη θυσίαν 450.000 στρεμμάτων δασών της Αττικής και της Μεγαρίδος, ήτοι τα 68% της όλης εκτάσεως και ούτω επετεύχθη η επιβίωσις, όσον εξαρτάται τουλάχιστον από την καύσιμον ύλην, του εξ ενός και ημίσεως εκατομμυρίου, πληθυσμού των».
Πηγή: rogmistinenimerosi
