Tης Κλεονίκης Γκεβέζου
Βιοθυμική Υπνοθεραπευτρια (GHR),
Κλινική Ψυχολόγος (DESS)
www.psyhologia – hypnosi.gr
Φορμίωνος & Κρυστάλλη 55, τ. 211 1138821
Με τα δεδομένα να αλλάζουν από μέρα σε μέρα και τις συζητήσεις να εντείνονται ανάμεσα σε ειδικούς και μη, το άνοιγμα των σχολείων έγινε δυσεπίλυτος γρίφος για τη φετινή χρονιά. Συνηθίσαμε λίγο πολύ τις αλλαγές και δεν μας εκπλήσσει πια ιδιαίτερα το να ακούμε νέες εξαγγελίες και καινούργια μέτρα προφύλαξης αλλά δυσκολευόμαστε να συμφωνήσουμε πως όλα αυτά αφορούν και το σχολικό πλαίσιο.
Στις ήδη υπάρχουσες ανησυχίες σχετικά με τα όσα επιφυλάσσει κάθε νέα σχολική χρονιά, γονείς και μαθητές έχουν να διαχειριστούν φέτος και νέες παραμέτρους για το αν θα στείλουν τα παιδιά στο σχολείο αλλά και κάτω από ποιες συνθήκες. Κοντά στο φόβο του αποχωρισμού μετά από τις διακοπές, τα άγχη των επιδόσεων και την αγωνία της κοινωνικοποίησης έχουν πλέον προστεθεί και πιο πρωτόγονα άγχη υγείας αλλά ακόμη και επιβίωσης.
Η έναρξη της σχολικής χρονιάς ήταν και είναι μια πολύ σημαντική περίοδος που σηματοδοτεί την αρχή ένταξης όλου του κοινωνικού συνόλου σε μια ρουτίνα. Ο κύκλος της σχολικής λειτουργίας αποτελεί σημείο αναφοράς του κύκλου εργασιών της κάθε κοινωνίας εφόσον επηρεάζει πολλούς επαγγελματικούς κλάδους άμεσα ή έμμεσα. Πέρα όμως από το πραγματικό η επίδραση είναι και συμβολική καθώς είναι συνδεδεμένη στη μνήμη σαν μια εποχή οργάνωσης, προσαρμογής και ανασύνταξης.
Είτε συμφωνεί κανείς με τις εκπαιδευτικές μεθόδους, τα σχολικά προγράμματα και τα μέτρα προστασίας είτε όχι, το σχολείο παραμένει σημαντικό και αναντικατάστατο κομμάτι της ψυχικής και διανοητικής εξέλιξης αλλά και της κοινωνικής ανάπτυξης κάθε παιδιού. Η συμμετοχή του παιδιού στη σχολική κοινότητα στα χρόνια της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, παρέχει σημαντικές δυνατότητες και ευκαιρίες αυτονόμησης, ανεξαρτησίας, κοινωνικοποίησης αλλά και προσωπικής ανάπτυξης, αυτοπραγμάτωσης και εσωτερικής ωρίμανσης.
Το σχολικό περιβάλλον λειτουργεί για το παιδί σαν ένας χώρος – πλαίσιο με το οποίο έρχεται σε κοντινή αλληλεπίδραση αμέσως μετά την οικογένεια που είναι ο πρώτος χώρος – πλαίσιο. Έτσι λοιπόν μέσα σ’ αυτόν τον χώρο που προσδιορίζεται από συγκεκριμένους κανόνες, δικαιώματα και υποχρεώσεις, κάθε παιδί δοκιμάζει ξανά και ξανά τις ικανότητες, τις επιθυμίες, τις φιλοδοξίες , τις αντοχές αλλά και τις σχέσεις με τον εαυτό τους και τους άλλους. Αυτή η διαδρομή θα χαράξει αναπόφευκτα εμπειρίες που για τον καθένα θα γίνουν αργότερα στην ενήλικη ζωή, εμπειρίες αναφοράς. Δεν είναι τυχαίο πως κάθε ενήλικας ακόμη και σε μεγάλη ηλικία έχει να θυμηθεί τουλάχιστον μια καθοριστική εμπειρία από τα σχολικά χρόνια.
Όσο δύσκολες κι αν είναι οι τρέχουσες συνθήκες, η σπουδαιότητα του σχολικού πλαισίου επιβάλλει την συνεργασία γονιών, εκπαιδευτικών και πολιτείας προκειμένου να προστατευθεί το ίδιο στην ύπαρξη και τις λειτουργίες του, έτσι ώστε να διασφαλιστεί το δικαίωμα κάθε παιδιού στην μόρφωση και την ψυχική ανάπτυξη. Άλλωστε, η έννοια του σχολείου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη δοκιμασία τόσο στο νου όσο και στην δράση. Ακριβώς όπως απαιτούν οι νέες συνθήκες διαβίωσης γύρω μας. Κι αυτή η δοκιμασία είναι ένα μεγάλο σχολείο για όλους.
