Του Αντώνη Ι. Αντωνόπουλου
Μην πάμε πολύ μακριά…μια βόλτα στο Βύρωνα αρκεί! Γειτονιές άχρωμες που παραδόθηκαν αμαχητί σε παλιρροϊκά κύματα τσιμέντου! Πάρκα και παρκάκια επειδή απλώς πρέπει να υπάρχουν, σχεδιασμένα χωρίς ίχνος αισθητικής. Μια πόλη που κάποτε ήταν γεμάτη από χρώματα και αρώματα πάρα τις δυσκολίες …
Ο δικός μας Βύρωνας δεν έχει το προνόμιο του αντιαισθητισμού. Το συναντάμε παντού. Πόλεις και πολίτες «μπουχτισμένοι» από ανεκπλήρωτα «θα». «Μπουχτισμένοι» από ανεκπλήρωτες υποσχέσεις… Κάθομαι λοιπόν ένα απογευματάκι σε αυτό το «έρμο» το πάρκο των παιδικών μου χρόνων επί Καραολή και Δημητρίου και σκέφτομαι: «τελικά εμείς είμαστε τόσο κορόιδα ή όλοι αυτοί τόσο μπορούσαν;». Η απάντηση βρίσκεται κάπου στη μέση και το γνωρίζουμε όλοι. Γνωρίζουμε και το παρασκήνιο, αλλά κάθε φορά γουστάρουμε να τρώμε το παραμύθι. Είτε γιατί μας αρέσει να γκρινιάζουμε, είτε γιατί προσδοκούμε να πάρουμε και εμείς το μερίδιο από τη πίτα που μας αναλογεί…
Ας συνεχίσουμε όμως τη βόλτα μας από ψηλά. Εκεί στον «τρελό» όπως έλεγαν οι μανάδες μας τον Υμηττό. Το «μάτι» ανοίγει και αγναντεύουμε ένα χάος. Μια άσχημη πόλη που μοιάζει σαν μια πρώην κοσμοπολίτισσα «κακοβαμμένη γριά που γκρινιάζει διαρκώς για όλα! Αλλά με το δίκιο της … Είναι γνωστό ότι η πλειοψηφία θέλειγια όλα τα στραβά και ανάποδα σε αυτή τη χώρα να φταίνε οι πολιτικοί μας! Σωστά… με μια διαφορά: ότι αυτούς τους επιλέγουμε εμείς. Άρα το λάθος είναι δικό μας…Και μη σκεφτεί κανείς τη κουτοπονηριά ότι «έδειχνε αλλιώς και τον χάλασε η εξουσία»…Τρία πράγματα σπανίζουν σε αυτή τη χώρα: η συνεργασία, η αισθητική και η φαντασία. Αυτά τα τρία συστατικά αποτελούν την σωστή «μαγιά» για να δωθεί το έναυσμα για δημιουργία. Βασική προϋπόθεση όμως είναι το μείγμα αυτό να εξαπλωθεί παντού και σε σωστές δόσεις. Αλλιώς η στολή- κοστούμι ή στολή-μπόχο, η ξύλινη γλώσσα και τα «έργα-πρέπει» θα κυριαρχούν χωρίς έλεος. Η λύση είναι απλή : η φαντασία στην εξουσία… Υπάρχει όμως ένα θεματάκι: είμαστε ικανοί να το παρακάνουμε με τη φαντασία και να μπούμε στη σφαίρα του απόλυτου υπερρεαλισμού …και εδώ έρχεται εκείνο που όλοι λέμε μεταξύ μας και γελάμε «δεν υπάρχει σωτηρία…»
Αφιερωμένα σε υποψιασμένους και μη τα στιχάκια του Στέλιου Βαμβακάρη που τραγούδησε ο Παύλος Σιδηρόπουλος :
«Η φαντασία στην εξουσία»
Οι μπαγλαμάδες να παίζουν Ντύλαν
κι ο Πίτερ Γκάμπριελ διπλοπενιές
ο Τομ Γουέιτς με τα κλαρίνα
και τα νταούλια να παίζουν Γιες
να παίζουν
Βάλ’ το παράθυρο στην πρίζα
κάλεσε το καλοριφέρ
δώσ’ τη μπουγάδα στην εφορία
γράψ’ ένα σύνθημα στο ασανσέρ
στο ασανσέρ
Άνοιξε γκάζι με το μυαλό σου
βάλε ταχύτητα με την καρδιά
η φαντασία στην εξουσία
δώσε τα ρέστα σου για μια βραδιά
για μια βραδιά
