Του Γιώργου Βούλγαρη
Ηθοποιού – Θεατρικού Σκηνοθέτη
Φωνή δωρική, ζεστή, χαρακτηριστική που σου «χτυπά» με δύναμη το κάθε κύτταρο του κορμιού σου και δεν μπορεί να ξεχαστεί εύκολα. Όσο και αν ψάχνεις, δε θα βρεις άλλη που της μοιάζει. Γιατί το αληθινό, το γνήσιο, δεν μπορεί να αντιγραφεί, δεν μπορεί να ξεχαστεί, μένει αναλλοίωτο στους αιώνες των αιώνων.
Αν η καρδιά είχε φωνή, θα τραγουδούσε όπως αυτό το μαγικό πλάσμα που ακούει στο όνομα Γιώτα Γιάννα (Παναγιώτα Γιαννέλου).
Γεννημένη στους Αμπελόκηπους όπου κατοικεί μέχρι σήμερα, ξεκίνησε την μουσική της σταδιοδρομία από πολύ νεαρή ηλικία, όχι για τα φράγκα, για τη δόξα, για τη ματαιοδοξία της, αλλά για να ανακάλυψει τα μονοπάτια του εαυτού της, να σταθεί ανάμεσά τους και να καταθέσει την αλήθεια της, ασυμβίβαστα και ανένταχτα όπως της όριζε η ελεύθερη ψυχή της. Μία ψυχή γεμάτη από φως, γεμάτη σεβασμό για το κάθε τι που υπάρχει σε αυτή την ζήση.
Το σύστημα δεν βρήκε σε εκείνη ποτέ αυτό που ζητούσε, γι’ αυτό ήταν πάντα απέναντί του. Δεν το φοβήθηκε!
Η ζωή που φοβάται δεν είναι ζωή και η Γιώτα Γιάννα (η Γιωτάρα, για όσους την αγαπούν) το συνειδητοποίησε νωρίς, από τον χαμό της μητέρας της, από τον χαμό του αδελφού της, Δημήτρη, το ‘74 στην Κύπρο, (λυγίζοντάς την σίγουρα) αλλά αντιστάθηκε στον φόβο, τον είδε κατάματα, τον πάλεψε και στάθηκε απέναντί του ως άλλη Πασιονάρια (χαρακτηρισμός που δικαιωματικά της έχει αποδοθεί για την στάση της στη ζωή και στη μουσική της πορεία).
Έχει πει η ίδια για τον εαυτό της… «Είμαι αγριοκάτσικο πάνω στα κεραμίδια, στην άκρη του γκρεμού. Χωρίς να πειράξω κεραμίδι για να τρέξει νερό. Ποτέ δεν πείραξα κανένα… Πολλές φορές, άνθρωποι μού χτυπούσαν τον ώμο για να γυρίσω να δημιουργήσουμε μαζί κάτι καλύτερο για μένα, για την καριέρα μου, γιατί θα μπορούσα να έχω καριέρα, κι εγώ άνοιγα χώρο να περάσουν. Και συνέχιζα το δρόμο μου. Ήμουν σε άλλο φεγγάρι. Είμαι γνωστή σε κάποιους. Για μένα, πολλούς. Μια χούφτα να ‘ναι για μένα, μου αρκούν».
Ξεκίνησε παίζοντας φυσαρμόνικα (δεξιοτέχνης της φυσαρμόνικας, η προέκταση της ψυχής της) δίπλα στη Σοφία Βέμπο συνοδεύοντάς την στο περίφημο τραγούδι «Ο άνθρωπός μου».
Έχει συνεργαστεί με μεγάλους καλλιτέχνες όπως τους: Βασίλη Τσιτσάνη, Απόστολο Καλδάρα, Ρίτα Σακελλαρίου, Άννα Βίσση, Καίτη Γκρέϋ, Γιώτα Λύδια, Μπέμπα Μπλανς και πολλούς άλλους.
«Κανένας δεν με βοήθησε! Ο κόσμος με κράτησε γιατί με αγάπησε και ήθελε να του τραγουδάω ζωντανά. Τους άρεσε η φωνή μου, ο τρόπος που ερμήνευα τα τραγούδια. Τι κι αν δεν ήταν δικά μου; Τα τραγουδούσα μέσα από την ψυχή μου και ήταν σαν δικά μου. Νόμιζαν ότι το άκουγαν για πρώτη φορά, ενώ επρόκειτο για γνωστό κομμάτι άλλου συναδέλφου.»
Πώς μπορεί να χωρέσει ένας δίσκος αυτή την φωνάρα; Είναι σαν να προσπαθούμε να βάλουμε τη θάλασσα όλου του κόσμου σε ένα ποτήρι!
Παρ’όλα αυτά, ηχογράφησε αρκετά τραγούδια σε δίσκους 45 στροφών αλλά ολοκληρωμένος δίσκος ήρθε πολύ αργότερα, μόλις το 2013, το κλασσικό πλέον «Τα μάτια της Γιώτας Γιάννα», ένα κρεσέντο γυμνής, βαθιάς ερμηνείας και εκφραστικότητας, που η καρδιά σου πρέπει να είναι καμωμένη από πέτρα για να μην σε συνεπάρει αυτό το ασυνήθιστο σχήμα πιάνου-φυσαρμόνικας και εγχόρδων.
«Μιά ζωή στην μουσική… δεν είναι ραψωδία», έχει πει, «Είναι η μελωδία της καρδιάς μου και όπου φτάσει…»
Αυτό είναι, ήταν και θα είναι η Γιώτα. Ο ορισμός της ντομπροσύνης του ανένταχτου, μια γυναίκα που ακολούθησε στο έπακρο την ελευθερία της καρδιάς της κάνοντας αυτό που πραγματικά ήθελε χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς πρέπει, αδιαφορώντας για το οποιοδήποτε κόστος.
Μια γυναίκα που αγαπάει το σκοτάδι που προσφέρει η νύχτα, αλλά τόσο «λουσμένη» στο φως που την στεφανώνει ως μία από τις σημαντικότερες μορφές του ελληνικού πενταγράμμου. Μία ροκ καλλιτέχνης που αναδεικνύει τα χαρακτηριστικά του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού με πάθος και το μεταλαμπαδεύει με έναν μαγικό τρόπο σε ανθρώπους όλων των στρωμάτων. Τον έρωτα, την πίκρα, τη χαρά, τη λύπη. Το ανθρώπινο.
ΥΓ.: Όχι, η Γιώτα Γιάννα δεν είναι 92 ετών. Να σταματήσει αυτή η μαλακία με την ηλικία της, από αρθρογράφους της αντιγραφής. Του κίτρινου. Tου αδαούς και της ανωνυμίας, που το δημοσιογραφικό τους ενδιαφέρον αρχίζει και τελειώνει στην κυλότα κάθε τραγουδιάρας πού προσπάθουν να επιβάλουν ως μεγάλη star. Η ίδια γελάει. Και έχει δίκιο. Αυτό το μαγικό πλάσμα δεν μπορεί να προσδιοριστεί από τον χρόνο. Είναι μικρός ο μπαγάσας… πολύ μικρός για να τα βάλει με μία Γιώτα Γιάννα.
